ΙΣΑ: Στη Δικαιοσύνη για την δραστική ουσία

Αντί για επικίνδυνα και αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης φάρμακα, ο ΙΣΑ αντιπροτείνει γενόσημα από την ελληνική φαρμακοβιομηχανία

Επικίνδυνη και αναίτια ειναι η επιμονή για συνταγογράφηση των φαρμάκων με δραστική ουσία, οδηγεί σε αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος, ενώ τα κριτήρια είναι τουλάχιστον λογιστικά και εισπρακτικά.

Σήμερα, με τη χρήση των φαρμάκων αναφοράς, το κράτος, συμμετέχει στο κόστος της φαρμακευτικής αγωγής, επιτρέποντας στον ασθενή να επιλέξει την αγωγή του, συμπληρώνοντας

Αυτό τόνισε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) κ. Γ. Πατούλης σε συνέντευξη Τύπου, με αφορμή τη συζήτηση για χρήση της δραστικής ουσίας στη συνταγοράφηση των φαρμάκων, σημειώνοντας πως η οικονομική κρίση, μετατρέπεται πλέον σε ανθρωπιστική.

Ο πρόεδρος του ΙΣΑ τόνισε ότι οι εισηγητές του μέτρου θα πρέπει να εξηγήσουν για ποιό λόγο επιμένουν στην συνταγογράφηση με δραστική, αν εφαρμόζεται και σε ποιά ευρωπαϊκή χώρα και ποιά είναι τα αποτελέσματά της στην περίθαλψη των ασθενών. Πρόσθεσε ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται αλλαγές στις θεραπείες και να οδηγούνται οι ασθενείς σε απορρύθμιση, και υπογράμμισε ότι εξορθολογισμός των δαπανών, επιτυγχάνεται με την χρήση των φαρμάκων αναφοράς.

Ο κ. Πατούλης, πρόσθεσε, ότι ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών στηρίζει, και στήριζε ανέκαθεν, ποιοτικά και ασφαλή και επώνυμα γενόσημα, ιδιαίτερα της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας που έχουν την πιστοποίηση της Ελληνικής Φαρμακοποιίας.

Συνέχισε, λέγοντας πως πάγια θέση του ΙΣΑ ήταν και είναι ότι κανένα φάρμακο δεν μπορεί να χορηγείται χωρίς ιατρική συνταγή και ότι η συνταγογράφηση της φαρμακευτικής αγωγής αποτελεί τον πυλώνα της θεραπείας και είναι ευθύνη, επιστημονικά και δεοντολογικά, μόνο του γιατρού.

Η αλλαγή του σκευάσματος, η επιλογή ενός παρεμφερούς σκευάσματος με την ίδια δραστική ουσία, ή λίγο διαφορετική από τρίτους, εκτός του θεράποντος γιατρού, μπορεί να αποβεί μοιραία τόσο για την αποτυχία του θεραπευτικού σχήματος και της συμμόρφωσης του ασθενούς στο φάρμακο όσο και για τη ζωή του. Όλα τα φάρμακα με την ίδια δραστική ουσία, δεν ταιριάζουν σε όλους τους ασθενείς το ίδιο.

Και εξήγησε, χρησιμοποιώντας το ακόλουθο παράδειγμα: Αν ένας ασθενής που είναι καλά ρυθμισμένος στο αντιπηκτικό φάρμακο Α, πάρει ξαφνικά το Β με την ίδια δραστική ουσία, τότε μπορεί να παρουσιάσει στο Β αιμορραγία (παρενέργεια). Αντίθετα, αν ένας άλλος ασθενής που είναι καλά ρυθμισμένος στο αντιπηκτικό φάρμακο Β, πάρει ξαφνικά το Α με την ίδια δραστική ουσία, τότε μπορεί να κάνει θρόμβο (δηλαδή την αντίθετη παρενέργεια). Γι αυτό, σε δύο φάρμακα αντιπηκτικά με την ίδια δραστική ουσία, μπορεί να έχουμε στο ένα αιμορραγία και στο άλλο θρόμβο!!! Αυτό το φαινόμενο έχει να κάνει με το λεγόμενο Θεραπευτικό Παράθυρο του ΚΑΘΕ σκευάσματος μέσα στον οργανισμό του ΚΑΘΕ αρρώστου. Το ποιο σκεύασμα ρυθμίζει καλύτερα τον κάθε ασθενή αφορά τη λεγόμενη τιτλοποίηση του φαρμάκου και είναι αποκλειστική ευθύνη του θεράποντος γιατρού.