Ο Σ. Καλύβας στον ΑΘΗΝΑ984

Καλεσμένος στη σημερινή εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84», «Το Πρόσωπο της Εβδομάδας», με τον Τάσο Παππά, ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Γιέλ, Στάθης Καλύβας, οποίος,

μεταξύ άλλων, είπε:


Δημοσιογράφος: Αυτή την περίοδο είμαστε περικυκλωμένοι, σαν δημόσιος χώρος, από φαινόμενα βίας, ανεξέλεγκτης, ανοργάνωτης. Όχι μόνο κρατικής βίας, αλλά και βίας μειοψηφιών. Είναι αυτοί οι «σπασμοί» του μοντέλου της Μεταπολίτευσης;

Στ. Καλύβας: «Υπάρχουν πολλές διαφορετικές διαστάσεις. Σίγουρα, κανένας πρέπει να ξεχωρίσει το φαινόμενο με τα προβλήματα της εγκληματικότητας και της μετανάστευσης που έχουν παρουσιαστεί τελευταία, το οποίο είναι ένα καινούργιο φαινόμενο και το οποίο θα έχει συνέχεια. Το οποίο, μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, όπου υπάρχει μια παράδοση -θα έλεγα- πεζοδρομιακού τύπου βίας, οπωσδήποτε ενισχύεται και γίνεται πιο δύσκολο να αστυνομευτεί. Αλλά αυτά τα δύο είναι διακριτά γεγονότα, παρά το γεγονός ότι συμπλέκονται. Το γεγονός ότι πολύ συχνά γινόμαστε μάρτυρες, στο κέντρο της Αθήνας, καταστροφών και επεισοδίων, αυτό πιστεύω ότι είναι, σε μια τεταμένη μορφή, ένα από τα τελευταία αποτελέσματα μιας παράδοσης, που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό στην Ελλάδα. Δεν είναι, δηλαδή,  κάτι το καινούργιο...».

Δημοσιογράφος: Γιατί το συνδέεται με τη Μεταπολίτευση;

Στ. Καλύβας: «Γιατί πιστεύω, ότι λόγω και της μετεμφυλιακής κατάστασης και της Χούντας, με τη Μεταπολίτευση δημιουργήθηκε μια πολύ ισχυρή αίσθηση, ότι οτιδήποτε προέρχεται από το κράτος είναι απαραίτητα αυθαίρετο, καταδικαστέο και άρα η δράση και η βία εναντίον του κράτους μπορεί να δικαιολογηθεί. Άλλωστε, για πολλά χρόνια υπήρχε μια γενικευμένη ανοχή και στην τρομοκρατική δράση στο βαθμό που στρεφόταν κατά του κράτους και αυτό το πράγμα παρήγαγε μια παράδοση, η οποία συνεχίζεται και στις μέρες μας, έστω κι αν έχει εξαλειφθεί ο αρχικός λόγος που το δημιούργησε».

Δημοσιογράφος: Αυτές οι πρακτικές, όμως, είχαν ακροατήριο. Γι' αυτό, άλλωστε, μπορούν και επιβιώνουν και αναπαράγονται... Για ποιο λόγο γινόταν αυτό; Είναι μόνο οι τραυματικές περίοδοι, οι προηγούμενες;

Στ. Καλύβας: «Πρέπει να διακρίνει κανείς τουλάχιστον τρεις παράγοντες. Υπάρχει, καταρχάς, ένα βαθύτερο υπόστρωμα πολιτιστικό, όπου παραδοσιακά υπάρχει στην Ελλάδα μια αντιπαλότητα και μια καχυποψία και απέναντι στο κράτος και απέναντι στους υπόλοιπους...
Πάντα το κράτος θεωρείται ξένο σώμα, κάτι από το οποίο περιμένουμε πολλά, αλλά και συγχρόνως κάτι το οποίο πάντα βλέπουμε όχι σαν αποτέλεσμα μιας συλλογικότητας, της δικής μας, όχι ως αποτέλεσμα μιας δημοκρατίας, αλλά σαν κάτι το εχθρικό. Αυτό βασίζεται και ταυτίζεται συνήθως και με μια τάση καχυποψίας έναντι των άλλων...
Σε μια δεύτερη φάση, έχουμε το φαινόμενο αυτό της Μεταπολίτευσης που ήρθε και κόλλησε εκεί και χαρακτηριστικό της εποχής εκείνης είναι η χρήση ενός αριστερού ή επαναστατικού λεξιλογίου, που έρχεται και κάθεται σε μια βαθύτερη τάση, που ενδεχομένως δεν έχει τέ