Ο Λ. Λαμπριανίδης στον ΑΘΗΝΑ984

Ο Λόης Λαμπριανίδης, καθηγητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, μίλησε την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου, στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νίκη Λυμπεράκη. Με αφορμή τη νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που αφορά στη φυγή καταρτισμένων νέων επιστημόνων από την Ελλάδα της κρίσης στο εξωτερικό,

μεταξύ άλλων είπε:

«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 150.000 Έλληνες πτυχιούχοι, οι οποίοι δουλεύουν στο εξωτερικό.

Από αυτούς ένα πολύ μεγάλο μέρος, της τάξης των 100.000, είναι νέοι άνθρωποι των οποίων ένα μεγάλο μέρος έφυγε από το 2008 και μετά, κυρίως από το 2009, 2010, 2011. Αυτή τη φορά, φεύγουν, όχι όπως παλιότερα, πριν από την κρίση, που είχε και ένα στοιχείο κοσμοπολιτισμού, δηλαδή έφευγε ο κόσμος για να γνωρίσει και άλλες κοινωνίες, άλλους πολιτισμούς κ.λπ. ή έφευγαν για να βρουν μία δουλειά ακριβώς πάνω στο αντικείμενό τους, για να αποκτήσουν καλή εμπειρία στο αντικείμενό τους και εμπειρία ζωής κ.λπ.. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ότι, δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που φεύγουν, κυριολεκτικά διώχνονται από τη χώρα, με την έννοια ότι, διαπιστώνουν ότι δεν έχουν ευκαιρίες απασχόλησης. Παρ' όλο ότι γνωρίζουν ότι στη χώρα που πάνε, δεν είναι τόσο ευοίωνα τα πράγματα, δηλαδή ούτε από άποψη του να βρουν σχετικά εύκολα δουλειά, αλλά ούτε και το πολιτικό κλίμα, το κλίμα από την πλευρά της κοινωνίας έναντι των μεταναστών, ακόμη και αυτών που είναι πολύ εκπαιδευμένοι, δεν είναι τόσο θετικό όσο ήταν πριν».

Και πρόσθεσε: «Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι από την πλευρά των πολιτικών κομμάτων και της κυβέρνησης υπάρχει απόλυτη σιγή. Το γεγονός ότι δεν συζητείται αυτό το θέμα σε κυβερνητικό επίπεδο, δηλαδή να πουν κάτι από την πλευρά της κυβέρνησης ή των πολιτικών κομμάτων, με την έννοια, ας αρχίσει μία συζήτηση ότι υπάρχει ένα θέμα και μετά θα πρέπει να δει κανείς τι πρέπει να κάνει... Αυτό το φαινόμενο εντάθηκε στην περίοδο της κρίσης, αλλά δεν είναι φαινόμενο της κρίσης. Είναι διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή, έχει να κάνει με τον προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας που είναι στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, πράγματα που δεν χρειάζονται επιστήμονες. Δεν είναι υψηλής τεχνολογίας, δεν στηρίζονται στη γνώση κ.λπ. και άρα, δεν είναι και υψηλής προστιθέμενης αξίας. Άρα, δεν θέλουμε πολλούς επιστήμονες».

Δημοσιογράφος: Με το νέο αναπτυξιακό νόμο, το περίγραμμά του όπως έχει παρουσιαστεί και σχετικά πρόσφατα, φαίνεται ότι είναι πρόθεση της πολιτείας να στραφεί ο παραγωγικός ιστός στο μοντέλο, σε μια κατεύθυνση πιο κοντά σε αυτό που λέτε, να έχουμε περισσότερη ανάγκη τους καταρτισμένους ανθρώπους. Θεωρείτε ότι αυτό θα μπορέσει να βάλει ένα ανάχωμα;

Λ. Λαμπριανίδης: «Αυτό, όμως, δεν μπορεί να είναι μόνο σχήμα λόγου. Δηλαδή, αν "χτυπιούνται" και κυριολεκτικά τον λέω τον όρο, τα ερευνητικά κέντρα, όπως έγινε τώρα με τον τελευταίο νόμο, αν στα πανεπιστήμια έχουν γίνει αυτές φοβερές περικοπές, αν τα ερευνητικά προγράμματα κ.λπ. έχουν συρρικνωθεί απολύτως, η ερευνητική πολιτική της χώρας έχει συρρικνωθεί απολύτως, καταλαβαίνετε ότι αυτά είναι μόνο "κενά" λόγια. Δεν μπορούν να πείσουν κανέναν. Νομίζω ότι χρειάζεται να γίνει συζήτηση για τον ουσιαστικό προσανατολισμό της χώρας και τη θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Δηλαδή, τι ρόλο θέλουμε να έχουμε. Για παράδειγμα, να παραδεχθούμε -νομίζω ότι είναι απόλυτα αποδεκτό ως συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας ότι έχει ένα καλό κλίμα, ήλιο, θάλασσα κ.λπ.- και να προσπαθήσουμε με αυτό το τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα, να φέρουμε αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα "μυαλά" των Ελλήνων και άλλων, στη χώρα για να παράγουν πιο σύνθετα πράγματα. Δηλαδή, το έκανε η Πράγα, το έκανε το Τελ Αβίβ, δεν μιλάω για τη Silicon Valley, αλλά έχουμε παραδείγματα, όπου μπορούμε να δομήσουμε πλεονέκτημα... Και μη μου πει κανένας ότι αυτό δεν γίνεται σε περίοδο κρίσης, γιατί εκεί είναι ακριβώς που πρέπει να γίνει. Δηλαδή, αντί η κυβέρνηση να λέει "κάνω περικοπές με οριζόντιο τρόπο, αυτό είναι το σχέδιό μου, να το κατανοήσει η κοινωνία" και η κοινωνία αντιληφθεί ότι εάν αυτό είναι το σχέδιο, τότε πάρα πολύ εύκολα, θα μπορούσε να δεχθεί η κοινωνία ότι οι τομείς που "αγγίζουν" αυτό το σχέδιο, δηλαδή μια άλλη θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, πρέπει να ενισχυθούν. Όχι, να γίνουν περικοπές. Αντιθέτως, για να ενισχυθούν».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ