Σία Κοσιώνη: «Η ματαιοδοξία δεν είναι το χαρακτηριστικό μου»

Ξεκίνησε σαν μια τυπική δημοσιογράφος που κάνει ταυτόχρονα 2-3 δουλειές για να επιβιώσει στον χώρο. Λίγο τηλεόραση, λίγο ραδιόφωνο, μια στήλη σε εφημερίδα και ό,τι άλλο κάτσει. Σήμερα είναι παντρεμένη με τον -επίσης δημοσιογράφο- Μιχάλη Λεάνη, παρουσιάζει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στο Σκαϊ και αποφεύγει να κάνει σχέδια για το μέλλον.

Πόσες «παραχωρήσεις» χρειάζεται να κάνει κάποιος κεντρικός παρουσιαστής δελτίου ειδήσεων καναλιού; Δε νιώθω ότι έχω κάνει «παραχωρήσεις». Είναι μία θέση που απαιτεί ψυχραιμία, καλή ισορροπία, κριτήριο, ικανότητες σύνθεσης, πολύ πείσμα και αφοσίωση. Σου αφήνει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο κι ελάχιστο ελεύθερο χώρο στο μυαλό. Αν αντέχεις, προχωράς.

Έχει τύχει να είσαι εκ διαμέτρου αντίθετη με τη θέση που έχει λάβει το κανάλι που δουλεύεις; Οι δημοσιογραφικές ομάδες είναι ζωντανοί οργανισμοί. Καθημερινά κάνουμε πολλές συσκέψεις, ανταλλάσσουμε επιχειρήματα, διαφωνούμε, συζητάμε. Αλίμονο αν συμφωνούσαμε όλοι με όλα! Και βέβαια έχει τύχει να διαφωνήσω στα πέντε χρόνια που είμαι σε αυτή τη θέση και στα τόσα γεγονότα που έχουμε ζήσει. Και το βρίσκω απόλυτα υγιές. Το θέμα είναι να διαφωνείς δημιουργικά και στην περίπτωσή μου αυτό συμβαίνει.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου σαρδάμ; Ποια είναι η λέξη ή φράση που όταν την βλέπεις γραμμένη στο κείμενο που θα εκφωνήσεις ιδρώνεις; Πριν κάποια χρόνια ήταν η λέξη «αποστρατιωτικοποιημένη». Την πρόβαρα όμως τόσες πολλές φορές έκτοτε που τώρα πια τη λέω νεράκι! Πλέον δε νιώθω να «ιδρώνω» απέναντι σε καμία λέξη.

Ποια ήταν η τελευταία φορά που υπήρξες «ματαιόδοξη» και χάρηκες που σε αναγνώρισαν δημόσια; Η ματαιοδοξία δεν είναι το χαρακτηριστικό μου. Αντίθετα, όσοι με γνωρίζουν καλά μου λένε ότι πρέπει να την ενισχύσω λίγο! Δεν μπορώ να πω ότι είμαι εξοικειωμένη  με τη δημοσιότητα ή ότι χαίρομαι με τον τρόπο που λες όταν με αναγνωρίζουν στο δρόμο. Συνήθως νιώθω αμήχανα και χαμογελάω.

Περπατάς μόνη σου στο κέντρο της Αθήνας βράδυ και από απέναντι έρχονται 2 άνδρες μαύροι. Πώς αντιδράς; Δεν έχω μάθει να φοβάμαι τους ανθρώπους από το χρώμα του δέρματός τους. Έχω φίλους μαύρους, άσπρους και κίτρινους. Θα φοβηθώ αν δω οποιονδήποτε άνθρωπο οποιουδήποτε χρώματος να κινείται «περίεργα» απέναντί μου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.

Συμφωνείς με την άποψη ότι πρέπει να απελαθούν άμεσα όσοι μετανάστες δεν έχουν χαρτιά; Στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουμε τη μοναδική ικανότητα να συζητάμε αιώνια για αυτονόητα πράγματα. Πιστεύω ότι σε αυτή τη χώρα απλά πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι. Όσοι βρίσκονται νόμιμα στη χώρα μας να ζουν απολαμβάνοντας όλα τα νόμιμα δικαιώματά τους. Όσοι δικαιούνται ασύλου να το λαμβάνουν χωρίς να χρειάζεται να περνάνε 40 χρόνια. Και για όσους είναι παράνομοι να ακολουθηθούν οι νόμιμες διαδικασίες, με ευαισθησία και σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Οι φίλες σου παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων ή προτιμούν το «εναλλακτικό» δελτίο του Star; Tο δικό μου δελτίο πάντως το παρακολουθούν και το σχολιάζουν!

Αν σε ένα