Οι αγανακτισμένοι, τα «χημικά» και ο Παγκόσμιος ξεσηκωμός...

Σίγουρα ένα από τα γεγονότα που «σημάδεψαν» το 2011, ήταν η γέννηση του κινήματος των Αγανακτισμένων.

Ήταν 25 Μαΐου όταν οι «Αγανακτισμένοι» πολίτες της Ελλάδας, έκαναν πράξη την ιδέα να βγουν στις κεντρικές πλατείες της χώρας και να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά για τα συνεχόμενα μέτρα λιτότητας που η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου επέβαλε στους πολίτες...

Από τότε,

πολλά έχουν αλλάξει αφού πλέον οι συγκεντρώσεις δεν είναι τόσο συχνές, όμως το κίνημα έχει ήδη περάσει στην ιστορία για τις δράσεις του και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε από κράτος και αστυνομία.

Η ιδέα ξεκίνησε από την Ισπανία στις 15 Μαΐου, όπου φέτος πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας με τεράστια συμμετοχή του κόσμου έπειτα από πολλά χρόνια. Στην puerta del Sol της Μαδρίτης, οι Ισπανοί προσπαθούν να δώσουν στη δική τους ιδέα συνέχεια και κάνουν ένα «πονηρό» κάλεσμα στους Έλληνες. Σε ένα τεράστιο πανό, αναγράφεται «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες».

Την πρώτη μέρα συγκέντρωσης των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, μαζεύεται 30.000 κόσμος. Δίνουν τη δική τους απάντηση στους Ισπανούς και το δικό του μήνυμα στην Ελληνική κυβέρνηση. «Ξυπνήσαμε. Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγετε», γράφει το πανό που απλώνεται αρχοντικά μπροστά από το Κοινοβούλιο. Ένα κίνημα γεννιέται... Ο κόσμος δεν πετάει πέτρες, δεν πετάει μολότοφ. Αντίθετα, αγκαλιάζεται, χορεύει και διαμαρτύρεται ειρηνικά...

Οι επόμενες μέρες έχουν απροσδόκητα αποτελέσματα. Ο κόσμος που μαζεύεται πλέον στο Σύνταγμα αυξάνεται καθημερινά στις διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων» οι οποίοι στην προσπάθειά τους να διώξουν από την Ελλάδα την τρόικα, θυμίζουν κάτι από Αργεντινή. Με κατσαρόλες στα χέρια, μαντήλια στο πρόσωπο (για τα δακρυγόνα της αστυνομίας) και ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις και κομματικές ταυτότητες, όλοι οι Έλληνες μαζί, με ένα κοινό στόχο, ένα σκοπό, ένα κοινό σύνθημα: «Κλέφτες - Κλέφτες»...

Οι πλατείες όλης της Ελλάδας σιγά - σιγά γεμίζουν με αγανακτισμένους και οι διαδηλώσεις μετατρέπονται σε κομμάτι της καθημερινότητας, την ώρα που το Σύνταγμα έχει αλλάξει όψη και φιλοξενεί τις σκηνές αυτών που έχουν «ριζώσει» εκεί και διαμαρτύρονται. Η ιδέα ενός 18χρονου να συσπειρώσει τους Έλληνες, έχει πάρει σάρκα και οστά.

Ωστόσο, σύντομα οι ειρηνικές διαδηλώσεις μετατρέπονται –ειδικά στο Σύνταγμα- σε πόλεμο ανάμεσα σε πολίτες που ουδεμία σχέση έχουν με τη βία και τα ΜΑΤ τα οποία έχουν συχνά εντολή να διαλύουν τις διαδηλώσεις. Τα χημικά πάνε «σύννεφο» στο κέντρο της Αθήνας, ειδικά τις ημέρες που έξω από το κοινοβούλιο μαζεύεται 100.000 (και περισσότεροι πολλές φορές) κόσμου, ενώ μέσα ψηφίζονται οι μεταρρυθμίσεις του μνημονίου.

Αγανακτισμένοι και στα γήπεδα

Από τη δράση του κινήματος, δεν μπορούν να λείψουν και οι οπαδοί των ομάδων. Σε ένα ξεσηκωμό χωρίς προηγούμενο, οι αγανακτισμένοι των γηπέδων αποφασίζουν να στείλουν και αυτοί το μήνυμά τους κατά του μνημονίου. Κάποια παιχνίδια διακόπτονται λόγω αναρτήσεων πανό με πολιτικό περιεχόμενο, ενώ σε άλλα οι διαιτητ