"Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Άρη"

Ο Ούγγρος παλαίμαχος τερματοφύλακας του Άρη Σαντόρ Γκουϊντάρ έκανε δηλώσεις και ανέφερε πως αγαπάει την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη και θα ήθελε να επιστρέψει για να δουλέψει στους "Κίτρινους". Παράλληλα, αναφέρθηκε και στη θητεία του στο προπονητικό τιμ το 2005, αλλά και στο Ντούσαν Μπάγεβιτς που ανέκοψε τη συμφωνία που είχε με τη διοίκηση το 2007.Αναλυτικά όσα είπε στο allaboutaris:-Παρά το γεγονός ότι έχετε φύγει εδώ και κάποια χρόνια, από την Ελλάδα, δεν έχετε ξεχάσει την ελληνική γλώσσα..."Δεν έχω ξεχάσει, ούτε τα ελληνικά, ούτε την Ελλάδα, ούτε και τον ΑΡΗ, παρά το ότι έφυγα από τη χώρα σας πριν 7 χρόνια, όταν έληξε η συνεργασία μου με την ομάδα".-Οι παλαιότεροι σας θυμούνται ως τον "μουντιαλικό" τερματοφύλακα και έχουν να λένε για τις επιδόσεις σας. Οι νεότεροι σας έμαθαν, όταν βρεθήκατε στο τεχνικό τιμ, το 2005, χρονιά που ο ΑΡΗΣ έπαιζε στη Β` Εθνική. Τί έχετε να θυμάστε από την -τότε- συνεργασία σας;"Ηταν μια αφάνταστα δύσκολη χρονιά, που ολοκληρώθηκε με την άνοδο του ΑΡΗ. Είχαμε μέτριο ρόστερ, περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, και μεγάλη πίεση".- Εκ τότε, "κόψατε" και τις επαφές με τον ΑΡΗ και τη Θεσσαλονίκη. Στα χρόνια που μεσολάβησαν μιλήσατε με κάποιον παράγοντα;"Μίλησα με το Γιάννη Κόντη, ο οποίος μου πρότεινε νέα συνεργασία. Για διάφορους λόγους κάτι τέτοιο δεν έγινε. Επαφή είχα και με το Γιάννη Μιχαλήτσο, ο οποίος ήταν υπέρ της επιστροφής μου".-Τί ακριβώς ειπώθηκε με τον κ. Κόντη;"Δεν θα ήθελα να πω ακριβώς τί είπαμε. Θα σας πω μόνο πως, ένας από τους λόγους δεν ξαναδούλεψα στον ΑΡΗ, ήταν ο Σέρβος προπονητής (σ.σ. Μπάγεβιτς) που ανέλαβε το 2007 και ήθελε να συνεργαστεί με συγκεκριμένους ανθρώπους. Ημουν κοντά σε συνεργασία, αλλά...".-Εάν υπήρχε περίπτωση να δεχθείτε κρούση από την όποια διοίκηση, θα τη σκεφτόσασταν;"Θα ερχόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά μόνο προκειμένου να αναλάβω τις ακαδημίες. Για την πρώτη ομάδα δε με ενδιαφέρει, ακόμα κι αν τα χρήματα ήταν πολλά. Στη ζωή μου πέτυχα αυτά που ήθελα, οπότε τα χρήματα δεν παίζουν ρόλο. Το παρόν και το μέλλον των επαγγελματικών ομάδων είναι οι ακαδημίες. Ακόμα κι ένα ατάλαντο παιδί, όταν δουλευτεί θα δείξει βελτίωση και θα προσφέρει. Ακαδημίες χωρίς ταλέντα, όμως, είναι νεκρές".-Ο ΑΡΗΣ, τη χρονιά που ολοκληρώθηκε αναγκάστηκε -λόγω οικονομικών προβλημάτων- να χρησιμοποιήσει πολλούς νέους παίκτες και εξασφάλισε την παραμονή την τελευταία αγωνιστική..."Δεν παρακολουθώ πολύ τα πράγματα. Μέσω ίντερνετ έχω μια ενημέρωση, αλλά δε μπορώ να έχω γνώμη για το αγωνιστικό. Οι ακαδημίες είναι απαραίτητες. Επίσης, πρέπει να υπάρχει τμήμα σκάουτινγκ. Δε χρειάζεται να `απλωθείς` σε όλη την Ευρώπη. Τα Βαλκάνια αρκούν".- Εδώ τίθεται το ερώτημα, όμως, πόση υπομονή μπορεί να κάνει ο κόσμος, βλέποντας μόνο νεαρούς, όταν άλλες ομάδες διαθέτουν πολύ πιο έμπειρα ρόστερ..."Γενικότερα στην Ελλάδα και ειδικότερα στον ΑΡΗ, η υπομονή είναι μια λέξη, που δεν τη συναντάς συχνά. Είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Οι ακαδημίες θέλουν χρόνο και είναι αδύνατον να κάνεις ομάδα, μέσα σε ένα χρόνο. Πρόκειται για φθηνή λύση, που χρειάζεται χρόνο."- Οταν ακούτε τη λέξη "ΑΡΗΣ", τί είναι αυτό που σας έρχεται πρώτο στο μυαλό;"Κυριεύομαι από ένα ειδικό συναίσθημα. Κόντεψα να πεθάνω για τον ΑΡΗ, μετά τον τραυματισμό που είχα. Ξέρω ότι είμαι ακόμα αγαπητός στον ΑΡΗ. Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη που δεν μπόρεσα να δώσω περισσότερα και να βοηθήσω πιο πολύ, επειδή με `σταμάτησε` ο τραυματισμός. Ξέρω ότι ο κόσμος με θεωρεί, ακόμα, έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες που πέρασαν από τον ΑΡΗ".- Τα πιο χαρακτηρηστικά συμβάντα, που δεν θα "σβήσουν" από τη μνήμη σας;"Το πρώτο είναι η στιγμή που επανήλθα στο γήπεδο, για πρώτη φορά, ως μέλος του τιμ. Ο κόσμος με υποδέχθηκε με standing ovation και εκείνη τη στιγμή δάκρυσα. Το δεύτερο ήταν, όταν πήγα στην κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης, για να ψωνίσω. Ενας κρεοπώλης με αναγνώρισε, άνοιξε τα χέρια του και φώναξε το όνομά μου. Κι ας είχαν περάσει πάνω από 20 χρόνια..."- Ποια είναι η ευχή σας για τον ΑΡΗ, μέσα στα τόσα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει;"Πριν σας πω τί εύχομαι, θα σας δώσω να καταλάβετε τί νιώθω για τον ΑΡΗ. Αγαπάω την Ελλάδα, την ομάδα και ό,τι πρεσβεύει. Νιώθω ευτυχία για όσα έζησα στη Θεσσαλονίκη. Οταν βρισκόμουν στο νοσοκομείο, μετά τον τραυματισμό μου, μου έκαναν μεταμόσχευση αίματος. Νομίζω πως το ελληνικό αίμα, πέρασε -για πάντα- στο DNA μου.Στον ΑΡΗ εύχομαι να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να είναι σε θέση να πάρει το πρωτάθλημα. Ξέρω ότι ακούγεται δύσκολο κι έχω περάσει κι εγώ ανάλογες καταστάσεις στον ΑΡΗ, αλλά δε μπορώ να ευχηθώ κάτι λιγότερο..."