Ο Τ. Ψαρράς στον ΑΘΗΝΑ984

Ο σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου, Τάσος  Ψαρράς, μίλησε στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84» «Radio GaGa», που επιμελούνται και παρουσιάζουν ο Θόδωρος Σαραντής και ο Βαγγέλης Καργούδης.


Μεταξύ άλλων είπε:

* Για τον Θανάση Βέγγο:

«Ο Θανάσης Βέγγος ήταν αυτός που οι ήρωές του και οι ρόλοι του προσδιόριζαν. Ήταν ένας άνθρωπος τίμιος, αγνός, ειλικρινής. Προσπάθησε να κάνει καλύτερες ταινίες, να κάνει ταινίες με αξιοπρέπεια, με περιεχόμενο, με κοινωνικό περιεχόμενο θα έλεγα, και εδώ θα μπορούσε, σε αυτή την περίπτωση, να μη σταθεί στο ύψος ενός χρηστού, ενός σοβαρού, ενός τίμιου εργοδότη. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να χάσει ένας τεχνικός τα χρήματά του. Μπορούσε να αδικήσει τον εαυτό του -πολλές φορές το έκανε-, για να μην αφήσει κάποιον απλήρωτο, για να μην -ας πούμε- μειώσει τις απαιτήσεις κάποιου. Ακόμα κι όταν παραχώρησε τα δικαιώματά του, και του πρότειναν πάρα πολλοί να κάνει κάποιες αγωγές, για να πάρει από πολλές ταινίες που είχε, γιατί λόγω ανάγκης προχώρησε, είπε "όχι, ο λόγος είναι πάνω από όλα. Το έκανα. Τελείωσε"...
Οι ταινίες που έκανε ο Βέγγος χαρακτηρίζονται από μία τεχνική αρτιότητα. Από μία προσπάθεια να εντάξει μέσα στη θεματολογία θέματα, που αυτός ενέκρινε απόλυτα -χωρίς να έχουν παρεκκλίσεις- και βέβαια είχε και μία -θα την έλεγα- σοβαρότητα στον τρόπο της διαφήμισης. Δηλαδή, ποτέ δεν είχε κατεβεί σε ευτελή επίπεδα κ.λπ.. Οι ταινίες που έκανε σαν παραγωγός διακρίνονται από την άρτια τεχνική κατασκευή, γιατί τότε -μην ξεχνάτε- ο κινηματογράφος ήταν σε μια προσπάθεια να κατακτήσει κάποια πράγματα, δεν ήταν ο κινηματογράφος που έχουμε σήμερα. Είχε κάνει επενδύσεις, φρόντιζε να έχει τα καλύτερα υλικά, να έχει τους καλύτερους τεχνικούς, να έχει μηχανήματα. Οι ταινίες του ακούγονταν πάρα πολύ καλά, έκανε ένα πλάνο δεκαοκτώ - είκοσι φορές για να το γυρίσει. Είχε μια φοβερή τελειομανία...
Εγώ θέλω να δω λίγο τον κοινωνικό χαρακτήρα των ταινιών του. Εκτός από τις αμιγώς πολιτικές ταινίες που είναι φανερές, το φωνάζουν από μόνες τους -όπως οι ταινίες του Κούνδουρου ή του Κατσουρίδη κ.λπ.-, όλες οι ταινίες του έχουν έναν κοινωνικό σχολιασμό. Αυτός ο άνθρωπος, ο περιθωριοποιημένος, ο οποίος αγωνίζεται να ανοίξει πόρτες μέσα στο άτεγκτο σύστημα, να φωτίσει πλευρές της ζωής του με ένα χαμόγελο, με μια αγωνιστικότητα, είναι ένας ήρωας που κινείται, να κάνει ανατροπές...
Γενικά είναι ο άνθρωπος ο οποίος αγωνίζεται να μείνει, να κατακτήσει, να βρει χώρο, να αναπνεύσει, να επιβιώσει, να συγκρουστεί με χάρη με την εξουσία. Εδώ μου θυμίζει και τους μεγάλους ερμηνευτές του βωβού κινηματογράφου. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ήταν το αποκούμπι όλων των καταφρονημένων Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι τυχαίο που τον λέγανε "αγαπημένε μου φίλε, ήρωα, καλέ μου άνθρωπε". Μετείχαν οι θεατές σε αυτό τον αγώνα...
Για τον Θανάση υπήρχε ένα ενιαίο σκηνικό. Ο ελληνικός τόπος, ο ελληνικός χώρος. Και εκεί μέσα κινείται με μεγάλη ταχύτητα στην εναλλαγή. Δηλαδή, όχι μόνο επειδή έτρεχε ο ίδιος, αλλά οι καταστάσεις. Έ