Το πολιτικό σύστημα θα αντέξει τα επερχόμενα;

«Που το πάει τελικά η Τρόικα; Θέλει μήπως να πέσει η Κυβέρνηση; Δεν βλέπει ότι με την τακτική της ανοίγει το δρόμο για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία;»…

Του Βασίλη Πάικου

Πρόκειται για το αγωνιώδες ερώτημα που, με διάφορες παραλλαγές, διατύπωναν τις τελευταίες μέρες στελέχη των τριών κομμάτων της συμπολίτευσης. Ακούγοντας τα τρομολαγνικά σενάρια τα σχετικά με τις όντως απίστευτες στη σκληρότητά τους απαιτήσεις των δανειστών μας. Με πληροφόρηση εκ των έσω κάποιοι απ’ αυτούς. Και γνωρίζοντας βεβαίως τα συναισθήματα,

τις διαθέσεις αλλά και της αντοχές του πολιτικού χώρου αναφοράς τους.

Πραγματικά, αν πιστέψει κανείς τα  μισά απ’ όσα διακινούνται αυτό τον καιρό θα  πειστεί πως επίκειται εισοδηματικός, εργασιακός και ασφαλιστικός Αρμαγεδών. Περικοπές «γενναίες» μισθών αλλά και συντάξεων, ακόμη και των κατώτερων, ουσιαστικά οριζόντιες περικοπές, πετσόκομμα του εφάπαξ έως και το 50%, σχεδόν εξαφάνιση των αναπηρικών επιδομάτων, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, με ελάχιστο χρόνο προειδοποίησης, τραγική μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, 6ήμερη αντί της 5ήμερης εργασίας, ελεύθερο, εντελώς ελεύθερο ωράριο εργασίας με μονομερή εργοδοτική απόφαση μάλιστα, αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης, μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ταμεία, εξαφάνιση της έννοιας του κατώτατου μισθού και του κατώτατου μεροκάματου, και φυσικά απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αυτή την καθαρά «ιδεολογικού» χαρακτήρα παρέμβαση, στην οποία επιμένουν οι δανειστές μας χρόνια τώρα, παρά την ανελαστική συνταγματική πρόβλεψη. Ενώ οι όλο και περισσότερες περικοπές στον προϋπολογισμό των Υπουργείων (προκειμένου να πιάσουμε τους στόχους), τείνουν να καταστήσουν το κοινωνικό κράτος μαγική εικόνα. Κι ας είναι ακριβώς αυτό, το κοινωνικό κράτος, μαζί με τη Δημοκρατία, οι μόλις δύο άξονες βασικών αξιών της ευρωπαϊκής ιδέας…

Κάποιοι επιμένουν (επέμεναν από την αρχή) πως δεν πρόκειται παρά για επικοινωνιακού χαρακτήρα σεναριακή τρομοκρατία. Προκειμένου να δεχτούμε ευκολότερα το πακέτο μέτρων που τελικά θα προκριθεί, το όποιο. Ή να φανεί πως ήταν οι «αντιστάσεις» των κυβερνώντων που απέτρεψαν τα χειρότερα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Σε κάθε περίπτωση πάντως μένει να δούμε τι τελικά θα γίνει με τα προβαλλόμενα «ισοδύναμα» ή με τις «κόκκινες γραμμές» που θέτει (ή διαφημίζει) η τρόικα εσωτερικού, τι θα γίνει και με τις «πολιτικές λύσεις» που υποτίθεται ότι επιδιώκουμε ως θετική παρενέργεια του –υποτιθέμενου επίσης- βελτιωμένου ευρωπαϊκού κλίματος. Όμως ό,τι κι αν γίνει, το βέβαιο είναι πως με την ανακοίνωση του νέου πακέτου (του τελευταίου;;;), οι έλληνες πολίτες, σχεδόν στο σύνολό τους, θα δουν το επίπεδο και την ποιότητα της ζωής τους ν’ αλλάζει δραματικά επί τα χείρω. Θα δουν τα δικαιώματά τους, όσα έχουν απομείνει, να συρρικνώνονται ακόμη περισσότερο, μέχρις εξαφανίσεως.

Ε, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να αντέξει αυτή την καινούργια άγρια επίθεση κατά των δικαιωμάτων και των δικαίων της.  Αντιθέτως θα πρέπει να θεωρείτ