«Ασε μας να τσακωθούμε λίγο, μήπως και ανεβούν τα νούμερα...»

Του Κωνσταντινου Zουλα

«Κύριε Γιώργο, έχω πολύ καλά νέα. Δέχθηκε όχι μόνον η Δούρου, αλλά και η Κανέλλη να είναι αύριο μαζί με τον Κασιδιάρη. Σκέφτομαι να τους βάλουμε και δίπλα δίπλα για να τους έχουμε σε κοινό πλάνο»...

Εχοντας αρκετά μεγάλη πείρα από τη διοργάνωση τηλεοπτικών εκπομπών, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος που έγινε προχθές το απόγευμα στον Γιώργο Παπαδάκη από τον................ παραγωγό της εκπομπής του. Οπως είμαι επίσης βέβαιος και για την αντίδρασή του: «Μπράβο παιδί μου», θα του είπε και θα χαμογέλασε κάτω από το μουστάκι του, καθώς η εκρηκτική σύνθεση που είχε για μία ακόμη φορά εξασφαλίσει στο χθεσινό του πάνελ θα του χάριζε άλλη μια πρωτιά στα νούμερα της AGB.

Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος δεν θα εκλάβει τον πρόλογο ως ανοίκεια συναδελφική επίθεση. Αλλωστε, με την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό που τον διακρίνει, θα συμμερίζεται πλέον την ανάγκη, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, να μιλήσουμε ανοιχτά.

Η τηλεοπτική χάβρα

Ε, λοιπόν, ναι, η ευθύνη ημών των δημοσιογράφων για την κατάντια της χώρας είναι τεράστια. Και κυρίως όσων επί χρόνια οργανώνουμε και εν τέλει νομιμοποιούμε αυτό που τάχα ονομάζεται στην Ελλάδα πολιτικό τοκ σόου, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται περί μιας συνειδητής προσπάθειας να μεταφέρουμε στα τηλεοπτικά πλατό τον «σκυλοκαβγά» ενός καφενείου χάριν τηλεθέασης. Αλλωστε, είναι από χρόνια παρατηρημένο: όσο μεγαλύτερη χάβρα, όσο περισσότερος τζερτζελές, τόσο μεγαλύτερη τηλεθέαση.

Δεν επικαλέστηκα τυχαία στον πρόλογο την προσωπική μου τηλεοπτική εμπειρία. Είχα μείνει πραγματικά άφωνος όταν σε μία από τις πρώτες εκπομπές που έκανα στη δημόσια τηλεόραση, δέχθηκα -εκτός αέρος- μια απίστευτη παρατήρηση ενός εκ των κορυφαίων τότε υπουργών της Ν.Δ.

Ενώ διαπληκτιζόταν με τον συνάδελφό του του ΠΑΣΟΚ κι εγώ εις μάτην προσπαθούσα να τους διακόψω και να τους πω ότι αυτό δεν είναι διάλογος, μόλις έγινε διάλειμμα μού είπε το εξής αμίμητο: «Ασε μας, ρε Κωνσταντίνε, να τσακωθούμε λίγο μήπως και ανεβούν τα νούμερα»...

Ναι, και η ευθύνη των πολιτικών είναι τεράστια. Και κυρίως των λεγόμενων μετριοπαθών, που δέχονται να συναγελάζονται με τους ακραίους συναδέλφους τους. Φτάνει κανείς να παρατηρήσει τη χθεσινή «αντίδραση» του καθηγητή Πρ. Παυλόπουλου ενώ ο Ηλ. Κασιδιάρης έδερνε τη Λιάνα Κανέλλη. Δεν ανασηκώθηκε καν από την καρέκλα του να του φωνάξει «τι κάνεις εκεί, ρε», όπως θα έκανε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος.

Αλλά η στόχευση του παρόντος δεν είναι η ανάδειξη της ευθύνης των πολιτικών, όσο κυρίως της δικής μας. Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς: σε κάθε αντίστοιχη εκπομπή με αυτήν του κ. Παπαδάκη εδώ και χρόνια υπάρχει η λεγόμενη λίστα διασφαλισμένης τηλεθέασης. Και σε αυτήν περιλαμβάνονται οι εριστικότεροι των βουλευτών ή, έστω, όσοι φωνάζουν περισσότερο, ανεξαρτήτως του τι λένε. Παλαιότερα ήταν ο Γερ. Γιακουμάτος, η Κατερίνα Παπακώστα και ο Κίμωνας Κουλούρης.

Tα τελευταία