Το ψύχος της υποκρισίας

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Η παγωνιά που ήρθε στη χώρα, έφερε μαζί με τα συνήθη προβλήματα, και μια έντονη πολιτική αντιπαράθεση σχετικά με το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος από τις επανασυνδέσεις με το δίκτυο της ΔΕΗ, όλων εκείνων των νοικοκυριών, τα οποία λόγω κρίσης αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
Ξοδεύτηκαν, κυριολεκτικά, άπειρες ώρες σε τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων με ειδικούς και μη, πολιτικούς και πολιτικολογούντες. Ανάλογο ξόδεμα έγινε και στις σελίδες του ημερήσιου Τύπου όπου τόνοι μελάνης

Σε όλες τις χώρες, όπου υπάρχει ένα στοιχειωδώς οργανωμένο κράτος, η κοινωνική πολιτική ασκείται πάντα με κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και έτσι επιτυγχάνεται η άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ανακατανομή του εθνικού πλούτου. Το ίδιο θα συμβεί και αυτή τη φορά. Δηλαδή, ο κρατικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνθεί αυτό το κόστους, ώστε οι συμπολίτες μας που ανήκουν στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.

Αυτά εισαγωγικά. Γιατί η ουσία που ανέδειξε αυτή η κοκορομαχία στις οθόνες της τηλοψίας και στις σελίδες του φιλοκυβερνητικού και αντιπολιτευόμενου Τύπου δεν ήταν άλλη παρά η υποκρισία που ξεχειλίζει πια στην ελληνική κοινωνία.

Μετά τα «ελληνομέτρα», τα «αριστερόμετρα» και κάθε άλλου είδους «μέτρα και σταθμά» που βρίσκονται στη φαρέτρα των διαφόρων παρατάξεων, φαίνεται πως στη μόδα είναι και τα «ευαισθητόμετρα», από τις μετρήσεις των οποίων εξαρτάται η εξόντωση του ιδεολογικού αντιπάλου.

Η υποκρισία όλων ανεξαιρέτως όσων έλαβαν μέρος σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθήσαμε αυτή την εβδομάδα χτύπησε κόκκινο. Υποκρινόμενοι ότι δε γνωρίζουν στοιχειώδεις αρχές οργάνωσης της κρατικής οντότητας, προσπαθούσαν να αποδείξουν πόσο ευαίσθητοι ήταν οι ίδιοι και πόσο αναίσθητοι ήταν οι αντίπαλοι τους. Κακοί ηθοποιοί σε ένα έργο με κακό σενάριο και κακή σκηνοθεσία.

Ανάλογη ήταν και η αντίδραση στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης της χώρας όπου η πλειοδοσία και η μειοδοσία μαζί με χολερικές παρατηρήσεις και σχόλια γέμιζαν για ώρες τις οθόνες των χρηστών τους.

Στην Ελλάδα της ύστερης μνημονιακής εποχής θεωρείται απολύτως φυσιολογικό να γίνεται μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας που να προκαλεί κυκλοφοριακή συμφόρηση σε όλο το λεκανοπέδιο με σύνθημα την «αλληλεγγύη στη γάτα Σουρικάτα της υποσαχάριας Αφρικής την περίοδο του ζευγαρώματός της», παρά να ομολογήσουμε και να ομονοήσουμε όλοι πως για να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα μερικές δεκάδες χιλιάδες οικογένειες συμπολιτών μας, θα πρέπει οι υπόλοιποι να αναλάβουμε αυτό το κόστος. Ο κρατικός προϋπολογισμός καταρτίζεται από τις εισφορές όλων μας. Οι ανόητες, θεωρητικές κραυγές των «αντισυστημικών» : να πληρώσει το κράτος ! (εξαιρετικό οξύμωρο : αντισυστημικοί και κράτος) προκαλούν τη θυμηδία, παρόλο που προσβάλουν όλους τους νόμους της αριστοτέλειας λογικής.

Εκτός από το δημοσιοοικονομικό έλλειμμα, η χώρα πάσχει και από έλλειμμα ειλικρίνειας. Η υποκρισία έχει καταστεί ο αστρολάβος με τον οποίο πορεύονται όλοι όσοι διεκδικούν μια θέση στο πάνθεον των σωτήρων αυτής της πολύπαθης χώρας. Η υποκρισία είναι το κόκκινο νήμα που διατρέχει τις συμπεριφορές μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας, οι οποίοι επικαλούνται θεωρίες συνομωσίας ή αεροψεκασμούς για να δικαιολογήσουν τα πάντα.

Η υποκρισία είναι πλέον βασικό συστατικό στοιχείο της νέας εθνικής ιδεολογίας, όπου το ψέμα, η στρεψοδικία και μισαλλοδοξία, καθιστούν ολοένα και πιο δύσκολη την κοινωνική συμβίωση.