Τι είδα και τι έμαθα από την κρίση

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

1.  Ότι ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός πέρασε και δεν άγγιξε αυτή τη χώρα.

2.  Ότι η χώρα παρά τα 190 και πλέον χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου, παραμένει μια ξεχασμένη επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με βιλαέτια και νταϊφάδες των οπλαρχηγών των συντεχνιών.

3.  Ότι δεν έχει χειρότερα αφεντικά από τους απελεύθερους δούλους.

4.  Ότι το ηθικό πλεονέκτημα του παρελθόντος αν δεν το υποστηρίζεις διαρκώς με έργα, μετατρέπεται σε κενό λόγο και άλλοθι για κάθε είδους ψεύδη και εξαπατήσεις.

5.  Ότι η ελληνική κοινωνία παραδέρνει

ανάμεσα στον δυτικό ορθολογισμό και την ανατολική αυθαιρεσία, με τη δεύτερη να κερδίζει στα σημεία.

6.  Ότι το βασικό αίτημα της Μεταπολίτευσης, να βάλει «μέσα» όλους όσους ήταν «απ’ έξω» μετά τον Εμφύλιο, κατέληξε να είναι η χειρότερη μορφή κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού με τους υπερπροστατευμένους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και εντελώς απροστάτευτους εκείνου του ιδιωτικού.  

7.  Ότι ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης τα τελευταία χρόνια άρχισε και τελείωσε με τα ΚΕΠ.

8.  Ότι όλοι φωνάζουν τα δικαιώματα τους, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

9.  Ότι όλοι έχουν άπειρες ιδέες για το πώς το κράτος θα ξοδέψει τα πενιχρά του έσοδα, μα κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πώς το κράτος θα αυξήσει τα  έσοδα του.

10. Ότι οι συνεπείς φορολογούμενοι τιμωρούνται, ενώ οι φοροφυγάδες επιβραβεύονται με περαιώσεις και χαριστικές ρυθμίσεις.

11. Ότι οι διάφορες συντεχνίες ζουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου λόγω των προνομιακών σχέσεων που έχουν με το πολιτικό κατεστημένο.

12. Ότι η Ελλάδα είναι μια φεουδαρχική χώρα στην οποία βασιλεύουν οι φόροι υπέρ τρίτων.

13. Ότι για τους κατοίκους αυτής της χώρας η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η νέα Παναγιά των Ρωμιών, όσο έδινε επιχορηγήσεις και φτηνά δάνεια και μόλις ζήτησε πίσω τα δανεικά έγινε χειρότερη κι από τον Δράμαλη.

14. Ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μου, πάντα φταίει κάποιος άλλος και ποτέ οι ίδιοι.

15. Ότι η ευθύνη για την κατάρρευση του «κοινωνικού συμβολαίου» της Μεταπολίτευσης ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί και όχι οι ψηφοφόροι που τους εξέλεγαν με θηριώδη ποσοστά στις εκλογές.

16. Ότι ακόμη και εκείνοι που αποδεδειγμένα έκλεβαν το κοινωνικό σύνολο, εισπράττοντας παρανόμως συντάξεις και επιδόματα, καθαγιάζονται από ένα τμήμα του πολιτικού κατεστημένου ως «Αντιστασιακοί» στο «ανάλγητο κράτος».

17. Ότι η διαφθορά είναι ενδημικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας, αποτέλεσμα του «κοινωνικού συμβολαίου» της Μεταπολίτευσης μεταξύ της οικονομικής και πολιτικής ελίτ και ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας.

18. Ότι ο «μπάρμπας στην Κορώνη» διόριζε διαρκώς τα «ανίψια» και τους συγγενείς του.

19. Ότι το όραμα της Μεταπολίτευσης ήταν μια θέση στο Δημόσιο.

20. Ότι ο νεοέλληνας είναι κατ’ ουσίαν