Επτά αλήθειες για ένα ψέμα

Οι Times της Νέας Υόρκης συνόψισαν σε 7 σημεία κλειδιά, στοιχεία από την έκθεση της Γερουσίας για τις ανακριτικές μεθόδους…

Τα 7 σημεία κλειδιά από την έκθεση της Γερουσίας για τις ανακριτικές μεθόδους που εφάρμοζε η CIA συνοψίζονται στα ακόλουθα, σύμφωνα με δημοσίευμα των Times της Νέας Υόρκης:

1. Οι τακτικές ανάκρισης που εφάρμοζε η CIA ήταν πιο σκληρές και πολύ πιο εκτεταμένες απ'

ό,τι η Υπηρεσία είχε παραδεχθεί.
Σύμφωνα με την έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα η πρακτική του εικονικού πνιγμού έβρισκε εφαρμογή σε πάρα πολλές περιπτώσεις και σίγουρα σε πολύ περισσότερους από τους τρεις κρατουμένους, που είχε στο παρελθόν αναγνωρίσει η CIA. Επίσης κρατούμενοι υποβάλλονταν σε στέρηση ύπνου ακόμη και για διάστημα μίας εβδομάδας όπως και σε (μη-αναγκαία ιατρικά) σίτιση μέσω του ορθού με ταυτόχρονες απειλές κατά της ζωής τους. Μάλιστα, οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης ήταν, σύμφωνα με μαρτυρίες τόσο ακραίες ώστε προκαλούσαν στα «θύματα», σοβαρά ψυχολογικά και προβλήματα συμπεριφοράς, παραισθήσεις, παρανοϊκές κρίσεις, αϋπνία και απόπειρες αυτοτραυματισμού και αυτό-ακρωτηριασμού.

2. Στα επίμαχα προγράμματα ανακρίσεων, λόγω κακοδιαχείρισης, δεν λειτουργούσε ο απαραίτητος εποπτικός μηχανισμός.
Στην έκθεση επισημαίνονται παράπονα από αξιωματούχους της Υπηρεσίας για τη μη-συμμόρφωση και την ανεπαρκή εκπαίδευση των ανακριτών. Ακόμη και σε περιπτώσεις που είχαν εντοπιστεί προβλήματα παραβίασης των κανόνων, οι παραβάτες δεν καλούνταν σε απολογία. Εκείνοι που είχαν εκπονήσει τα προγράμματα αυτά, δεν είχαν διεξάγει καμία πραγματική ανάκριση. Επιπλέον, ο γενικός επιθεωρητής της CIA αντιδρούσε στην εποπτεία από τη Γερουσία, απέκρυπτε στοιχεία και παρείχε ψευδείς πληροφορίες.

3. Η CIA παραπλανούσε συστηματικά τα μέλη του Κογκρέσου και το Λευκό Οίκο σχετικά με την αποτελεσματικότητα αλλά και την έκταση εφαρμογής των απάνθρωπων ανακριτικών μεθόδων.
Η έκθεση καταγγέλλει ελλιπή και παραπλανητική ενημέρωση των μελών του Κογκρέσσου, του Λευκού Οίκου και του διευθυντή της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών για την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων. Διαπιστώνει ότι η επανεξέταση των περιπτώσεων στις οποίες η Υπηρεσία διατείνονταν ότι είχε καταφέρει να αποσπάσει χρήσιμες πληροφορίες, έδειξε ότι αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με άλλα μέσα και αμφισβητεί ότι υπήρχε σχέση των στοιχείων που συγκεντρώνονταν με την επιτυχία των προσπαθειών αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

4. Ανακριτές στο πεδίο που είχαν επιχειρήσει να σταματήσουν τις απαράδεκτες τεχνικές, απομακρύνονταν ή παροπλίζονταν από ανώτερους αξιωματούχους της CIA.
Στελέχη της Υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από εκείνους που επινόησαν τα προγράμματα αυτά, έκαναν λόγο για «ένα πλαίσιο που είχε προταθεί να εφαρμοστεί στο μέλλον», αφού θα εξετάζονταν τα όρια της νομιμότητάς του. Μάλιστα ανώτερος αξιωματούχος ανέφερε ότι ο προβληματισμός του για τη νομιμότητα των βάναυσων μεθόδων ανάκρισης, είχε ξεπεραστεί επειδή είχε ενημερωθεί για «έλεγχο που είχε διενεργηθεί σε υψηλότερο επίπεδο εντός της Υπηρεσίας».

5. Η CIA απέκρυπτε επανειλημμένα τον πραγματικό αριθμό των ανθρώπων που υπέβαλε σε αυτή τη βάναυση μεταχείριση, ανακρίνοντάς τους με τις συγκεκριμένες ακραίες μεθόδους.
Στην έκθεση αναφέρεται πως η CIA δεν παρείχε ποτέ μια πλήρη κατάσταση των κρατουμένων που υποβάλλονταν σε βίαιες ανακρίσεις. Σύμφωνα με τις αναφορές της «λιγότερα από 100 άτομα» τελούσαν υπό κράτηση ενώ εκ των υστέρων φέρονται τουλάχιστον 119 και εξίσου ανακριβή ήταν και τα στοιχεία για τους κρατουμένους που υποβάλλονταν σε βασανιστήρια.

6. Τουλάχιστον 26 άτομα είχαν συλληφθεί και δεν πληρούσαν τα κριτήρια που η κυβέρνηση είχε θέσει για την κράτησή τους.
Στη συνέχεια τα πράγματα περιπλέκονταν αφού τα αρχεία της Υπηρεσίας δεν είναι κατάλληλα ενημερωμένα και σε κάποιες περιπτώσεις λείπουν εντελώς οι απαραίτητες πληροφορίες που θα δικαιολογούσαν την κράτηση των ατόμων αυτών.

7. Η CIA ενορχήστρωσε τη διαρροή διαβαθμισμένων πληροφοριών σε δημοσιογράφους, υπερβάλλοντας για την επιτυχία και την αποτελεσματικότητα των ανακριτικών μεθόδων προκειμένου να εξασφαλίσει μια ευρύτερη υποστήριξη.
Μάλιστα ανώτερα στελέχη ζητούσαν από άλλους αξιωματούχους να διοχετεύουν στοιχεία για την επιτυχία του προγράμματος σε διάφορα μέσα και να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Στην ίδια γραμμή, υπήρχε όπου κρινόταν αναγκαία, παραπληροφόρηση ή απόκρυψη στοιχείων με σκοπό την εξασφάλιση στήριξης.

(Πηγή: www.nytimes.com)