Ο χειμώνας της αντιμεταρρύθμισης

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Μετά τη σύντομη μεταρρυθμιστική άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο του «Μνημονίου», ήρθε ο δριμύς χειμώνας της αντιμεταρρύθμισης μέσα στο κατακαλόκαιρο και λίγο πριν αρχίσουν τα ιερά και καθαγιασμένα θερινά μπάνια του λαού, στο όνομα του οποίου γίνονται όλα.
Το πολυπόθητο και με βαρύ τίμημα πληρωμένο «πουλόβερ» των λιγοστών μεταρρυθμίσεων που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα, μετά από την επιμονή των ξένων εταίρων μας, άρχισε να ξηλώνεται μετά πάσης δόξας και τιμής, αρχίζοντας από την παιδεία και πάλι. Επιφανής εκπρόσωπος του κομματικού κατεστημένου της χώρας,

ο νέος υπουργός Παιδείας έσπευσε να μελετήσει τα προβλήματα της αρμοδιότητάς του με βάση τα μηνύματα που έλαβε στο κινητό του τηλέφωνο (κατά δήλωσή του). Από τις πρώτες του διαταγές η μετάθεση της καταληκτικής ημερομηνίας κατάθεσης αιτήσεων για τις εξετάσεις στα πειραματικά σχολεία της χώρας. Ευαίσθητος αποδέκτης των ιαχών της πελατείας του, ο νέος υπουργός καταρράκωσε κάθε έννοια χρηστής λειτουργίας οποιουδήποτε συστήματος. Στη συνέχεια, αντί να καθίσει και να μελετήσει τις αιτίες των δυσλειτουργιών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να επιμερίσει τις ευθύνες πρώτα στην πολιτική ηγεσία και τα στελέχη του υπουργείου του και ακολούθως ιεραρχικά σε όλη την κλίμακα των παραγόντων της εκπαίδευσης, έσπευσε να ανακηρύξει ως εχθρό του έθνους μια τεχνική λεπτομέρεια και να χαϊδέψει τα αυτιά του πελατειακού του ακροατηρίου.

Δεν είναι όμως ο μόνος. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες, σε πανελλήνια μετάδοση, δηλώσεων και διαπληκτισμών μεταξύ των νέων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, τα οποία διαγκωνίζονται στο δρόμο ταχύτητας διανομής εικονικών επιδομάτων, παροχών και χρημάτων προς το αδηφάγο πελατειακό κοινό τους που θυμίζει το φανατισμένο όχλο του Ιπποδρομίου κατά τις τελευταίες ημέρες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Η χώρα πριν τέσσερα μόλις χρόνια χρεοκόπησε εξαιτίας της φαύλης, σπάταλης και πελατειακής πολιτικής που ακολούθησε το πολιτικό της κατεστημένο (κυβέρνηση και εκάστοτε αντιπολίτευση) επί σαράντα χρόνια. Έκτοτε, για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, εκείνους που καθ' οιονδήποτε τρόπο δεν επωφελήθηκαν από το προηγηθέν μακροχρόνιο πάρτι, η ζωή έγινε δύσκολη, σχεδόν αφόρητη.

Εκείνοι όμως που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είχαν επωφεληθεί, είχαν αποκτήσει μαύρο χρήμα και κρυφές περιουσίες (και είναι πάρα πολλοί αυτοί), το μόνο που χρειάστηκε να κάνουν ήταν λίγη υπομονή και έναν κάποιο περιορισμό της επίδειξης του πλούτου τους και, παράλληλα, να αναζητήσουν την προστασία και τη θαλπωρή των νέων υπερασπιστών του κατεστημένου που εμφανίστηκαν στο πολιτικό προσκήνιο ως «άσπιλοι και αμόλυντοι» επειδή, δήθεν «ποτέ δεν κυβέρνησαν».

Το βαθύ πελατειακό κράτος της χώρας, ενισχυμένο με τα νέα δίκτυα διαπλοκής σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, ετοίμαζε την αντεπίθεσή του από καιρό. Περίμενε απλά να έρθει η κατάλληλη ώρα, δηλαδή να εμφανιστούν στον ορίζοντα κάποια, προς διανομή χρήματα, ακόμη κι αν αυτά ήταν εικονικά. Πολλώ δε μάλλον που βρέθηκαν κάποια, έστω και λίγα πραγματικά χρήματα και τώρα σκοτώνονται σε ποιον θα τα πρωτομοιράσουν.
Δεν αρκούνται όμως μόνο σ' αυτό. Διακαής τους πόθος είναι η καταστροφή κάθε θετικής θεσμικής πρωτοβουλίας που υιοθετήθηκε τα τελευταία χρόνια, ώστε η επιστροφή στην αυθαιρεσία του παρελθόντος να γίνει με την ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Και από ότι δείχνουν τα πράγματα, το καταφέρνουν πολύ καλά.

Η άμοιρη τούτη χώρα, εδώ και δύο αιώνες ελευθέρου βίου, δεν ευτύχησε να έχει πολιτικούς που θα έβαζαν το συμφέρον των πολλών και της κοινωνίας πάνω από το συμφέρον της προσωπικής πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Και αυτό το καταφέρνουν σε βάρος της κοινωνίας και του τόπου. Με πολλή μεγάλη επιτυχία. Ζούμε το χειμώνα της αντιμεταρρύθμισης μέσα στο κατακαλόκαιρο του 2014. Ας το θυμόμαστε αυτό.