Π. Κοντογιαννίδης:"Δεν είχα δουλειά και ζούσα με τα 450€ του ΟΑΕΔ"

- Εσείς, κ. Κοντογιαννίδη, ήρθατε ποτέ σε ανάλογη θέση;
Ημουν άνεργος έναν χρόνο. Πέρυσι, όταν κατέβηκε η παράσταση «Θέλει η Ελλάδα να κρυφτεί», δεν είχα δουλειά και ζούσα με τα 450 ευρώ τον μήνα του ΟΑΕΔ. Η δικιά μας η δουλειά είναι εντελώς παράλογη. Οταν κάνεις μια επιτυχία παίρνεις τόσα χρήματα όσα παίρνει κάποιος άλλος σε τρία χρόνια. Αλλά πέσαμε στον ΟΑΕΔ. Τώρα, δόόξα τω Θεώ...
- Πώς νιώθατε εσείς, ένας λαμπερός πρωταγωνιστής, να παίρνετε επίδομα από τον ΟΑΕΔ;
Την πρώτη φορά που ήταν να πάρω επίδομα ανεργίας ντρεπόμουν. Ο συγχωρεμένος ο Μίμης Χρυσομάλλης που δουλεύαμε μαζί στο «Παρκ» μου είχε πει: «Μα είσαι τρελός; Είναι δικά σου λεφτά. Τα δικαιούσαι. Ξέρεις ότι στην Αγγλία ο Πίτερ Ο’ Τουλ πηγαίνει με την Τζάγκουαρ στον αντίστοιχο ΟΑΕΔ, την παρκάρει απέξω και λέει “Σας παρακαλώ, δώστε μου το επίδομά μου;”». Και από τότε πήρα θάρρος.
- Γνωρίζετε συναδέλφους σας που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους και υποφέρουν;
Γνωρίζω συναδέλφους που δεν είναι φτασμένοι που περνάνε τραγικά. Ο...
κλάδος μας έχει 95% ανεργία. Τι να ψάξεις πια; Βοηθάω όσο μπορώ. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη. Κι εμένα πέρυσι στις δύσκολες στιγμές μου με βοήθησαν φίλοι, κολλητοί, συγγενείς και μετά ήρθε η ανάκαμψη.
- Τόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα;
Δύσκολα, με την έννοια ότι αν έχεις στεγαστικά δάνεια πρέπει να έχεις και το ανάλογο εισόδημα. Κι έπαθα αυτό που έχει πάθει όλος ο κόσμος. Οταν είσαι άνεργος πέντε και έξι μήνες βγαίνεις από τον ρυθμό σου.
- Πιστεύετε ότι μπροστά μας έχουμε πιο δύσκολες μέρες;
Ετσι λένε. Τι να πω; Εγώ ευτυχώς μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα ξαλάφρωσα και έχω υπερπροσφορά προτάσεων. Εκανα ήδη μία ταινία, έκλεισα θέατρο για τον χειμώνα κι έχω μια πρόταση να δουλέψω σε νυχτερινό κέντρο της Πόλης. Ετσι, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να βοηθάω ανθρώπους και φίλους από άλλους χώρους, ακόμα και δημοσίους υπαλλήλους. Ομως, σε λίγο διαισθάνομαι ότι θα αρχίσει μια ανθρωποφαγία των κοινωνικών κλάδων και τάξεων. Ο ένας θα κατηγορεί τον άλλο, τι παίρνει, τι δεν παίρνει, ποιος δεν έχει να φάει. Θέλει φοβερή ψυχραιμία η κατάσταση.
- Κατεβήκατε στο Σύνταγμα με τους αγανακτισμένους;
Δεν ήθελα να πάω στην πλατεία για να καπηλευθώ ως επώνυμος μια αυθόρμητη κίνηση των συνανθρώπων μου. Θα μπορούσα να παίξω και ρόλο ηγετικό, αλλά δεν έπρεπε. Οι καλλιτέχνες τα εκμεταλλεύονται αυτά. Εγώ δεν ήθελα να παίξω τέτοιο ρόλο. Εγώ είμαι πόλος διαμαρτυριών. Να περνάω από τον δρόμο, από τις γωνίες, από το μπακάλικο της γειτονιάς και να μου λένε «Πες τα όπως τα λες».
- Κι όμως, στο Σύνταγμα κατέβηκαν πολλοί συνάδελφοί σας…
Καλά έκαναν. Πήγαν και πολλοί φίλοι μου για να δουν τι γίνεται. Επειδή εγώ είμαι από μικρός αγανακτισμένος, όπως λένε έχω τα νεύρα μου, κάπου έπρεπε να ελέγξω την αγανάκτησή μου και να κρατήσω την ισορροπία μου. Από την άλλη μεριά, υπάρχει η επικοινωνία του μέλλοντος μέσω Διαδικτύου. Το Fecebook οργιάζει. Από εκεί ανταλλάσσουμε απόψεις και νομίζω ότι το κίνημα αυτό μέσα απ