Ο χαρισματικός Σπύρος Λούης

Σαν σήμερα, στις 29 Μαρτίου 1896, σύμφωνα πάντως με το παλιό ημερολόγιο, ο Σπύρος Λούης κερδίζει την πρώτη θέση στον πρώτο διεθνή μαραθώνιο δρόμο της ιστορίας, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Η νίκη και το όνομά του μνημονεύονται ακόμα και σήμερα σε χιλιάδες εκδόσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.Μέχρι και περιοδικό ειδικό για δρόμους αντοχής κυκλοφορούσε κάποτε με το όνομα του «Spiridon».Ο Λούης έτρεξε μόλις δύο φορές σε μαραθώνιο δρόμο.Μία, σε έναν προκριματικό αγώνα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη θέση του στην ελληνική ομάδα και μία δεύτερη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου έγραψε τη δική του ιστορία.Σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και στην Αυστραλία λατρεύτηκε σαν ήρωας, ως ένας μοναδικός χαρισματικός αθλητής.Όσοι τον συναντούσαν ένιωθαν δέος, σεβασμό και θαυμασμό.Ιδιαίτερα οι Γερμανοί μαραθωνοδρόμοι αλλά και αθλητές άλλων σπορ, που είχαν την ευκαιρία να τον συναντήσουν το 1936 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου.Τότε που πρόσφερε ένα κλαδί αγριελιάς στον Αδόλφο Χίτλερ σε ένδειξη ειρήνης.Οι Γερμανοί είχαν θέσει στη διάθεση του γηραιού Ολυμπιονίκη, αυτοκίνητο με διερμηνέα και οδηγό όχι έναν απλό στρατιώτη αλλά έναν αξιωματικό της Βέρμαχτ με τον βαθμό του λοχαγού.Σε ένα επίσημο γεύμα, όπως διηγήθηκε αργότερα στους δικούς του στο Μαρούσι ο Λούης, ο Χίτλερ παρατήρησε ότι ο Έλληνας Ολυμπιονίκης δεν έπινε ούτε γουλιά από τις μπίρες και τα κρασιά και μέσω διερμηνέα ζήτησε να μάθει την αιτία.Πληροφορήθηκε ότι ο Λούης πίνει μόνο ρετσίνα. Βρέθηκε ρετσίνα σε μια ταβέρνα ενός Έλληνα λίγα χιλιόμετρα έξω από το Βερολίνο και ήρθε στο τραπέζι σε χρόνο ρεκόρ.Ο Σπύρος Λούης έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 1940, στις 26 του μήνα, όπως αναφέρεται στη ληξιαρχική πράξη θανάτου του, πάντα σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο.Το φθινόπωρο του 1943 κατέπλευσε στο λιμάνι του Πειραιά για επισκευές ένα γερμανικό υποβρύχιο με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Εντβαρντ φον Γκρέλινγκερ, παλαίμαχο μαραθωνοδρόμο και θαυμαστή του Λούη.Είχε πληροφορηθεί ότι ο νικητής του μαραθωνίου δρόμου του 1896 δεν βρισκόταν πλέον στη ζωή και ζήτησε λίγο μετά την άφιξη του να καταθέσει στεφάνι στον τάφο του στο Μαρούσι.Όπως και έγινε παρουσία μάλιστα τιμητικού αγήματος του ναυτικού.Ο φον Γκρέλινγκερ επιδείκνυε με ιδιαίτερη περηφάνια  στους συγγενείς του Λούη μια φωτογραφία τους από το 1936 στο Βερολίνο.Ο Γερμανός πλωτάρχης επέζησε του πολέμου και στις αρχές της δεκαετίας του 60, λίγο πριν τον θάνατο του, επισκέφθηκε και πάλι την Ελλάδα και τον τάφο του Λούη.Η επιρροή του πρώτου Ολυμπιονίκη μαραθωνίου δρόμου στην ιστορία ήταν καταλυτική στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.Ο ίδιος δεν ζούσε όταν ένα βράδυ δέκα Γερμανοί στρατιώτες εισήλθαν βιαίως στο σπίτι του υιού του Γιώργου, όπου ζούσε με τη σύζυγο του Ευτυχία και τον εγγονό του Λούη, τον μικρό Σπύρο.Έψαχναν για κρυμμένα όπλα και πυρομαχικά. Το ύφος του επικεφαλής αξιωματικού ήταν απειλητικό και προκλητικό.Και όμως εντελώς ξαφνικά όλα άλλαξαν. Ο αξιωματικός «χτύπησε» επιδεικτικά προσοχή, χαιρέτησε ναζιστικά, ψέλλισε σε σπαστά ελληνικά «συ