Άποψη: Βρείτε το σύνθημα!

άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη στο Protagon.gr
Την Πέμπτη το βράδυ στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη «Κρίσης Λεξιλόγιο», ο Αλέκος Παπαδόπουλος έκανε ένα απλό ερώτημα: ποιο είναι το καθοδηγών τη χώρα πνεύμα; Δεν ξέρω αν έφταιγε το φεγγάρι ή η ησυχία της νύχτας αλλά το ερώτημα ήχησε συγκλονιστικά στα αυτιά μου. Ποιο είναι το πνεύμα που καθοδηγεί τη χώρα; Δεν ρώτησε τον Γιάνη (ούτε τον Ξυδάκη, ούτε τον Χωμενίδη που συμμετείχαν στην παρουσίαση του βιβλίου) το ερώτημα ήταν για όλους μας. Και πρώτα από όλα προς τον Παπανδρέου που εκείνες τις ώρες κυοφορούσε ανασχηματισμό. Ο πρωθυπουργός όμως με τις αποφάσεις του, όχι μόνο δεν απάντησε στο ερώτημα του κυρ Αλέκου, αλλά περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Μπορεί να ηρέμησε την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ - όπως έγραψαν οι κυριακάτικες εφημερίδες – αλλά ποιος νοιάζεται; Ποιος δίνει έστω και μια δεκάρα για την δυσαρέσκεια ή την ευαρέσκεια της Αράπογλου ή του Κουκουλόπουλου. Και ο Καραμανλής άλλωστε μέχρι την παταγώδη πτώση του, είχε με το μέρος του την κοινοβουλευτική του ομάδα, αυτό από τι τον γλύτωσε;

Κάθε ανασχηματισμός του Παπανδρέου είναι και μια αρνητική έκπληξη. Ο προηγούμενος έγινε για να φύγει … η Μπατζελή και αυτός έγινε για να έρθει ο Βενιζέλος. Τα υπόλοιπα ήταν απλώς καραμπόλες. Ο Παπακωνσταντίνου πήγε στο υπουργείο Περιβάλλοντος! Σε ένα υπουργείο που ούτε ήθελε να πάει, ούτε ξέρει τι να το κάνει. Αν είχε κάποια χρησιμότητα ο Παπακωνσταντίνου αυτή θα ήταν πέριξ του υπουργείου Εξωτερικών. Τόσους μήνες ήταν αγκαλιά με τα «ξένα κέντρα» (για άλλους καλώς, για άλλους κακώς). Αυτόν έμαθαν, αυτόν εμπιστεύθηκαν. Αντί λοιπόν να τον χρησιμοποιήσουμε ως στήριγμα του Βενιζέλου στο εξωτερικό, τον στέλνουμε στο Περιβάλλον. Να κάνει τι; Να γίνει ο «πράσινος Γιώργος»; Η «πράσινη Τίνα» αν ξεπεράσει κανείς τον αρχικό του δισταγμό – από πού ξεφύτρωσε αυτή; - αποδείχθηκε η ιδανική υπουργός περιβάλλοντος. Η πράσινη υπουργός που έπρεπε να εφεύρουμε. Και «κολλημένη» με το περιβάλλον και με άγνοια κινδύνου για τους λύκους που κυκλοφορούν στη πόλη. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ποιοι την πολέμησαν, για να καταλάβει ότι ήταν στο σωστό δρόμο. Μέχρι και την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είχε το σθένος να αρνηθεί στον υπουργό Οικονομικών Παπακωνσταντίνου (αλήθεια τι θα κάνει τώρα ο … νέος υπουργός περιβάλλοντος;). Ενώ συγκρούστηκε με τους μισούς βουλευτές, προσπαθώντας να περιορίσει τη δόμηση στις περιοχές NATURA. Οι «δεξιοί» βλέποντας τους δασικούς «της» χάρτες (οι πρώτοι της μεταπολίτευσης!) και την πρόταση της για ένα κέντρο χωρίς αυτοκίνητα, την «έβριζαν», «ουτοπίστρια», «οικολόγο», «ακτιβίστρια» -ναι σαν βρισιά τα έλεγαν!

Και ο Παπανδρέου αντί να πει «έχω και μια που δεν σκέπτεται σαν πολιτικός» - δεν του έμειναν άλλωστε και πολλά να υπερηφανευθεί - την έδιωξε για να κάνει το χατίρι πέντε, έξη επαρχιωτών –στην νοοτροπία – βουλευτών.

Βέβαια το ερώτημα για «το καθοδηγών πνεύμα της χώρας» δεν ήταν μόνο στους πολιτικούς. Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιάνη γινόταν κ