3 συμβουλές για να έχεις την εύνοια του πράσινου φαναριού

Τα φανάρια έχουν φάει αρκετές κατάρες, παρόλα αυτά σε γενικές γραμμές όλοι αναγνωρίζουμε την χρησιμότητά τους και όλοι πειθαρχούμε στα χρώματα. Από μικρή ηλικία κάθε άνθρωπος μαθαίνει να “χορεύει” στον ρυθμό των φαναριών. Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ θυμάμαι πως έμαθα για τα φανάρια πριν μάθω γραφή και ανάγνωση.

Οι φωτεινοί σηματοδότες ελέγχου της κυκλοφορίας, όπως και όλες οι μηχανές διέπονται από κάποιους απαράβατους κανόνες, οπότε τα παρακάλια και οι απειλές δεν τα συγκινούν. Αν όμως γνωρίζεις τους κανόνες αυτούς τότε ίσως μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις για να αποκτήσεις την

εύνοια του πράσινου και να κάψεις λιγότερη βενζίνη, ή ό,τι καις, στον βωμό του κόκκινου.

1. Χρονόμετρο-Ταχύτητα-Ρυθμός

Πολλά φανάρια έχουν χρονόμετρο, σε κάποια από αυτά το βλέπεις. Σε όσα το βλέπεις μπορείς να ρυθμίσεις την ταχύτητά σου ώστε να φτάσεις ρολαριστός στην διασταύρωση όταν θα ανάψει το πράσινο. Το να σβήσεις το μοτέρ όσο περιμένεις δεν είναι κατά την γνώμη μου ενδεδειγμένη λύση γιατί μετά μπορεί να δυσκολευτεί να πάρει μπρος και γιατί καταπονεί την μίζα, αλλά το κυριότερο είναι πως μπορεί να χρειαστεί να μετακινηθείς αιφνιδίως. Στην Ελλάδα βέβαια τα περισσότερα φανάρια δεν έχουν ορατό χρονόμετρο. Τότε καλό είναι να ξέρεις περίπου πόσο διαρκεί κάθε χρώμα, αν πρόκειται για διαδρομές που κάνεις συχνά ή απλά αν βλέπεις κόκκινο από μακριά να μειώνεις την ταχύτητά σου. Οι συγκοινωνιολόγοι προσπαθούν να ρυθμίσουν τα φανάρια με σκοπό να κρατάνε την ροή της κυκλοφορίας εντός των ορίων ταχύτητας, δηλαδή 50 χλμ/ώρα για τις κατοικημένες περιοχές. Αυτό φαίνεται εύκολα το βράδυ σε άδειους δρόμους όπου μπορείς να τρέξεις αλλά σε πιάνουν τα κόκκινα το ένα πίσω από το άλλο. Οπότε το να διατηρείς τον νόμιμο ρυθμό κυκλοφορίας σε κάνει φίλο του πράσινου.

2. Κάμερες κυκλοφορίας

Στην Ελλάδα δεν είμαι σίγουρος αν χρησιμοποιούνται, αλλά στο εξωτερικό υπάρχουν κάμερες που ανιχνεύουν αν κάποιο όχημα είναι ακινητοποιημένο στην διασταύρωση και αποφασίζουν να του χαρίσουν ένα πράσινο. Τα πιο εξελιγμένα συστήματα μελετούν την κυκλοφορία σε κάθε πλευρά του φαναριού και πριμοδοτούν την πιο επιβαρυμένη. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σιγουρευτείς πως είσαι εντός οπτικού πεδίου της κάμερας.

3. Ηλεκτρομαγνητικοί αισθητήρες

Τέτοιου είδους αισθητήρες είναι οι πλέον διαδεδομένοι στην Ελλάδα, είναι φτηνή η τοποθέτησή τους, αξιόπιστη η λειτουργία τους και δεν συγκεντρώνουν το μένος του κόσμου ή την “απαξίωση” των πτηνών όπως οι κάμερες. Παράθεσα και εικόνα γιατί συχνά γίνεται η παρανόηση ότι αυτοί είναι αισθητήρες βάρους αφού λειτουργούν “όταν τους πατάμε”. Τώρα ξέρεις σίγουρα πως δεν είναι αισθητήρες βάρους αλλά καλώδια στο έδαφος που δημιουργούν ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Όταν το πεδίο αυτό το διαταράξει ένα μεγάλο μεταλλικό αντικείμενο όπως το αυτοκίνητο, τότε παίρνει σήμα πως υπάρχει κίνηση.

Αυτοί οι αισθητήρες έχουν αρκετά διακριτική παρουσία, αλλά ένα έμπειρο και εκπαιδευμένο μάτι τους εντοπίζει εύκολα και από μακριά, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περάσεις με το όχημά σου από πάνω τους και αυτοί θα δώσουν εντολή στο φανάρι να πρασινίσει το συντομότερο δυνατόν. Από προσωπική εμπειρία ξέρω πως οι νέοι οδηγοί συχνά δεν τους βλέπουν με αποτέλεσμα να σταματούν στο φανάρι σε αρκετή απόσταση από αυτούς, για να βλέπουν ευκολότερα το φανάρι. Σε αυτή την περίπτωση το κατά τ’άλλα αγενές κορνάρισμα ίσως βοηθήσει ώστε να μετακινηθούν σε πιο σωστή θέση. Εγώ όταν μπορώ κατεβαίνω και τους εξηγώ τι συμβαίνει, ευκαιρία και για γνωριμίες!

Αν όλα τα παραπάνω σου φάνηκαν βαρετά και πολύπλοκα τότε σκέψου την λύση του Δαλτωνισμού (είδος αχρωματοψίας που συγχέει το πράσινο με το ερυθρό), αλλά κάνε καλού κακού και μια μικτή ασφάλεια.