Απ’ το Πατερναλιστικό Κράτος-Αράχνη στο Φασιστικό

«Πατήρ πάντων η συνήθεια»
Πίνδαρος Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Πατερναλισμός (απ΄ το λατινικό Pater=Πατήρ) είναι η τάση ηγετών(πατερούληδων), αρχηγών κοινωνικών ομάδων ή οικογενειών, να κηδεμονεύουν εκείνους που εκπροσωπούν για την προστασία και το καλό τους, δήθεν. Οσο περισσότερο μια κοινωνία είναι παραδοσιακά εθισμένη σε πατριαρχικές και αυταρχικές συμπεριφορές (όπως η ελληνική), τόσο περισσότερο τείνει να ανεχτεί το πατερναλιστικό μοντέλο διακυβέρνησής της. Πατερναλιστικό μοντέλο διακυβέρνησης, σημαίνει πως οι εκάστοτε ηγέτες-εκπρόσωποι του κράτους, έχοντας στα χέρια τους το μονοπώλιο της νόμιμης κρατικής βίας, χρησιμοποιούν όλες τις μορφές εξουσίας (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική) δίχως καμία διάκριση με σκοπό να στραγγαλίσουν κάθε αντίσταση στην αυθαίρετη βούλησή τους. Καταργώντας δηλαδή μία των βασικών αρχών του συγχρόνου κράτους δικαίου, την αρχή της διάκρισης των εξουσιών.
Το σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία «παράνομο κόψιμο του ρεύματος για φορολογικές παραβάσεις», είναι η τελευταία από μια σειρά παρόμοιων παραβιάσεων δημοκρατικών αρχών, που .........δείχνουν πως το ελληνικό κράτος απέχει πολύ απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε σήμερα σαν σύγχρονο κράτος δικαίου. Τις δεκαετίες του 70, 80 και 90 (ίσως να ισχύει ακόμη και σήμερα), όταν τον Αύγουστο οι φοιτητές όλων των χωρών βρισκόταν σε διακοπές, αρκετές χιλιάδες Ελληνες φοιτητές του εξωτερικού παρέμεναν στα πανεπιστήμια του εξωτερικού με ανοχή των τοπικών αρχών, δίχως τη δυνατότητα να ταξιδέψουν, γιατί τα ελληνικά προξενεία δεν τους ανανέωναν τα διαβατήρια. Μέχρι και Τούρκοι ή Κούρδοι, που δεν είχαν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις ή ήταν ακόμη και πολιτικά διωκόμενοι, δεν είχαν πρόβλημα να ανανεώσουν τα διαβατήριά τους στα τουρκικά προξενεία. Ακόμη και οι τουρκικές αρχές έκαναν διάκριση εξουσιών. Δεν συμψήφιζαν, ούτε συνέδεαν το ένα με το άλλο, δεχόμενοι την αρχή που λέει «αν δεν έχω εκπληρώσει τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις ή αν διώκομαι πολιτικά πιάσε με και δίκασέ με, αλλά δεν μπορείς να μου στερήσεις το δικαίωμα της ανανέωσης του εγγράφου της ταυτότητάς μου, του διαβατηρίου μου». Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της σύνδεσης της φορολογίας με το δικαίωμα στην ενέργεια. «Αν δεν πληρώσω τον κεφαλικό φόρο, δίκασέ με αλλά δεν μπορείς να μου κόψεις το δικαίωμα στο φως». Αυτά συμβαίνουν μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα.
Το πιο παράδοξο απ’ όλα, είναι το γεγονός πως τέτοιου είδους πατερναλιστικές συμπεριφορές βρίσκουν ευρεία αποδοχή από μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Από μια μερίδα, που είναι υπερήφανη για την αρχαιοελληνική της κληρονομιά, μόνο που δεν ξέρει ποια είναι αυτή.
Ο χωρίς δικαιώματα υπήκοος, ο αφημένος στην αυθαίρετη βούληση του “ελέω θεού” ηγέτη, πήρε για πρώτη φορά στην ιστορία νομική υπόσταση, έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία ελεύθερος πολίτης με υποχρεώσεις και δικαιώματα θεσμοθετημένα και αυτό έγινε στην Αθήνα του 5ου π. Χ αιώνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία, αναγνωρίστηκε η ελευθερία της ιδιωτικής ζωής και