«Το πράγμα πάει σε δύσκολα μονοπάτια»

Τα «Κίτρινα Ποδήλατα», ή αλλιώς ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς ξεκίνησαν πετάλι για την καλοκαιρινή συναυλιακή εξόρμησή τους ανά την Ελλάδα, έχοντας στις αποσκευές τους τον νέο τους δίσκο, «Ετών 16».

Ο Γιώργος Παντελιάς μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στον Αίαντα Αρτεμάκη για τη συναυλία τους στις 15 Ιουνίου στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, την ιστορία τους, τα σχέδιά τους,

το όνομα του συγκροτήματος, τους στίχους των τραγουδιών τους και εκμυστηρεύεται αστεία περιστατικά.

Ερ. Ποιοι είναι τα Κίτρινα Ποδήλατα και πότε ξεκίνησαν;
Γ.Π. «Πρόκειται για υπόθεση δύο αδελφών, του Αλέξανδρου και εμού. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στην δισκογραφία τον Νοέμβριο του 2000. Έκτοτε προσπαθούμε με συνέπεια και σταθερή πορεία όσο αφορά την φιλοσοφία μας, να προσφέρουμε και εμείς σε αυτό που λέγεται ελληνική δισκογραφία και ζωντανή ροκ σκηνή».

Ερ. Το όνομα Κίτρινα Ποδήλατα πώς προέκυψε; Σας βρήκε ή το βρήκατε;
Γ.Π. (γελώντας) «Το βρήκαμε μετά από αρκετή σκέψη και αφού σκεφτήκαμε να βαπτίσουμε το συγκρότημα μας με ένα όνομα που θα ταιριάζει με την φιλοσοφία μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε μια βόλτα στην δισκογραφία βασισμένοι στις δυνάμεις μας. Το ποδήλατο είναι ένα όχημα που μπορεί να σε πάει παρακάτω, να κρατηθείς στην διαδρομή, αλλά είναι και δύσκολο. Πρέπει να κάνεις πετάλι για να ανεβείς τις ανηφόρες. Και εμείς είπαμε ότι θα πορευτούμε με αυτήν την λογική. Δε θα μπούμε σε αυτά τα συγκεκριμένα συστήματα ή τα σημεία των καιρών που ενδιαφέρονται περισσότερο για εφήμερες επιτυχίες ή το φαίνεσθαι. Προσπαθήσαμε με συνέπεια και πολλή δουλειά να συνεχίσουμε και το έργο άλλων ανθρώπων που θαυμάζαμε για την πορεία τους και την δική τους υπόσταση. Από εκεί και πέρα το κίτρινα, το κίτρινο χρώμα, βασίζεται στο γεγονός ότι θέλαμε τα μηνύματα μας και η μουσική που θα κάναμε, να είναι ανοιχτά. Να μην έχουν καμία σχέση με οποιοδήποτε μίζερο αποτέλεσμα ή μνήμη μας. Και θέλαμε να είναι ανοιχτά και αισιόδοξα τα μηνύματα μας. Θεωρούμε ότι το κίτρινο είναι ένα νεανικό, αισιόδοξο και ζωηρό χρώμα που ταίριαζε να βάψουμε τα ποδήλατα μας. Οπότε ουσιαστικά το βρήκαμε το όνομα και προσπαθούμε να το στηρίξουμε και σαν αντιπροσωπεία όλα αυτά τα χρόνια».

Ερ. Στην πρώτη μεγάλη συναυλία σας αυτό το καλοκαίρι, είχατε και αρκετούς φίλους μαζί σας. Μιλάω για το Σάββατο 15 Ιουνίου στην Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι. Επίσης, παρουσιάσατε και τον νέο σας δίσκο: «Ετών 16». Τι περιλαμβάνει ο νέος σας δίσκος και ποιοι συμμετείχαν μαζί σας στην συναυλία.
Γ.Π. «Λίγος καιρός έμεινε μετά από μεγάλη προετοιμασία. Και φροντίδα για το πρόγραμμα και την ροή της συγκεκριμένης συναυλίας, πρόκειται για μια γιορτή. Για εμάς ένας νέος κύκλος ανοίγει με το δίσκο: «Ετών 16». Τρία χρόνια ηχογραφήσεων. Και αφού τα τραγούδια για πρώτη φορά δοκιμάστηκαν αρκετά σε ζωντανές εμφανίσεις (περιέχουν δηλαδή πολύ ενέργεια από τις ζωντανές μας εμφανίσεις που κάναμε όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στην επαρχία) όλο αυτό το διάστημα που πέρασε. Νομίζουμε ότι είναι ο κατάλληλος δίσκος για την περίοδο στην οποία βρισκόμαστε. Και ως συγκρότημα αλλά και ως άνθρωποι. Προσπαθεί να σταθεί κοντά στην σημερινή γενιά των δεκαεξάρηδων. Που πιστεύουμε ότι καλείται να πάρει σπουδαίες και άμεσες αποφάσεις για το μέλλον της. Χωρίς να έχουν κάποιο έδαφος στρωμένο στα πόδια τους και με ένα θολό τοπίο, διαλυμένο γύρω τους. Αξίες που δεν υπάρχουν πια, πρότυπα που πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Μία γενική αίσθηση μιζέριας και απογοήτευσης. Και πολλές αμαρτίες που θα σηκώσουν στις πλάτες τους στο άμεσο μέλλον. Προσπαθούμε λοιπόν να κρατήσουμε συντροφιά σε αυτά τα παιδιά. Να τους πούμε ότι δεν είναι μόνα τους. Ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε αυτά. Πως δεν επιτρέπεται να το βάλλουν κάτω. Πρέπει να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Με υγιή ματιά και καλή ψυχολογία. Σε όσους μας κάνουν την τιμή να ακούσουν την καινούρια μας δουλειά, θέλουμε να κρατήσουμε, όπως είπα και πριν, συντροφιά και να ξορκίσουμε όποια εσωτερική μοναξιά και άσχημη σκέψη έχουν. Και να στρέψουμε όλοι μαζί το βλέμμα μας στο αύριο. Κρίση υπάρχει.

Το ζούμε, το βιώνουμε, είναι δύσκολα, αλλά θα πρέπει όπως πάντα να προσπαθεί ο άνθρωπος, να επιβιώσει και να πάει παρακάτω. Να φτιάξουμε την ψυχολογία μας και να κάνουμε το επόμενο βήμα. Τα μηνύματα των τραγουδιών ζητούν έδαφος σε όλους μας. Ο καθένας με τις δυνάμεις του προσπαθεί να επιβιώσει, με μία προτροπή, έτσι οι αποφάσεις που θα πάρουμε από και πέρα να έχουν άλλη νοοτροπία και να μην σκεφτόμαστε μόνο το συμφέρον μας, το βόλεμα μας. Όπως κάναμε τόσα χρόνια, αλλά να σκεφτόμαστε το έδαφος που θα δώσουμε στην επόμενη γενιά που έρχεται. Αυτό όσον αφορά τα μηνύματα. Περιέχει έντεκα νέα τραγούδια και τέσσερις πολύ σημαντικές συμμετοχές για εμάς. Του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του Μπάμπη Στόκα και της Μελίνας Κανά. Παρουσιάσαμε το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ σε αυτήν την συναυλία. Και επειδή και στο άλμπουμ υπάρχει η λογική της σύμπραξης, της συνάντησης ανθρώπων με την ίδια νοοτροπία και την ίδια λογική, έτυχε σε αυτήν την συναυλία να έχουμε πολλούς φίλους. Πολλά ονόματα, αγαπημένα από την πορεία που έχουμε κάνει ως τώρα. Και ονόματα που είτε έχουμε συνεργαστεί ή θέλαμε να συνεργαστούμε: Γλυκερία, Νίκος Ζιώγαλας, Βασίλης Καζούλλης, Μελίνα Κανά, Γιάννης Κότσιρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Αντώνης Μιτζέλος, Δέσποινα Ολυμπίου, Μίλτος Πασχαλίδης, Ορφέας Περίδης, Μπάμπης Στόκας, Διονύσης Τσακνής, Υπόγεια Ρεύματα και η Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους αυτούς τους ανθρώπους, για όσα μοιραστήκαμε αυτά τα χρόνια. Αλλά και στην άμεση ανταπόκριση στην πρόσκληση μας. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν ήταν μόνο στιγμές που συνεργαστήκαμε και μετά χάθηκαν ή έμειναν σαν σημεία στην πορεία μας αλλά είναι φίλοι που μας εμπιστεύονται, μας αγαπάνε και εμείς προσπαθούμε να τους βγάλουμε ασπροπρόσωπους. Είναι μία στιγμή στην καριέρα μας που είπαμε να γιορτάσουμε το νέο μας δίσκο με φίλους, έτσι για να νιώσουμε και εμείς καλύτερα και να πάμε παρακάτω με αισιοδοξία».

Ερ. Οπότε κυριολεκτικά ήταν μια γιορτή μουσικής με πρωτεργάτες εσάς. Πάνω σε αυτό, έχετε συνεργαστεί τόσα χρόνια με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες. Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία;
Γ.Π. (γελώντας) «Καταλαβαίνεις ότι αυτή η ερώτηση είναι αρκετά δύσκολη. Αλλά επειδή τυχαίνει πραγματικά και δεν είναι κλισέ απάντηση αυτή τώρα που με βγάζει από μια δύσκολη θέση. Ειλικρινά φυσικά από τον καθένα από όλους αυτούς τους σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά πρώτα από όλα, υπέροχους ανθρώπους, έχουμε πάρει πράγματα. Είτε επί σκηνής, είτε στο στούντιο δισκογραφικά, είτε παρακολουθώντας τους λίγα μέτρα πιο εκεί. Μας έχουν διδάξει δουλειά, συνέπεια. Έχουμε μάθει πολλά πράγματα επί σκηνής, την επικοινωνία με τον κόσμο, πώς να έχουμε την ροή του προγράμματος, τι πρέπει να προσέχουμε, τι όχι. Δισκογραφικά έχουμε μοιραστεί την εμπειρία τους. Νιώθουμε ότι έχουμε πάρει πράγματα πάρα πολλά από όλους. Οπότε για οποιοδήποτε λόγο δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον ή δεν υπάρχει πιο σημαντικό και λιγότερο σημαντικό από αυτά που έχουμε μάθει. Είναι πράγματα που στα ωδεία, ή στην σκέψη μας, ή απλά επειδή έχουμε εμπειρία στο χώρο δεν τα μαθαίνεις εύκολα. Αυτά μαθαίνονται μονάχα όταν κάτσεις δίπλα τους, και μάθεις από τον τρόπο σκέψης και δράσης τους. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που είχαμε στο μυαλό μας για όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και για άλλους που για διάφορους λόγους δεν κατάφεραν να είναι στην συναυλία μας, δεν μας απογοήτεψαν ποτέ και δεν μας έκανε να... ξέρεις αυτήν την αίσθηση της απομυθοποίησης. Που λες ότι γνωρίζω κάποιον από κοντά και ενώ τον έχεις κάπου ψηλά, ξαφνικά χάνεις το έδαφος. Αντιθέτως όλοι μας επιβεβαίωσαν ότι ήταν αυτό που είχαμε σαν εικόνα στο μυαλό μας».

Ερ. Με μουσικές σπουδές που συνεχίζετε ακόμα, αν δεν κάνω λάθος, θα λέγατε ότι το ταλέντο είναι η αρχή;
Γ.Π. «Κοίταξε να δεις. Υπάρχει ένα έμφυτο ταλέντο που κάποια στιγμή σου βγαίνει. Καταλαβαίνεις ότι κάτι γίνεται εδώ. Ότι μπορώ να σκαρφιστώ κάποια στιχάκια, μπορώ να βάλω μουσική. Κάνω κάτι το οποίο έχει νόημα. Στη συνέχεια βλέπεις ότι έχει μία ανταπόκριση, αφορά κάποιο κόσμο κτλ. Αλλά επίκτητο του πράγματος, δηλαδή η διαρκής αναζήτηση της γνώσης. Το να βελτιώνεσαι. Το να γίνεσαι ακόμα καλύτερος και ιδιαίτερα σε ένα υψηλό επίπεδο που προσπαθούμε να είμαστε. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να υπάρχει και νομίζω πως όποιος πιστέψει ότι ξέρει μουσική και έχει μάθει πράγματα, δεν μπορεί παρά να μείνει στάσιμος. Είναι και στον χαρακτήρα μας. Δεν μπορούμε να μείνουμε εφησυχασμένοι σε πολλά επίπεδα. Οπότε ναι συνεχίζουμε και οι γνώσεις μας προσπαθούμε να είναι πάντα μεγαλύτερες και να διευρύνονται. Και αυτό είναι κάτι που συμβουλεύουμε όλα τα παιδιά που ασχολούνται με την μουσική και που ονειρεύονται να κάνουν κάτι με την μουσική ή με κάποιο άλλο είδος τέχνης. Όχι μόνο η γνώση πάνω στο αντικείμενο αυτό, αλλά και η γενικότερη γνώση, οι σπουδές σε ένα γενικότερο επίπεδο τους κάνει καταρτισμένους ανθρώπους που θα έχουν τον σεβασμό, θα ξέρουν να αναπτύξουν επιχειρήματα, και θα έχουν και κάτι άλλο να κάνουν, αν έχουν φροντίσει για αυτό. Ώστε να μπορούν να πουν τα όχι πάνω στα οποία χτίζεται μια καριέρα σε βάθος χρόνου».

Ερ. Ο στίχος σας είναι αρκετές φορές πολιτικός, το επιδιώκετε ή έτσι σας βγαίνει;
Γ.Π. «Ο στίχος αφορά οτιδήποτε μας κάνει να έχουμε συναισθήματα. Οτιδήποτε στην διάρκεια της καθημερινότητας μας μας ενέπνευσε, μας άρεσε, μας θύμωσε, μας απογοήτευσε, μας προβλημάτισε. Είμαστε άνθρωποι που ζούνε καθημερινά μέσα στην κοινωνία και βλέπουμε γύρω μας τι συμβαίνει. Περάσαμε από τα φοιτητικά θρανία, είδαμε τις δυσκολίες των παιδιών, καταλάβαμε τι σημαίνει να ψάχνεις να βρεις τον δρόμο σου. Είμαστε άνθρωποι που αναζητούμε να προσφέρουμε στον τομέα μας και βλέπουμε ότι υπάρχει αναξιοκρατία. Οπότε όταν όλα αυτά έγιναν πιο έντονα και βλέπαμε ότι το πράγμα πάει σε δύσκολα μονοπάτια, το 2007-8 ακόμα, αναγκαστήκαμε και κάναμε τραγούδια τα οποία μας βγήκανε αυθόρμητα και νιώσαμε ότι έπρεπε να τα πούμε με μια πιο έτσι εξωστρεφή, αν μπορώ να πω, έκφραση. Παλιότερα είχαμε πολιτικοκοινωνικά τραγούδια αλλά ήταν πιο καμουφλαρισμένα. Γιατί εκείνες οι εποχές δεν απαιτούσαν τόσο το να είσαι τόσο ευθύς και να οξύνεις τον λόγο και τον ήχο σου. Κάποια στιγμή, νιώσαμε ότι πρέπει να προειδοποιήσουμε, να πούμε πράγματα που έχουμε αντιληφθεί και μας πείραξαν. Και έτσι γίναμε ας το πούμε πιο οξείς ή πιο «επιθετικοί» και άμεσοι. Νομίζω ότι οι καιροί απαιτούν ακριβώς αυτό. Αυτή την περίοδο όμως που έχουμε διαπιστώσει τι συμβαίνει, δεν μας αρέσει να είμαστε απλά περιγραφικοί, τα μηνύματα μας, ο ήχος μας και τα τραγούδια μας τα «χρησιμοποιούμε» για να μπορέσουμε να πούμε πως πρέπει να κρατήσουμε την ψυχολογία μας πια. Πως πρέπει μετά το πρώτο σοκ να ανασκουμπωθούμε, να πάρουμε μια ανάσα και να δούμε ποιες δυνάμεις και πώς, ζητώντας ο ένας την βοήθεια του άλλου, στηρίζοντας ο ένας τον άλλο, παρέες κάτω από την ίδια νοοτροπία και το ίδιο όραμα να πάνε μπροστά. Είναι μια ολόκληρη λογική που θέλουμε να προτείνουμε μέσα από τα νέα μας τραγούδια».

Ερ. Συνεχίζετε τη συνεργασία σας με τον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα»;
Γ.Π. «Αυτό είναι κάτι που γίνεται συνέχεια. Δεν είναι ότι έγινε κάποια στιγμή και σταμάτησε. Είμαστε συνέχεια σε επαφή, σε επικοινωνία. Και σε κάθε συναυλία μας και σε κάθε ειδική εκδήλωση που κάνουμε, ενημερώνουμε για τον σύλλογο Φλόγα. Αφιερώνουμε τραγούδια στα παιδιά. Και κάποια έσοδα πάντα πηγαίνουν στον σύλλογο Φλόγα, και είμαστε πάντα δίπλα τους. Απλά αυτό δεν χρειάζεται να το λέμε συνέχεια. Γιατί όταν υπήρξε η διάθεση για επικοινωνία ήταν γιατί υπήρχε ανάγκη από τον σύλλογο. Πλέον είναι γνωστός σε όσους ακούνε τα Κίτρινα Ποδήλατα. Ότι το συγκρότημα αυτό βρίσκεται πάντα δίπλα στο σύλλογο, στα παιδιά και στους γονείς της Φλόγας. Την σπουδαία δουλειά που κάνουν με την Πρόεδρο τους, την Μαρία Τρυφωνίδου. Και ξέρουν ότι η μπάντα μας είναι ένα τηλεφώνημα μακριά. Οτιδήποτε και αν ζητήσουν, είμαστε πάντα δίπλα τους. Το ίδιο έγινε και στη συναυλία του Σαββάτου. Ο κόσμος μπαίνοντας μπορούσε να ενημερώνεται με φυλλάδια για τις δράσεις του συλλόγου. Πώς μπορεί να σταθεί στο σύλλογο. Τραγουδήσαμε για τα παιδιά από την σκηνή. Υπήρχε στον χώρο μια κάλπη για να μπορέσουμε να μαζέψουμε χρήματα για τα παιδιά. Γενικά είναι κάτι το οποίο δεν έχει τέλος».

Ερ. Καλοκαίρι 2013. Τα επόμενα βήματα σας;
Γ.Π. «Στην ουσία αυτή η μεγάλη συναυλία, αυτή η μεγάλη γιορτή, η σύμπραξη όλων αυτών των φίλων επί της σκηνής, υπό τους ήχους των Κίτρινων Ποδηλάτων, είναι η έναρξη της καλοκαιρινής μας περιοδείας. Από εκεί και πέρα, με ένα νέο δίσκο στις αποσκευές μας, είναι η καλύτερη στιγμή για ένα συγκρότημα καθαρά συναυλιακό, να ταξιδέψει ανά την Ελλάδα, να επισκεφτεί όσα μέρη του κάνουν την τιμή να το καλέσουν και να μπορέσει να δοκιμάσει τα μηνύματα τα οποία έχει να δώσει το νέο άλμπουμ, την αποδοχή από τον κόσμο και που είναι όλη η αλήθεια ενός καλλιτέχνη και ενός συγκροτήματος. Η ώρα που ανεβαίνει στην σκηνή και ταξιδεύει για να συναντήσει τον κόσμο και να ανταλλάξουν τις ενέργειες, τα συναισθήματα, τις απόψεις τους. Είναι κάτι που το ζητάμε πολύ μετά από πάρα πολλούς μήνες προετοιμασίας και στούντιο. Ήρθε η στιγμή να ταξιδέψουμε ανά την Ελλάδα και είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι και εμείς θα κοιτάξουμε με όλες τις δυνάμεις μας να το κάνουμε όσο καλύτερο γίνεται».

- Οπότε η επόμενη στάση ποια θα είναι;
- «Είναι ένα πρόγραμμα το οποίο διαμορφώνεται και μέχρι τις 20 με 25 Ιουνίου δεν ξέρουμε ποια θα είναι η στάση. Αλλά αυτό που ξέρω, φέτος για κάποιο λόγο έχουμε αρκετές στάσεις σε νησιά. Και φαίνεται ότι γίνονται σπουδαίες προσπάθειες από ανθρώπους που θέλουν να στηρίξουν τον πολιτισμό και θέλουν να κάνουν νέα φεστιβάλ. Και εμείς προσπαθούμε να βρεθούμε κοντά σε κάθε νέα προσπάθεια που προσπαθεί να πάει τα πράγματα λίγο παρακάτω. Και αυτό είναι παρήγορο γιατί είναι έκπληξη να υπάρχουν πολλές συναυλίες σε νησιά. Λόγω του ότι η μετάβαση ενός ολόκληρου συγκροτήματος σε ένα νησί, καταλαβαίνετε ότι αυξάνει το κόστος για τους διοργανωτές. Οπότε αυτό είναι παρήγορο. Και αυτό λέει ότι υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν για το καλύτερο και να πάνε τα πράγματα μπροστά. Κυρίως είναι νέοι άνθρωποι και για αυτό θέλω να το πω ότι και εμείς και όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες θα στηρίξουν αυτές τις προσπάθειες για να νιώσουμε ότι κάτι πάει μπροστά. Η περιοδεία μας έτσι κι αλλιώς θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο στην σελίδα μας. Οπότε όποιος θέλει να μας παρακολουθήσει να ενημερωθούν για το ποιες πόλεις θα επισκεφτούμε και πότε. (www.kitrinapodilata.gr) Υπάρχει και η επίσημη σελίδα μας στο Facebook όπου εκεί πέρα συντονίζονται οι φίλοι του συγκροτήματος και ανταλλάσουν απόψεις και γενικά γίνεται μια ωραία παρέα».

Ερ. Θα ήθελα να εκμυστηρευτείς μια αστεία ιστορία μέσα από την μουσική σας πορεία. Οποιαδήποτε στιγμή.
Γ.Π. (γελώντας) «Έχω δύο περιστατικά τα οποία βγάζουν γέλιο. Δηλαδή, το ένα είναι όταν ήμασταν στο ξεκίνημα μας, που παίζαμε στο δεύτερο ή στον τρίτο χρόνο νομίζω, της πορείας μας. Παίζαμε με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και ήμασταν σε μια πολύ ωραία συναυλία στον Αξιό ποταμό. Και κάποια στιγμή, επειδή ήθελα να κάνω την ανάγκη μου όπως λένε (γελώντας), και δεν υπήρχε τουαλέτα εκείνη την ώρα, βγήκα έξω από την μάντρα για να πάω στο δάσος. Οπότε όταν γύρισα πίσω ήταν ένας φύλακας ο οποίος δεν με άφηνε να ξαναμπώ. Και έπρεπε να κάνω ολόκληρο κύκλο, την όχθη του ποταμού, για να πάω να πληρώσω εισιτήριο για να μπω μέσα. Γιατί τότε δεν μας ήξερε κάποιος. Και πλήρωσα εισιτήριο και μπήκα μέσα στον κόσμο για να ανέβω στην σκηνή. Όπου ξέρεις, ήταν προς έκπληξη όλων. Από το κοινό ξαφνικά ανέβηκα στην σκηνή (γελώντας). Αυτό είναι ένα σκηνικό το οποίο θα το θυμάμαι πάντα και ένα άλλο έτσι ιδιαίτερο σημείο ήταν κάποια στιγμή που, ενώ παίζαμε, ανέβηκε ένα μπουλντόγκ πάνω στην σκηνή. Και αυτό είχε όρεξη για παιχνίδι. Δεν καταλάβαινε φυσικά. Και μας άρεσε πάρα πολύ και εμείς για να εκμεταλλευτούμε όλο αυτό το ωραίο συμβάν το πήραμε αγκαλιά. Και όλη η συναυλία κύλησε με το μπουλντόγκ παρέα. Ήταν πολύ ωραίο. Μας άρεσε γιατί έκανε ό,τι ήθελε στην σκηνή. Και όταν λέμε ό,τι ήθελε, ό,τι ήθελε».

Βίντεο: ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ & ΦΙΛΟΙ@ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ΠΛΑΝΑ ΠΡΟΒΑΣ