Ο Νίκος Παπανδρέου δίνει ¨μαθήματα συμπεριφοράς στον Παπακωνσταντίνου

  Ο Νίκος Παπανδρέου με άρθρο του στην σημερινή Οικονομική με τίτλο  ¨Μαθήματα Συμπεριφοράς"ξιφουλκεί εναντίον της Οικονομικής πολιτικής Παπακωνσταντίνου

Διαβάστε όλο το άρθρο
Για πολλούς λόγους, τα διάφορα μέτρα και νομοθετήματα που τόσο γρήγορα και εύκολα υιοθετούμε στη χώρα μας (και που τα περνάμε στη Βουλή ύστερα από συζήτηση τριών ημερών) σπανίως φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ορισμένα μέτρα πετυχαίνουν – εν μέρει, άλλα λιγότερο, και άλλα καθόλου. Με δεδομένη τη σημερινή ανάγκη για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, δεν μπορούμε να αγνοούμε τα νέα «εργαλεία» που προσφέροναι στον νομοθέτη, «εργαλεία» που υιοθετούνται από άλλες χώρες για να συμπληρώνουν ή και για να αποφεύγουν νέους νόμους.Το πολιτικό μας σύστημα χαρακτηρίζεται από μια απίστευτη νομολαγνεία. Υπάρχει πρόβλημα; Κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία; Φτιάξε νόμο. Δεν δούλεψε ο νόμος; Φτιάξε τροπολογία. Δεν λειτούργησε η τροπολογία όπως αναμενόταν; Φτιάξε διευκρινιστική εγκύκλιο. Δεν δούλεψε ούτε και αυτό; Ακύρωσε τον νόμο... με νέο νόμο, ή άφησε τον παλιό να παραμείνει ανεφάρμοστος – εκτός εάν τον θυμηθεί, ξαφνικά, το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον.......... ανασύρει από το νεκροταφείο των νόμων.Η φιλοσοφία ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας – επειδή έχει συνηθίσει στην ιδέα «έχεις πρόβλημα – φτιάξε νόμο», έχει εθιστεί από μια δεξιο-μπολσεβιστική νοοτροπία, αν επιτρέπεται. Τούτη η νοοτροπία βλέπει το κράτος ως αστυνόμο και πιστεύει ότι για όλα φταίει το κράτος και για όλα πρέπει να δίνει λύση το κράτος. Ταυτίζεται δε το κράτος με τον εκάστοτε υπουργό, αλλά δεν βλέπει ότι το κράτος είναι και οι υπάλληλοι, είναι οι λειτουργοί, είναι οι νομικοί που φτιάχνουν τους νόμους. Πόσοι υπουργοί έχουν καταλάβει πλήρως τον νόμο που προτείνουν; Πόσοι έχουν προλάβει να τον μελετήσουν σε βάθος και πόσοι έχουν καταλάβει τις συνέπειες του νόμου;Η κρατικίστικη νοοτροπία επεκτείνεται και στα μέτρα εφαρμογής ενός νόμου. Οι νόμοι συνοδεύονται – σχεδόν πάντα – από μέτρα δεσμευτικά που μπορούν να χαρακτηριστούν ως αυστηρώς αστυνομικά.Παράδειγμα αποτελεί το νέο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, το οποίο σε πολλά, αλλά όχι σε όλα ευτυχώς, υιοθετεί την πατροπαράδοτη φιλοσοφία της αστυνόμευσης. Θα εφαρμοστούν σκληρά αντίποινα για όσους τολμήσουν να μην πληρώσουν τον φόρο που χρωστάνε. Η θέση αυτή μπορεί πολύ εύκολα να δικαιολογηθεί ως ορθή σε ηθικό και νομικό επίπεδο, θα έχαιρε ως θεωρία και της στήριξης της κοινωνίας, θα έλεγα, χωρίς να γνωρίζω αν κυκλοφορεί καμιά ανάλυση ή κάποιο γκάλοπ που να λέει το αντίθετο.Aπόσπασμα του νόμου, στη γλώσσα τη νομική «Θεσπίζονται ως διαρκή και επομένως, ως συνεχή αυτόφωρα, τα αδικήματα της μη καταβολής βεβαιωμένων και ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, της φοροδιαφυγής με την παράλειψη υποβολής ή την υποβολή ανακριβούς δήλωσης στη φορολογία εισοδήματος και της φοροδιαφυγής για μη απόδοση ή ανακριβή απόδοση Φ.Π.Α και λοιπών παρακρατούμενων φόρων, τελών ή εισφορών».Ο νομοθέτης, για να