Ανέκδοτο: Που είναι τελικά το τηγάνι;

Ο νεαρός Παύλος κάλεσε τη μητέρα του για φαγητό. Η μητέρα, παρατήρησε ότι ο Μάκης, ο συγκάτοικος του γιόκα της, ήταν ένα πολύ όμορφο αγόρι.

Από καιρό υποψιαζόταν ότι κάτι μπορεί να «παιζόταν» ανάμεσά τους και η ομορφιά του Μάκη ενίσχυσε αυτές τις υποψίες

Όσο πέρναγε η ώρα και παρατηρούσε τον τρόπο που τα δυο παλικάρια συμπεριφέρονταν μεταξύ τους, όλο και περισσότερο αναρωτιόταν μήπως η σχέση τους έκρυβε κάτι παραπάνω από αυτή δύο τυπικών αρσενικών συγκατοίκων.

Διαβάζοντας τη σκέψη της ο Παύλος, της είπε:

- Ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι ο Μάκης κι εγώ είμαστε

Καμιά βδομάδα μετά λέει ο Μάκης στον Παύλο :

- Από τότε που ήρθε η μάνα σου για φαγητό, δεν μπορώ να βρω το τηγάνι. Δεν πιστεύω να το πήρε μαζί της;

- Το αποκλείω, αλλά για καλό και για κακό θα της στείλω ένα mail...

Και της στέλνει το εξής:

Αγαπητή μητέρα,

Δεν ισχυρίζομαι ότι «πήρες» το τηγάνι από το σπίτι μου και δεν ισχυρίζομαι ότι «δεν πήρες» το τηγάνι από το σπίτι μου. Το γεγονός όμως είναι ότι έχουμε χάσει το τηγάνι από την ημέρα που ήρθες για φαγητό.

Μερικές ημέρες μετά, ο Παύλος έλαβε ένα mail από τη μαμά του που έγραφε:

Αγαπητέ γιέ μου,

Δεν ισχυρίζομαι ότι «κοιμάσαι» με τον Μάκη και δεν ισχυρίζομαι ότι «δεν κοιμάσαι» με τον Μάκη. Το γεγονός όμως είναι ότι αν ο Μάκης κοιμόταν στο κρεβάτι του, θα είχατε βρει μέχρι τώρα το τηγάνι...