Φοβερός…πολιτικός λόγος

(«Να ξεκουμπιστούν» και «στα τσακίδια»)
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΙΝΑΙ η ώρα της αριστεράς.Παγκόσμια, ευρωπαϊκά, ελληνικά. Για λόγους…τιμής και για τη ρεβάνς. Χρεοκόπησεο κομουνισμός σε χέρια «κομουνιστών», έφαγε χώμα η πλάτη του, και τρέχει ναπρολάβει τον καπιταλισμό, με λόγια και στρακαστρούκες. Κι όσο η Δύση τουκαπιταλισμού τείνει το δάκτυλο στα θλιβερά κατάλοιπα-υπολείμματα κρατών πουεπιμένουν (Β. Κορέα, Κούβα…), τόσο οι κοινωνίες θα ζαρώνουν τρομαγμένες καιπαραδομένες στην αγκαλιά του καπιταλισμού. Με τους Αμερικάνους να στήνουνπαιχνίδια χωρίς αντίπαλο και μερίδα ευφάνταστων του πλανήτη να ποντάρουν στην«ανερχόμενη» Κίνα(!) και στο δυνάμωμα των Ρώσων(!!).ΑΣ έρθουμε στα δικά μας,ντόπια και ιστορικά, σημερινά και…μελλοντικά. Έχει την ιστορία του το ΚΚΕ, τοπαρελθόν και τα «λάθη» του, με την τακτική του δεν έχει μέλλον. Άλλοτε δεν τοάφηναν. Σήμερα δεν μπορεί κι ας ευνοείται απ’ τη συγκυρία. Όχι μόνο γιατί ηστάση και η τακτική του συνιστά συμπεριφορά μιας περίεργης συνιστώσας τηςαριστεράς που επιμένει με…δρεπάνια και σφυριά. Ούτε γιατί άνθρωποί τουαποδείχτηκαν…καπιταλιστικότεροι των καπιταλιστών στην καθημερινότητα τουκέρδους και της κονόμας. Μιλάμε για πολιτικό λόγο αδύναμο να πείσει και τον πιοώριμο να ξεφύγει απ’ τις δαγκάνες των «ιδεολόγων» της ελεύθερης οικονομίας.ΝΑ πούμε απλά και πρακτικά. Ο«αγώνας» της αριστεράς είναι μια άρνηση συνολική, παραλήρημα χωρίς θέση,πρόταση και πρακτική. Με αφορισμούς του τύπου «να ξεκουμπιστούν». Το ΚΚΕ, απ’την άλλη, κάνει πολιτική με 2-3 λέξεις στα χείλη των «ιδεολόγων» του κι ανκάποιος ξεχαστεί και τη λέξη «πλουτοκρατία» δεν την αναφέρει, έχει λειψόλεξιλόγιο, δεν είναι καλός κομουνιστής, και ο καπιταλισμός θα ξεσαλώσει(περεταίρω), βολτάροντας ανενόχλητος.ΠΡΕΠΕΙ οι λαοί να αντιταθούνκαι η αμερικανοκρατία τους ταΐζει…τρομοκρατία. Οφείλουν οι «δικοί μας» ναπείσουν πως η Ε.Ε. είναι κατασκεύασμα των Αμερικανών κι αυτοί ξεστομίζουν ταανώδυνα και κατινίστικα «στα τσακίδια» για τους ευρωπαίους ανθέλληνες. Θα’πρεπε να στρωθούν στην εμπροσθοφυλακή για να σταθεί στα πόδια της η Ελλάδα κιαυτοί περιμένουν την ώρα να φράξουν λιμάνια ή να ξεδιπλώσουν πανό στονΠαρθενώνα. ΕΙΝΑΙ ώρα της αριστεράς,παγκόσμια, και ο καπιταλισμός στέκει ατάραχος χαμογελώντας κι άλλοτε κινείταικορδακιζόμενος, σε περιβάλλον ευνοϊκό και φιλικό. Με τον «αντίπαλο» περιδεή, ναεκτονώνεται με αφορισμούς και ευχολόγια. Παγκόσμια, ευρωπαϊκά και…ελληνικά.