O Τάκης Ζαχαράτος αποκαλύπτει ποιος τον έκανε να ξεσπάσει σε κλάματα

Το 2015 είναι χρονιά-ορόσημο για τον Τάκη Ζαχαράτο. Έγινε η πρώτη περιοδεία που πραγματοποίησε στην καριέρα του και το «στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία» θα ήταν ένα κλισέ θλιβερό για να περιγράψει όσα βίωσε. Η αγάπη του κόσμου και η αποδοχή που αποτυπωνόταν στις sold out και τις επαναληπτικές παραστάσεις κάνουν το showman να συγκινείται ακόμη. Και αν κάποιος είναι λάτρης των καρμικών γεγονότων, δεν μπορεί παρά να σταθεί στα capital controls που επιβλήθηκαν στις αρχές Ιουλίου και τον έκαναν να σκέφτεται την ακύρωση της περιοδείας.«Σκεφτόμουν πως ο άνθρωπος που παίρνει ένα πενηντάρικο και θέλει να ταΐσει το παιδί του σιγά μην ερχόταν να με δει! Ακόμη κι εγώ δεν θα πήγαινα να με δω. Ήμουν σε τρομερό δίλημμα. Ο λόγος που δεν την ακύρωσα τελικά ήταν η Μαρινέλλα, ένας άνθρωπος που στα δύσκολα πάντα εμπιστεύομαι τη γνώμη του. Είναι ένα σπάνιο πλάσμα και ο φύλακας-άγγελός μου. Είναι σπάνιο να συναντάς τέτοιους μύθους και να έχουν αυτήν τη γενναιοδωρία. Εκείνη, λοιπόν, μου είπε “πρέπει να το κάνεις”. Εγώ ήμουν σε πανικό, γιατί πραγματικά φοβόμουν πολύ. Και στο τέλος της περιοδείας άναψα κερί και είπα “Θεέ μου, πραγματικά σε ευχαριστώ για αυτό που έζησα”. Αισθάνομαι ευγνώμων, γιατί δεν γνώριζα πως υπάρχει τόσο μεγάλη αγάπη εκεί έξω για μένα» λέει, ενώ στη συνέχεια διηγείται τη στιγμή που έβαλε τα κλάματα, σε μια επαναληπτική παράσταση στου Παπάγου: «Πάντοτε δέχομαι όλο τον κόσμο στο καμαρίνι. Τους περιμένω και τους μιλάω, τους ακούω, τους αγκαλιάζω. Δεν γίνεται να περιμένουν 1.000 άτομα να με δουν μετά και εγώ να πάω σπίτι μου. Είναι σαν να προσκαλώ κόσμο για πάρτι και εγώ να λείπω.Ήρθε, λοιπόν, ένα 12άχρονο κοριτσάκι με δάκρυα στα μάτια και μου είπε “με συγκινήσατε πολύ. Μου δώσατε ελπίδα για το μέλλον μου, που είναι αβέβαιο”. 12 χρόνων παιδί… Το αγκάλιασα και του είπα: “Το μέλλον σου δεν είναι αβέβαιο. Το μέλλον σου το ορίζεις εσύ. Δεν θα ακούς τι λένε οι τηλεοράσεις, δεν θα ακούς τι λένε οι γύρω σου, εσύ θα είσαι προσηλωμένη στο στόχο σου. Θα διαβάσεις, θα σπουδάσεις και θα γίνεις αυτό που θέλεις”. Επειδή μετά την παράσταση ο εγκέφαλος είναι αλλού, μία ώρα αργότερα, όταν συνειδητοποίησα τι είχε γίνει, ξέσπασα σε κλάματα. Φαντάσου πού έχουμε φτάσει, να έρχεται ένα 12άχρονο παιδάκι και να σου λέει πως το μέλλον του είναι αβέβαιο. Το μέλλον μας είμαστε εμείς. Δεν το ορίζει ούτε η Merkel, ούτε ο Schäuble. Κανείς δεν μπορεί να μας πάρει το μέλλον. Με ενοχλεί η ηττοπάθεια. Μπορείς να επιλέξεις: ή θα είσαι φοβισμένος στη ζωή σου ή θα πιστέψεις πως μπορείς να τα καταφέρεις υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Όταν πεισμώσεις και πεις “εγώ θα τα καταφέρω”, όπου κι αν είσαι, θα τα καταφέρεις».Θεωρεί πως συνέβη κάτι, ως έφηβος, που τον οδήγησε να επιλέξει αυτό το δρόμο; “Δεν ήταν επιλογή μου. Ήθελα να γίνω αθλητής του στίβου και της ενόργανης γυμναστικής, γυμναστής, προπονητής ενόργανης. Καταρχάς ήμουν παιδί που ντρεπόταν. Είχα λίγους φίλους, δεν ήμουν κοινωνικός. Και ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου η σκέψη “εγώ θα γίνω ηθοποιός και θα κάνω τον κόσμο να γελάει”. Το είδωλό μου τότε ήταν η Nadia Comaneci. Ήταν η αθλήτρια που με ενέπνευσε και με σημάδεψε λόγω αυτής της τελειομανίας της, να παίρνει άριστα σε όλα. Και είχα την τύχη να τη γνωρίσω. Ήταν το πρώτο μου πρότυπο. Η ενόργανη απαιτεί πειθαρχία, αυτοκυριαρχία, τελειομανία. Θεωρώ πως οι άνθρωποι της ενόργανης είναι πολύ έξυπνο people http://www.tvnea.com