«Κάλλιον του θεραπεύειν…»

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΤΑ καλά χρόνια της γεωργίας, δεν χρειάστηκε να ξεσηκωθούν οι γεωργοί μας. Βολεύτηκαν με το φτηνό μεροκάματο ανασφάλιστων μεταναστών και οι Αλβανοί βρήκαν δουλειά. Κάποιοι απ’ αυτούς, έμπιστοι και εργατικοί, υποκατέστησαν το αφεντικό που άραξε στο καφενείο. Εκεί, στα χαρτιά απάνω και στα ζάρια, ξεσπάθωναν και ξεσπαθώναμε για το «κακό», έχοντας εισπράξει το καλό των μεταναστών που «μας πήραν τις δουλειές».
ΤΑ χρόνια πέρασαν και «αι βουλαί» των ευρωπαίων συνεταίρων μας «άλλα εκέλευσαν», για να’ ρθουν μέρες δύσκολες για τη γεωργία και τους γεωργούς μας. Το βαμβάκι «ξεφτιλίστηκε», στάρι και καλαμπόκι δεν απορροφώνται και τα καπνά έφυγαν σαν καπνός και οι αποζημιώσεις καθυστερούν. Τι κάνεις ως «καλομαθημένος» γεωργός που δεν σε ξόφλησαν και σου χρωστούν, σαν δεν τα βγάζεις πέρα και χρωστάς στην «Αγροτική» κι «απλώθηκες» υπέρ το δέον; Καμαρώνεις το ακριβό και «πολυτελές» τρακτέρ σου αραγμένο στην αυλή ή το αρπάζεις για να βγεις στο δρόμο;
ΑΥΤΟ κά