Ο «Ευρωπαίος αξιωματούχος» και οι «προαγωγοί»

«… όταν υπάρχουν τρεις οικονομολόγοι γύρω από ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, συνήθως διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις» πρόσθεσε ο ίδιος «αξιωματούχος».

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Αν μας αφήσουν να το δούμε λιγάκι ποιο ελεύθερα, τότε ίσως καταλάβουμε ότι μας έχουν βάλει σ’ ένα κλειστό χώρο, αυστηρά φρουρούμενοι, κάτι δηλαδή σαν τις γυναίκες που πέφτουν θύματα κυκλώματος μαστροπών, προκειμένου να προσφέρουμε τις… υπηρεσίες μας σε μια συγκεκριμένη κατηγορία βιτσιόζων πελατών. Είναι αυτοί που το ΚΚΕ ονομάζει, πολύ σωστά μεν, μονοπώλια, κεφάλαιο, εκμεταλλευτές των Λαών κ.α. αλλά που με την υπερχρήση των όρων αυτών, τους έχει απαξιώσει, ως κουμουνιστικές φαντασιώσεις και .......ξύλινο λόγο.
Η είδηση λοιπόν, έλεγε (ΕΘΝΟΣ 13/11/13) ότι: «Κλιμακώνουν τις εκβιαστικές πιέσεις οι Βρυξέλλες. Αξιωματούχος της Κοινότητας προχώρησε το απόγευμα της Τρίτης σε νέες, δυσοίωνες εκτιμήσεις για την απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα και την τρόικα ως προς την επίτευξη συμφωνίας για το δημοσιονομικό κενό, εκδήλωσε δυσπιστία για την πρόοδο του ελληνικού προγράμματος, ενώ κλιμακώνοντας τις προκλήσεις του εξέφρασε τις αμφιβολίες κατά πόσον το Eurogroup της Πέμπτης ή και το έκτακτο της 22ης Νοεμβρίου θα ασχοληθούν με την Ελλάδα, τις όποιες αποφάσεις για την οποία τοποθέτησε χρονικά μετά τις χειμερινές διακοπές (του) για σκι...» και τελειώνει λέγοντας: «Τέλος, ερωτηθείς για το αν υπάρχει διάσταση απόψεων ανάμεσα στα μέλη της τρόικας για το δημοσιονομικό κενό του 2014, ο Ευρωπαίος αξιωματούχος απάντησε ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, σημειώνοντας,ωστόσο, ότι «όταν υπάρχουν τρεις οικονομολόγοι γύρω από ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, συνήθως διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις».
Επανέρχομαι στην αρχική μου υπόθεση ότι αν μας αφήσουν να το δούμε λιγάκι ποιο ελεύθερα κλπ., θα δούμε ότι μας δου-λεύ-ουν οι… μαστροποί (ή όπως αλλιώς τους ονομάζει το ΚΚΕ, αλλά εγώ θα επιμείνω στο «μαστροποί»). Πρώτα, πρώτα, τι θα πει και με ποια έννοια κάποιος ονοματίζεται ως «Ευρωπαίος αξιωματούχος»* (Ευρωπαίος αξιωματούχος είναι και ο καντηλανάφτης, μιας εκκλησίας στην Ευρώπη, αξιωματούχος είναι κι’ αυτός) και μετά, γιατί ασχολούμαστε με κάποιον, που σαν κάποιος είναι και ανώνυμος και αόρατος, άρα στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει; Μιλάει ο… «κανείς»; Προσέξτε δε και την πρόταση που έχω υπογραμμίσει. Αυτός ο ίδιος ο κάποιος «Ευρωπαίος αξιωματούχος» ανατρέπει ό,τι προηγουμένως είχε ισχυριστεί. Κι’ όμως…
Κι’ όμως εμείς τρέξαμε να απαντήσουμε στον «κάποιο», σαν να υπήρχε και σαν τον ξέραμε. Αποτέλεσμα; … Τα «κορίτσια» αναστατώθηκαν και θα μπορούσαν να κάνουν καμιά… στραβή, στον «μεγάλο». Τότε επενέβει ο «καλός» του συνδικάτου και άρχισε την ιστορία με το αν είναι «μέτρα και όχι χιλιόμετρα» μέχρι την… αποκατάσταση (των κοριτσιών) κλπ, ή ακόμα και απειλές ότι, αν έρθει ο Τσίπρας που…, τότε θα δείτε… κλπ. Γι’ αυτό κορίτσια, προσοχή στον… πελάτη.
Να λοιπόν, γιατί δεν πρέπει να «το δούμε λιγάκι ποιο ελεύθερα». Καταλάβατε; Και να, γιατί τα «βοήθεια» της κας Ζωής και να, η κα Ραχήλ στα κάγκελα και, να τα τακούνια της κας Θεοδώρας και να οι, δήθεν έξυπνες «ατάκες» των κ. Αντώνη, Μπένη και Αλέξη. Ιστορίες για… εκδιδόμενες… δηλαδή. Μας ταιριάζει τέτοιος ρόλος ρε αδέλφια;
Υ.Γ. Εκ των υστέρων μάθαμε, βέβαια, ποιος ήταν αυτός, αλλά όταν γράφτηκε το συμβάν στην εφημερίδα, ήταν «άγνωστος», υποτίθεται. Επαναλαμβάνω: όλη η ουσία της δήλωσης του «Ευρωπαίου αξιωματούχου», που δήθεν, τους αναστάτωσε, βρίσκεται στην τελευταία πρόταση, που σημαίνει ότι: τελικά ούτε αυτοί δηλαδή, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, γι’ αυτό… σκάστε και σκάβετε. Και σε επιβεβαίωση αυτής της διαπίστωσης, ήρθε χθες και ο γνωστός χρησμοδότης οικονομολόγος κ. Πολ Κρούγκμαν (και να ήταν μόνο αυτός… υπάρχουν κι’ άλλοι με κάτι Νόμπελ νααα, μετά συγχωρήσεως), να μας πει ότι: «όταν η Ελλάδα έπιασε τέλμα πριν 4 χρόνια, μερικοί αναλυτές ανάμεσα τους και εγώ, νομίσαμε ότι μπορεί να βλέπαμε το τέλος του ευρώ. Αλλοι ήταν πιο αισιόδοξοι, καθώς πίστευαν ότι η προσωρινή βοήθεια για τις μεταρρυθμίσεις σύντομα θα παρήγαγε ανάκαμψη. Και οι δύο μεριές ήταν λάθος. Αυτό που έχουμε εν τέλει, είναι μια κυλιόμενη κρίση η οποία δεν φαίνεται ποτέ να βρίσκει κάποιο είδος λύσης. Κάθε φορά που η Ευρώπη φαίνεται έτοιμη να πέσει από τον γκρεμό, οι διαμορφωτές της πολιτικής βρίσκουν έναν τρόπο να αποφύγουν την ολική καταστροφή. Αλλά και κάθε φορά που υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης, κάτι άλλο πάει λάθος». Μην σας επηρεάζει το σοβαρό και βαρύ τους ύφος, όταν κάνουν δηλώσεις. Δεν έχει καμία σχέση με αυτά που λένε, αλλά έτσι πρέπει να γίνεται.
Προσέξατε ότι, τελευταία, δεν μιλάει πλέον κανείς για «φως στην άκρη του τούνελ»; Δεν το ξέχασαν, σαν… παρηγοριά, απλώς το «βελτίωσαν» (τριάντα χρόνια το ίδιο μοτίβο, βαρεθήκαμε να το ακούμε), με το «μέτρα αντί χιλιόμετρα», που, δήθεν, μας χωρίζει από την… «άκρη του τούνελ»… (επιμένω).