Tyrrell Racing μία ομάδα γεμάτη με πάθος και νίκες (Μέρος 1ο)

Η elf ήταν πιστός χορηγός της Tyrrell για πολλά έτη

Η ομάδα της Tyrrell ιδρύθηκε από τον Ken Tyrrell και όχι άδικα θεωρείτε μία από τις καλύτερες ομάδες που έχουν περάσει στην ιστορία της F1, διαγράφοντας μία ιστορία 30 ετών, η οποία θεωρείται πετυχημένη, αφήνοντας και ένα βαρύ όνομα στον χώρο της F1.

O Ken Tyrell, γνωστός και με το ψευδώνυμο ” Chopper “, γεννήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στις 3 Μαΐου του 1924 και υπηρέτησε στη Βρετανική βασιλική αεροπορία κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε

με το εμπόριο ξυλείας καταφέρνοντας να κάνει μια αρκετά μεγάλη περιουσία.

Το 1952, στα 28 του άρχισε να ασχολείται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό καθώς αγόρασε ένα Νorton-Cooper 500 κυβικών της Formula 3. Το 1958 ανέβηκε επίπεδο και προχώρησε στη Formula 2 με ένα Cooper του Henry Taylor, ο οποίος είχε την ομάδα της Nixon’s Garage. Τα αποτελέσματα της ομάδας του ήταν αρκετά καλά έχοντας πετύχει ακόμη και νίκες.

Ο Ken Tyrell δεν ήταν όμως ευχαριστημένος με αυτά τα αποτελέσματα και έχοντας το πνεύμα του νικητή μέσα του στόχευε μόνο στη νίκη. Συνειδητοποιώντας ωστόσο, ότι δεν επρόκειτο να φτάσουν ποτέ στην κορυφή και αναγνωρίζοντας ότι το ταλέντο του δεν ήταν η οδήγηση, αλλά η διαχείριση της ομάδας, ο Tyrrell αποσύρθηκε από οδηγός της ομάδας το 1959 και άρχισε να δημιουργεί την ομάδα της Cooper Formula Junior, χρησιμοποιώντας ως έδρα το εργοστάσιο ξυλείας της οικογένειάς του. Μέχρι το 1961, είχε επίσης τη διαχείριση της Mini Coopers, ενώ ήταν και αναπληρωματικός οδηγός του John Cooper στην F1.

Ken Tyrrell και Jackie Stewart

Το 1968, έχοντας γίνει υπεύθυνος της Matra International, έκανε το μεγάλο βήμα να μπει στο μαγικό κόσμο της F1. Αυτό επιτεύχθηκε έπειτα από τη συνεργασία της ιδιόκτητης και ομώνυμης εταιρεία του Ken Τyrrell με την εταιρεία που είχε γίνει υπεύθυνος, τη Matra International. Στην ομάδα του χρησιμοποίησε τον Cosworth DFV ως κινητήρα και ως χορηγούς είχε την Elf, την Dunlop, και τη Ford.

Η συνένωση της Matra International με την Tyrrell δημιούργησε μία σπουδαία ομάδα, η οποία αμέσως πρωταγωνίστησε σε όλα τα επίπεδα της F1. Η ομάδα κέρδισε τρία GP το 1968 με τη Matra MS10. Η καινοτομία του μονοθεσίου ήταν η χρήση ενός ρεζερβουάρ καυσίμου το οποίο είχε τεχνολογία αεροναυπηγικής. Αυτό έδινε μεγάλο πλεονέκτημα βάρους στο μονοθέσιο, αφού εξαιτίας αυτού ήταν περίπου 15 κιλά ελαφρύτερο από τα άλλα, ενώ εξακολουθούσε να είναι ισχυρότερο από ότι οι ανταγωνιστές του. Η FIA εξετάζοντας αυτά τα ρεζερβουάρ αποφάσισε να τα απαγορεύσει το 1970.

Το 1969 η ομάδα κέρδισε πολύ εύκολα το πρωτάθλημα με τη Matra ΚRΑΤOS MS 80, αφού κατάφερε να διορθώσει όλες τις αδυναμίες της Matra MS10. Τον τίτλο του 1969 τον κέρδισε ο γνωστός σε όλους μας Jackie Stewart, ενώ η Matra γινόταν η πρώτη Γαλλική ομάδα που κέρδιζε τίτλο με σασί το οποίο ήταν εξολοκλήρου φτιαγμένο στη Γαλλία. Επίσης το εγχείρημα της Marta να κατακτήσει το πρωτάθλημα από το δεύτερο έτος της ανάμειξή της στην F1, είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα.

Η εξαγορά της Marta από τη Simca ώθησε την Τyrrell να χρησιμοποιήσει νέους κινητήρες για το 1970, τους Marta V12, κυρίως γιατί η Simca ήταν παρακλάδι της Chrysler, η οποία όμως ήταν αντίπαλος της Ford. Ο Jackie Stewart σε δοκιμές που είχε κάνει τότε θεωρούσε τον Marta V12 και τον Cosworth DFV ισάξιους.

Goodyear και η Candy μεγάλοι χορηγοί της Tyrrell

H αλλαγή των κινητήρων δεν έγινε όμως ποτέ, αφού η Ford και η Elf οι οποίοι ήταν και οι βασική χορηγοί της Tyrell δεν επιθυμούσαν κάτι τέτοιο.

Η ομάδα της Tyrell αγόρασε μία March για να ”βγάλει” ουσιαστικά την περίοδο 1970. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς αυτής ο Derek Gardner εργαζόταν πυρετωδώς για τη δημιουργία του πρώτου σασί της ομάδας, την Tyrrell 001 με την οποία πήρε για πρώτη φορά μέρος ως κατασκευαστής το 1970, 1971.

Η ομάδα της Tyrrell ήταν πάντα συνώνυμο της καινοτομίας, καθώς ο ιδιοκτήτης της, ως ανήσυχο πνεύμα, το μετέδιδε και στην ομάδα του. Το 1976 η ομάδα δημιούργησε το πρώτο μονοθέσιο με έξι τροχούς στην F1, το οποίο και αυτό ήταν ένα σχέδιο του Derek Gardner. Το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε γρήγορα από την ομάδα, διότι η Goodyear δεν ήθελε να εξελίξει μικρότερα λάστιχα μόνο για την ομάδα της Tyrrell. Το 1984 ήταν μία μαύρη χρονιά για τη Βρετανική ομάδα, καθώς τιμωρήθηκε από τη FIA για όλη τη σεζόν(δες στο μονοθέσιο του 1984 το γιατί).

Η Tyrrell λόγο των μικρών πόρων που είχε δυσκολευόταν αρκετά στις δεκαετίες του 80 και του 90 να πετύχει ότι και σε αυτή του 70. Παρόλα αυτά το όνομα του Ken Tyrell στο grid ήταν σεβαστό, κάτι που ακόμα συμβαίνει.

Ο τελευταίος αγώνας αυτής της ιστορικής ομάδας ήταν το Ιαπωνικό GP του 1998 με τον Toranosuke Takagi να συγκρούεται με τον Esteban Tuero της Minardi και να εγκαταλείπει. Το πρώτο μονοθέσιο της ομάδας είχε αποτύχει να προκριθεί στον αγώνα και για την ιστορία οδηγός του ήταν ο Ricardo Rosset.

To εξάτροχο μονοθέσιο της Tyrrell Ρ34

H θέση της ομάδας στην F1 αγοράστηκε από τη BAR και όλα τα μηχανήματα και τα μονοθέσια τα αγόρασε ο Paul Stoddart που στη συνέχεια αγόρασε τη Minardi.

Οι οδηγοί που βρέθηκαν πίσω από το τιμόνι της Tyrell ήταν πολλοί και εξαιρετικοί. Ο καλύτερος εξ αυτών ήταν ο Jackie Stewart, με τους Francois Cevert, Jody Scheckter, Ronnie Pererson, Michele Alboreto, Stefan Johansson, Martin Brundle, Jean Alesi, Johny Herbert, Satoru Nakajima, Andrea de Cesaris, Mika Salo και τέλος τον Jos Verstappen να ακολουθούν

O Κen Tyrrell πέθανε από καρκίνο στις 25 Αυγούστου του 2001 σε ηλικία 77 ετών, με τη κληρονομιά που άφησε στο άθλημα να θεωρείται ανυπολόγιστη…

Παρακάτω θα βρεις τα μονοθέσια που χρησιμοποίησε η ομάδα από το 1968 μέχρι 1977, ενώ στο δεύτερο μέρος που θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες θα διαβάσεις και τα υπόλοιπα μέχρι και το 1998. Οπότε stay tuned στο autoblog.gr.

1.1968 Matra(MS9-MS10)

To μονοθέσιο αυτό είχε κινητήρα τον V8 Ford Cosworth DFV 3.0 και ήταν η πρώτη συμμετοχή του Ken Tyrrell στο μαγικό χώρο της F1. Οδηγούς είχε τον πασίγνωστο σε όλους Βρετανό Jackie Stewart και δύο Γάλλους τους Jean Pierre Beltoise και τον Johny Servoz – Gavin. O Jackie Stewart κατάφερε να κάνει τρεις νίκες και να κερδίσει και μία τρίτη θέση στο Γαλλικό GP, ενώ ο Johny Servoz – Gavin κέρδισε μία δεύτερη στην Ιταλία.

2. 1969 Matra(MS10-ΜS80-MS84)

Η Μatra MS 80 ήταν ένα μονοθέσιο νικητής, καθώς με αυτό το μονοθέσιο κατάφεραν να πετύχουν έξι νίκες σε έντεκα αγώνες με τον Jackie Stewart και μία δεύτερη θέση στο GP της Γερμανίας. Στην ομάδα επίσης ήταν και οι Jean Pierre Beltoise και Johny Servoz – Gavin όπως και το 1968 με τον Jean Pierre Beltoise να καταφέρνει να πάρει μία δεύτερη θέση στο GP της Γαλλίας.

3. 1970 March 701 και Tyrrell 001

Ήταν η χρονιά που η Tyrrell άλλαξε τη συνεργασία της στην παροχή των σασί, έπειτα από επιθυμία των μεγάλων χορηγών της Elf και Ford και από Matra πλέον είχε March. Το μεγάλο νέο της χρονιάς δεν ήταν άλλο από τη δημιουργία δικού της σασί με την κωδική ονομασία Tyrell 001. Η χρονιά δεν κύλησε όπως το 1969 και την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και πάλι η ομάδα κατέκτησε μία νίκη, δύο δεύτερες θέσεις και μία τρίτη. Πρώτος οδηγός ήταν και πάλι ο Jackie Stewart με τους Francois Cevert και Johny Servoz – Gavin να συμπληρώνουν την ομάδα, με τη March 701 να ήταν παρόμοια με την Matra MS80 σαν μονοθέσιο και σαν χρωματισμό.

4. 1971 Tyrrell (001)

Η πρώτη χρονιά που η ομάδα έτρεχε με σασί δικιά της κατασκευής και πάντα με κινητήρα Ford Cosworth, αλλά πλέον με άλλον προμηθευτή ελαστικών, αφού η DUNLOP αποτέλεσε παρελθόν και στη θέση της μπήκε η Goodyear. Η Τyrrell 001 αποδείχθηκε ένα εξαιρετικό μονοθέσιο, δίνοντας στο Jackie Stewart άλλον έναν τίτλο. Έξι νίκες ο Βρετανός και μία ο Γάλλος οδηγός Francois Cevert. Για την ομάδα επίσης οδήγησε και ο Αμερικάνος Peter Revson. Η 001 κέρδισε συνολικά επτά αγώνες και με 73 βαθμούς πανηγύρισε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα το κατασκευαστών και ως κατασκευάστρια σασί. Το μονοθέσιο είχε περισσότερες γωνίες πλέον και δύο οπές μετά την μπροστά αεροτομή που θυμίζουν το letter box της RBR.

5. 1972 Tyrrell (002-003-004)

H δεύτερη χρονιά της ομάδας ως κατασκευάστρια ήταν εξίσου εντυπωσιακή όσο και η πρώτη. Το μονοθέσιο φορούσε πάντα τον Ford Cosworth DFV 3.0 V8 και ήταν αρκετά ανταγωνιστικό. Οι οδηγοί ήταν οι ίδιοι με το 1971, δηλαδή ο Jackie Stewart και ο Francois Cevert, μόνη αλλαγή ο τρίτος οδηγός που και αυτός ήταν Γαλλός(Patric Depailler). Η ομάδα τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα πίσω από τη Lotus του Fittipaldi όπου έδειξε να είναι πιο σταθερός εκείνη τη χρονιά. Η Tyrrell μάζεψε 51 βαθμούς έναντι 61 της Lotus, με τον Jackie Stewart να κερδίζει και πάλι τέσσερα GP.

6. 1973 Tyrrell (005-006)

Άλλη μία εξαιρετική και πλήρως ανταγωνιστική χρονιά για την ομάδα. Ο συνδυασμός μεταξύ οδηγών και μονοθεσίου φαίνεται να είναι εξαιρετικός. Οδηγοί οι ίδιοι με το 1972 με την προσθήκη του Cris Αmon ως αναπληρωματικού οδηγού. Η ομάδα δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα κατασκευαστών, αφού ήρθε δεύτερη με 82 βαθμούς πίσω από τη Lotus και πάλι. O Jackie Stewart κέρδισε το πρωτάθλημα οδηγών με πέντε νίκες και ο έτερος οδηγός της ομάδας Francois Cevert ήταν τέταρτος στην βαθμολογία των οδηγών, με έξι δεύτερες θέσεις. Η χρονιά όμως δεν έκλεισε ευχάριστα, καθώς ο Francois Cevert έχασε τη ζωή του στο τελευταίο GP της χρονιάς.

7. 1974 Tyrrell (005-006)

Η ομάδα συνέχισε και το 1974 με το ίδιο μονοθέσιο, όμως η μεγάλη αλλαγή ήταν στις θέσεις των οδηγών. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Jackie Stewart αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και τη θέση του την πήρε ο εξαιρετικός Jody Scheckter. Τη θέση του αποθανόντος Francois Cevert πήρε ο έτερος Γάλλος Patric Depailler.

H ομάδα δεν έδειξε τόσο δυνατή το 1974 και κατέλαβε την τρίτη θέση στη βαθμολογία των κατασκευαστών με 52 βαθμούς. Ο Jody Scheckter ήταν τρίτος στη βαθμολογία των οδηγών με 45, επτά βαθμούς από τον τότε ανερχόμενο Lauda και 30 μπροστά από τον James Hunt. Πρωταθλήτρια σε οδηγούς και κατασκευαστές ήταν η McLaren Ford Cosworth με τον Fittipaldi.

8. 1975 Tyrrell (007)

Η χειρότερη χρονιά της ομάδας από τη δημιουργία της και την ενασχόληση του Ken Tyrrell στο σπορ. Η 007 δεν έδειχνε ικανή να χτυπήσει τη Ferrari, τη Brabham, τη McLaren αλλά και τη Hesketh και το μόνο που κατάφερε ήταν να αρκεστεί στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας των κατασκευαστών με 25 βαθμούς. Ο Jody Scheckter κατάφερε και κέρδισε τον αγώνα στη Νότιο Αφρική και οι υπόλοιποι τρεις Γάλλοι οδηγοί που χρησιμοποίησε η ομάδα(Patric Depailler, Jean-Pierre Jabouille, Michel Leclere) δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι καλό.

9. 1976 Tyrrell ( P34)

Όπως βλέπεις ο κωδικός ονομασίας του μονοθεσίου έχει αλλάξει και από 007 πάμε στο Ρ34. Η καινοτομία της P34 δεν ήταν άλλη από το ότι το μονοθέσιο είχε έξι τροχούς. Η Ρ34 ήταν ένα καινοτόμο σχέδιο του Derek Gardner, το οποίο τάραξε τα νερά εκείνης της εποχής και έκανε και άλλες ομάδες μετέπειτα να κάνουν και αυτές παρόμοια μονοθέσια, όπως η March 2-4-0 και η Williams FW08, οι οποίες είχαν και αυτές έξι τροχούς, αλλά η διαφορά ήταν ότι οι διπλοί τροχοί ήταν στο πίσω μέρος. Ο Gardner τοποθέτησε δύο μικρότερους τροχούς 10 ιντσών στο εμπρός μέρος και μία κανονικής διάστασης στο πίσω μέρος. Η τοποθέτηση των μικρότερων ζαντών εμπρός έγινε για να έχει καλύτερη αεροδυναμική το μονοθέσιο, αλλά και για την καλύτερη πρόσφυσή του, αφού η επιφάνεια των ελαστικών πάνω στην άσφαλτο ήταν μεγαλύτερη. Η Ρ34 ήταν ανταγωνιστική και κατόρθωσε να τερματίσει τρίτη στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με τον Jody Scheckter να πετυχαίνει και μία νίκη στο GP της Σουηδίας. Οι James Hunt και Niki Lauda είχαν τη δική τους μάχη εκείνη τη χρονιά, με τον πρώτο να κερδίζει το πρωτάθλημα με διαφορά μόλις ενός βαθμού.

10. 1977 Tyrrell ( P34)

Η ομάδα συνέχισε να αγωνίζεται και αυτή τη χρονιά με το πετυχημένο σχέδιο της Ρ34, φορώντας πάντα τον κινητήρα Ford Cosworth στο πίσω μέρος του μονοθεσίου και ελαστικά Goodyear. Το 1977, ο Ken Tyrrell εμπιστεύθηκε ως πρώτο οδηγό της ομάδας τον Σουηδό Ronnie Peterson και ως δεύτερο τον γνωστό Patric Depailler. Η Ρ34 δεν είχε την κατάλληλη εξέλιξη, με αποτέλεσμα να μην είναι ανταγωνιστικό το μονοθέσιο, απεναντίας ήταν ένα μονοθέσιο προβληματικό με 19 εγκαταλείψεις σε 34 τερματισμούς(17 GP είχε εκείνη η χρονιά). Η πέμπτη θέση ήταν φυσικό επακόλουθο με την ομάδα να μαζεύει μετά βίας 27 βαθμούς. Το μονοθέσιο ήταν βαμμένο το κάτω μέρος με μπλε χρώμα και το επάνω με άσπρο.