Το ξέσπασμα της Κάτιας Δανδουλάκη για τα αρνητικά σχόλια για τη συμμετοχή της στο Dancing

Ακούστηκε, όταν έγινε γνωστό ότι θα συμμετέχετε στην επιτροπή του «Dancing», ότι δεν έχετε γνώσεις χορού, οπότε πώς θα είστε σε θέση να κρίνετε τα ζευγάρια; Τι απαντάτε;
Είναι η πιο ανόητη άποψη που θα μπορούσα να ακούσω. Γιατί, μου έκαναν πρόταση από κάποια ακαδημία χορού και θα δίνουμε διπλώματα για επαγγελματίες και δεν το ξέρω; Συμμετέχω στην επιτροπή ενός σόου, στο οποίο είμαστε σχεδόν όλοι ερασιτέχνες και έχουμε βρεθεί όλοι μαζί για να το διασκεδάσουμε. Από την άλλη μεριά, σε ό,τι έχει να κάνει με την επιτροπή, υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά χορό, για να χρησιμοποιήσουν οι παίκτες τις συμβουλές τους και να έχουν μια πιο επαγγελματική καθοδήγηση. Οπότε;

Το οικονομικό έπαιξε ρόλο στο να μπείτε στο «Dancing»;
Αυτή την εποχή ο μοναδικός λόγος για να μην πει κανείς το ναι στην τηλεόραση είναι ο οικονομικός. Τα ποσά που δίνονται είναι μόνο συμβολικά και απλώς όλοι απλώνουμε τα χέρια και λέμε το «Πάμε!» σε κάποιες δουλειές προκειμένου η τηλεόρασή μας να μην κατεβάσει εντελώς ρολά.

Είστε έτοιμη να έρθετε αντιμέτωπη με τα παράπονα των διαγωνιζομένων;
Δεν με νοιάζουν τα νάζια και τα παράπονα. Εχω μάθει στη ζωή μου να λέω αλήθειες και να είμαι ειλικρινής. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο άλλος θα θέλει να παραπονεθεί αν έχει κάνει όντως το λάθος; Επειδή έχω διδάξει σε σχολή υποκριτικής, κατάλαβα πως με τον άλλον οφείλεις να είσαι ειλικρινής. Αν αυτός που στέκεται απέναντί σου δεν κάνει γι' αυτή τη δουλειά, έχεις την υποχρέωση να του το πεις, χωρίς φυσικά να απαξιώνεις την προσπάθειά του. Ομως, δεν μπορείς να μην τον προστατέψεις. Ετσι, ίσως τον βοηθήσεις να ανακαλύψει και τον δρόμο που πραγματικά μπορεί να ακολουθήσει.

Τι λόγο είχε η Κάτια Δανδουλάκη και είπε ναι στο «Dancing»; Τι ήταν αυτό που την έβαλε στον πειρασμό;
Ο μεγάλος πειρασμός για μένα ήταν η ίδια η τηλεόραση! Την τηλεόραση δεν την αγαπάω απλώς, τη λατρεύω. Οταν δεν υπάρχει στη ζωή μου, μου λείπει αφόρητα. Το «Dancing», λοιπόν, μου έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψω και πάλι στο πλατό.

Το είχατε παρακολουθήσει ποτέ;
Οταν δεν είχα θέατρο και ήμουν σπίτι, πολλές ήταν οι Κυριακές που το είχα δει. Μου άρεσε αυτό το πρόγραμμα, γιατί δεν είχε ίντριγκες, στημένους καβγάδες και όλο αυτό το τζέρτζελο που κουβαλούν πάνω τους κάποια προγράμματα, το οποίο και σιχαίνομαι από τη φύση μου. Το «Dancing» με κέρδιζε γιατί έβλεπα ωραία, χαριτωμένα ζευγάρια να προσφέρουν τον εαυτό τους -χωρίς να τους νοιάζει για το αν εκτίθενται ή όχι- προκειμένου να επιτευχθεί ο φιλανθρωπικός στόχος που έχει το συγκεκριμένο φορμά. Και ξέρετε κάτι; Θέλει γενναιότητα το να προσφέρει κανείς αφιλοκερδώς τον εαυτό του και να γνωρίζει πως από αυτήν την κίνηση ο ίδιος δεν έχει να κερδίσει τίποτα απολύτως. Για να μπορεί κανείς να προσφέρει, χωρίς να περιμένει με το χέρι απλωμένο για να πάρει και πίσω, όντως πρέπει να έχει γενναιότητα ψυχής και να έχει απελευθερωθεί από τα κόμπλεξ του.

Αλλοι συνάδελφοί σας με τη δική σας πορεία και ποιότητα -εννοώ την ποιό