Μια σοσιαλιστική προσέγγιση της σημερινής κρίσης που απειλεί την Γ ελληνική δημοκρατία, ή η αβάσταχτη επικαιρότητα του παρελθόντος.

 Γράφει ο KritikΠερί μονόδρομου.


«Και δεν υπάρχει μονόδρομος……. Μα δεν είναι έτσι. Υπάρχει άλλος δρόμος και σε δημοκρατικές κοινωνίες, σε μια δημοκρατική κοινωνία, ο ελληνικός λαός, ο κάθε λαός, μπορεί να επιλέξει άλλον δρόμο.»
(Γ. Παπανδρέου. Νίκαια, 11 Οκτωβρίου 2006 )


Περί αγανακτισμένων

«Γεμίζουν τις πλατείες με την οργή, μακριά όμως από τους βανδαλισμούς, με πρόσωπα ακάλυπτα, φανερά, χωρίς κουκούλες. Διαδηλώνουν την νεανική τους ορμή και αυθόρμητα, μακριά από κομματικές αυθεντίες ή επαγγελματίες καθοδηγητές. Βγαίνουν απ' το καβούκι τους, της ατομικότητας, ψάχνοντας για μια νέα συλλογικότητα, για να πουν «όχι» στη βία που γεννά ένα σάπιο σύστημα εξουσίας και να ρίξουν το τείχος της απόρριψης, του αποκλεισμού που συναντούν κάθε μέρα μπροστά τους. Ν' ανοίξουν επιτέλους ένα......... παράθυρο στο μέλλον.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, προχθές, άκουσα νέα παιδιά που διαδήλωναν, να φωνάζουν ένα σύνθημα, το οποίο είδα και σ' ένα πρωτοσέλιδο την επόμενη μέρα. Έλεγαν το εξής: «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες. Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες».

Είχαν δίκιο. Έχουν δίκιο. Ήρθε η ώρα γι' αυτούς, ήρθε η ώρα για όλους μας ν' αναλάβουμε την μεγάλη ευθύνη των αλλαγών στην χώρα μας. Να φέρουμε πιο κοντά τις δικές τους μέρες. (Γ. Παπανδρέου. Συνεδριακό Κέντρο της Εθνικής Ασφαλιστικής, Αθήνα, 14 Δεκεμβρίου 2008)
 

Περί ακραίου νεοφιλελευθερισμού


Σήμερα, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, ο νεοσυντηρητισμός καταρρέει σ' όλο τον πλανήτη. Και εμείς, οι σοσιαλιστές, ήδη έχουμε πάρει πρωτοβουλίες, έχουμε καταθέσει προτάσεις για τον εκδημοκρατισμό της παγκοσμιοποίησης, για την αναδιοργάνωση, τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, για έναν νέο και ενισχυμένο ρόλο του κράτους, για ένα κράτος Δικαίου όμως. Αυτό χρειάζεται πολύ περισσότερο και στη χώρα μας, την Ελλάδα. Ένα κράτος δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.


Παραφράζοντας τον Κορνήλιο Καστοριάδη, ή θα έχουμε δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και πράσινη ανάπτυξη, ή θα έχουμε βία και βαρβαρότητα»
(Γ. Παπανδρέου. Συνεδριακό Κέντρο της Εθνικής Ασφαλιστικής, Αθήνα, 14 Δεκεμβρίου 2008)

Περί αντίστασης και φόβου.
«Για να πάμε μαζί στη νέα εποχή, όπως λέει εδώ η νεολαία μας, εμπνεόμαστε και η νέα γενιά εμπνέεται, από τους αγώνες της Αντίστασης, του 1-1-4, της αντίστασης ενάντια στην ξενοκρατία, ενάντια στον φασισμό, ενάντια στην παραίτηση, ενάντια στο φόβο. Το μπλόκο της Κοκκινιάς, η απόπειρα των στρατευμάτων κατοχής το '44, να κάμψουν το δημοκρατικό φρόνημα του λαού μας, η προσπάθεια να διαλύσουν τον οργανωμένο αντιφασιστικό αγώνα, προσέκρουσε στο φρόνημά των αγωνιστών που μας εμπνέει σήμερα.

Εδώ επίσης, στους Δήμους των Μικρασιατών, που ζουν οι επίγονοι της ξεριζωμένης γενιάς του '22, νιώθουμε το ιστορικό βάρος της πατρίδας μας. Νιώθω και νιώθουμε το πολιτικό βάρος αυτού του τόπου, καθώς στις 17 Αυγούστου του 1982 αναγνώρισε τη