Με φώναξαν για δουλειά και ένιωσα σαν εξωγήινη

Μου τηλεφώνησαν από ένα σουπερμαρκετ όπου είχα κανει αίτηση εργασίας. Πήγα από εκεί να συζητήσουμε.
Πρόκειται για 4ωρη απασχόληση 4 μερες, και 3ωρη τις άλλες 2 μέρες..... Κι αν χρειαζόταν να μείνω παραπάνω ωρα, θα την πληρωνο
μουν. Ο μισθός 250, μου είπε η κυρία που ήταν υπεύθυνη, σαν να μου ανακοίνωνε ότι ήταν η τυχερή μου μέρα.

"Λοιπόν;" με ρωτάει περιμένοντας να πω το ναι. Ήταν σχεδόν σίγουρη για την απάντηση μου.

"Θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω μέχρι αύριο" είπα και έφυγα χαλαρή, αλλά ήθελα να διακτινιστώ.

Φεύγοντας από εκεί ένιωσα τόσο άσχημα... Από τη μία την ήθελα τη δουλειά για να βγάζω ένα χαρτζιλίκι, δεδομένου ότι είμαι 26 χρονων, χωρίς ένα ένσημο. Αλλά από την άλλη, έβλεπα τη λέξη εκμετάλλευση να αναβοσβήνει με μεγάλα γράμματα μπροστά μου. Δεν θέλω να φύγω από τη χώρα μου, να πάρει, αλλά 5 χρόνια σπουδών για να έχω ένα πτυχίο που κάθεται στο συρτάρι με πονάει.

Παιδιά, αν αναρωτιέστε ακόμη αν υπάρχουν εξωγηινοι, έχω απάντηση: Εδώ εγώ, ναι εγώ, σαν εξωγήινη νιώθω μέσα σ' αυτό τον κόσμο όπου οι πλούσιοι αυξάνουν τα εισοδήματά τους τόσο προκλητικά (και νόμιμα), ενώ οι άνεργοι που δεν θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτό το παράλογο φαίνονται ουτοπιστές και τεμπέληδες. Και δεν θέλω, ρε γαμώτο, να βάλω την υπογραφή μου σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν θέλω να τη δεχτώ και να γίνω κομμάτι της.

άνεργη, όχι άεργη παρακαλώ, 26 χρ.
imerologioanergou.gr