Οι χαρές είναι εφήμερες, οι λύπες όχι...

Τον τελευταίο καιρό, ειδικά τον τελευταίο καιρό, όποτε παρακολουθώ ή βάζω στη σκέψη μου τον ΠΑΟΚ, το μυαλό μου πάει στην ΑΕΚ. Οι δύο Δικέφαλοι, όχι αγωνιστικά όπου παρουσιάζουν πολλές διαφορές ο ένας με τον άλλο, αλλά στο αποτέλεσμα (προσοχή, όχι στο σκορ), μοιάζουν όλο και περισσότερο.

Ετυχε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ να αναμετρηθούν την Τετάρτη (18/1) για το Κύπελλο

(είναι πραγματικά σπουδαία η πρόκριση για τον Δικέφαλο του Βορρά) και όλες αυτές οι σκέψεις ενώθηκαν σε μία. Οι Δικέφαλοι, τα οικονομικά προβλήματα, οι αναγκαίες εκπτώσεις που έκαναν και οι δύο στο έμψυχο υλικό (Κοντρέρας, Βιεϊρίνια – Σκόκο, Μπλάνκο), ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Κυρίως αυτοί οι δύο…
Η αλήθεια είναι ότι οι μεγάλες ομάδες, διότι τέτοιες είναι και οι δύο, τρέφονται από τις νίκες. Τις επιτυχίες. Ακόμα – ακόμα και τις ευρωπαϊκές πορείες. Και κυρίως, από τους τίτλους.

Κάποτε, λοιπόν, ο Νικολαΐδης είχε πει ότι ο τίτλος, μπροστά στην κατασκευή νέου γηπέδου, είναι μια εφήμερη χαρά. Δεν έχει σημασία αν είχε δίκιο ή άδικο. Σε κάθε περίπτωση κατηγορήθηκε σφοδρά για εκείνο που είχε πει. Ασφαλώς, η κατάκτηση του πρωταθλήματος, με την εγγύηση μερικών εκατομμυρίων ευρώ για τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εφήμερη χαρά. Διότι αφήνει σημαντική προίκα, θα έλεγα αναγκαία για ομάδες με τα προβλήματα της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ.

Ωστόσο, στο δικό μου το μυαλό, ο Ντέμης σε έναν βαθμό δικαιώθηκε για εκείνη τη δήλωσή του. Η ΑΕΚ παραμένει χωρίς γήπεδο. Δεν παραμένει χωρίς τίτλο. Πέρυσι κατέκτησε το Κύπελλο, στόχος που κάποια στιγμή στη διάρκεια της χρονιάς, μάλλον καλώς, είχε γίνει αυτοσκοπός. Εκείνος ο τίτλος – έστω με μισή χαρά λόγω όσων είχαν γίνει στον τελικό με τον Ατρόμητο – πανηγυρίστηκε. Μέσα σε λίγους μήνες, πιο λίγο από όσο διαρκεί και το Β«εφήμεροΒ», ξεχάστηκε. Η ΑΕΚ εξακολουθεί να πλήττεται από τεράστια προβλήματα, που μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν και αυξάνονται.

Ο ΠΑΟΚ του Θοδωρή Ζαγοράκη και λόγω της ευνοϊκής κλήρωσης στη συνέχεια του Κυπέλλου (με Ατρόμητο εντός σε νοκ άουτ ματς, Αστέρα ή Κέρκυρα στα ημιτελικά σε διπλούς αγώνες), είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσει την περσινή πορεία της ΑΕΚ. Θα κάνει την κατάκτηση του Κυπέλλου αυτοσκοπό. Ισως ακόμα και να σηκώσει το χαλάκι και να κρύψει κάποια από τα προβλήματα, λόγω του μεγάλου στόχου. Το έπραξε και η ΑΕΚ…

Ακόμη, όμως, και να φτάσει μέχρι το τέλος και κρατήσει την κούπα στα χέρια του, αυτός ο τίτλος δεν είναι ικανός να αλλάξει τη "ζωή" του. Μπορεί να το κάνει για κάποιο διάστημα, από τώρα μέχρι και την επόμενη ημέρα του τελικού. Αλλά – ρωτήστε και την ΑΕΚ για να σας διαβεβαιώσει – θα είναι εφήμερο. Οσο κι αν ενοχλεί η λέξη…

Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τον Θοδωρή Ζαγοράκη, ο οποίος από σωτήρας μπήκε στο στόχαστρο μερίδας των οπαδών, όπως ακριβώς είχε συμβεί με τον Νικολαΐδη, με τους δε να αποδοκιμάζουν τους μεν και το αντίθετο, όπως ακριβώς είχε συμβεί με τον Νικολαΐδη, με τις σκέψεις αποχώρησης από τον ΠΑΟΚ, όπως τελικά συνέβη με τον Νικολαΐδη, ε