Αν αντέξουμε δύο μήνες...

Σας το είχα πει από τον Απρίλη. Μας περιμένει ένα κολασμένο καλοκαίρι. Κι όχι γιατί είμαι μάντης. Αλλά γιατί δεν είμαι... πολιτικός.

Αυτοί σας παραμύθιαζαν προεκλογικά ότι και την επιμήκυνση θα καταφέρουν, και αλλαγές στο μνημόνιο θα έκαναν και τους Ευρωπαίους θα τρομάζαμε με την αποχώρησή μας από το ευρώ και αμέσως θα μας άνοιγαν χέρια και πόδια

(γειά σου γίγαντα Αλέξη) και διάφορες τέτοιες παπαρολογίες.

Τώρα που ήρθε η ώρα της αλήθειας, θα πρέπει να περάσουμε αυτό το δίμηνο της κόλασης με άμεσα μέτρα και από το τέλος του Σεπτέμβρη θα δούμε πού πάει το πράγμα.

Αν αντέξουμε δύο μήνες, κάνοντας βέβαια και αυτά που μας λέει η τρόικα (κι ελπίζω να συμφωνήσουν οι υπάλληλοί της που έρχονται και να ακούσουν τις νέες μας υποσχέσεις για τα 11,5 δισ. που πρέπει να βρούμε) τότε τέλος Σεπτέμβρη θα αρχίσει να πέφτει και κανένα φράγκο για την Ελλάδα από το περίφημο ταμείο του EFSF. Δηλαδή θα συνεχίσουν να μας δίνουν δανεικά, βασικά για να ξοφλήσουμε τα δάνειά μας αλλά και να μείνουν κάτι ψίχουλα για τις εσωτερικές μας ανάγκες. Αλλιώς, κλάφτα Χαράλαμπε. Κουράγιο λοιπόν για δύο μήνες, ξανασφίγγουμε το ζωνάρι κι ελπίζουμε.

Η άλλη λύση είναι ένα μεγαλειώδες «άντε γ...» στην τρόικα για όλα αυτά που θα μας επιβάλλει, στάση πληρωμών, εσωτερική –που την έχουμε- και εξωτερική πτώχευση, επιστροφή στη δραχμή, αλβανοποίηση για απροσδιόριστο χρόνο, αλλά με την ελπίδα ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μία άλλη Ελλάδα που δεν θα είναι υπόδουλη και Μπανανία των βόρειων Ευρωπαίων.

Θα δούμε τέλος Σεπτέμβρη πού θα πάμε.