Πώς τα μνημεία της Αθήνας... δείχνουν τους μελλοντικούς σεισμούς

Πόσο κινδυνεύουν τα αρχαία μνημεία της Αθήνας από τον εγκέλαδο; Eίναι αρκετά ανθεκτικά; Είναι πάντως σίγουρα τυχερά καθώς στην πρωτεύουσα δεν είναι πιθανό να σημειωθούν πολύ μεγάλοι σεισμοί σύμφωνα με έρευνα του Γραφείου Ερεύνης Τεχνικής Σεισμολογίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Το Γραφείο Τεχνικής Σεισμολογίας, με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό και καθηγητή του πανεπιστημίου

Imperial του Λονδίνου, Νικόλαο Αμβράζη, και τη συνεργασία του αναπληρωτή καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Ιωάννη Ψυχάρη, διερεύνησε τη σεισμικότητα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στους δύο ελεύθερα ιστάμενους κίονες του μνημείου του Θρασύλλου, στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, που στέκουν στο ίδιο σημείο επί 2.300 χρόνια. Στόχος της έρευνας ήταν η διερεύνηση της επιβίωσης αρχαίων μνημείων σε σχέση με τη μακροχρόνια σεισμικότητα της περιοχής.

Διαβάστε τι αναφέρει επιστημονική ανακοίνωση του ακαδημαϊκού Νικόλαου Αμβράζη με θέμα «Το έργο του Γραφείου Ερεύνης Τεχνικής Σεισμολογίας 2011-2012» στην Ακαδημία Αθηνών.

Το χορηγικό μνημείο του Θρασύλλου βρίσκεται στην είσοδο μικρού σπηλαίου στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης. Κατασκευάστηκε από τον Θρασύλλο το 320-319 π.Χ. Διατηρήθηκε μέχρι το 1827, οπότε καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά την πολιορκία της Ακρόπολης. Το μαρμάρινο δωρικού ρυθμού μνημείο αποτελείτο από δύο βαθμίδες, στις οποίες στηρίζονταν τρεις παραστάδες. Τα κενά ανάμεσα σε αυτές έκλειναν με θύρες. Πάνω στις παραστάδες ακουμπούσε θριγκός, επί του οποίου βρισκόταν βαθμιδωτή βάση, και εκεί στηριζόταν ο χορηγικός τρίποδας.

Πενήντα χρόνια αργότερα ο γιος του Θρασύλλου, Θρασυκλής, τοποθέτησε εκατέρωθεν του τρίποδα του Θρασύλλου και επάνω σε ενεπίγραφες βάσεις, τους τρίποδες που είχε ο ίδιος κερδίσει σε θεατρικούς αγώνες.

Σήμερα επάνω από το μνημείο διατηρούνται δύο ρωμαϊκοί κίονες με τριγωνικά κιονόκρανα που αποτελούσαν τις βάσεις στήριξης χορηγικών τριπόδων.

Οι δύο αυτοί κίονες χρησιμοποιήθηκαν από το Γραφείο Ερεύνης Τεχνικής Σεισμολογίας ως «φυσικά σεισμοσκόπια», προκειμένου να υπολογίσουν την ελάχιστη ένταση των σεισμικών εδαφικών κινήσεων, που απαιτείται για την κατάρρευση των κιόνων.

Κατά την Αρχαιότητα, οι αρχιτέκτονες της εποχής έχτιζαν τα κτίριά τους βασιζόμενοι στην παρατήρηση της ανθεκτικότητας προγενέστερων κτισμάτων.

Όπως επισημαίνει ο ακαδημαϊκός, Νικόλαος Αμβράζης, «τα αρχαία μνημεία είναι κατασκευασμένα από μεγάλους λίθους, οι οποίοι δεν συνδέονται μεταξύ τους παρά μόνον με δυνάμεις τριβής και, σε ορισμένες μόνον περιπτώσεις, με μεταλλικούς συνδέσμους, όπως στην περίπτωση των κιόνων του Θρασύλλου. Κατά τη διάρκεια ενός ισχυρού σεισμού συμβαίνει λικνισμός και ολίσθηση των σπονδύλων με αποτέλεσμα τη δημιουργία μόνιμων μετατοπίσεων στο τέλος του σεισμού. Μπορούμε έτσι να πούμε ότι οι αρχαίοι κίονες έχουν "καταγράψει" όλους τους σεισμούς στους οποίους έχουν υποβληθεί».

Τι έχουν καταγράψει, λοιπόν, για τη σεισμικότητα της περιοχής οι κίονες στο μνημείο του Θρασύλλου; «Η αποκωδι