Ο άγιος-Σέρχιο μεγάλη η χάρη του...

του Διονύση Δελλή

Πέρασαν 8.821 νύχτες από την τελευταία φορά. Κανείς όμως δεν βαρέθηκε να περιμένει. Και βέβαια κανείς δεν... κάθισε να το σκεφτεί λιγάκι παραπάνω, αυτό το αιώνιο «πως» που πλανάται πάντα πάνω από εκείνα τα ματς που μένουν στην ιστορία.
Η Αργεντινή για πολλοστή φορά δεν άρεσε, δεν συγκίνησε, σχεδόν δεν έδειχνε να έχει τις σωματικές δυνάμεις από ένα σημείο και έπειτα. Το έκανε όμως. Με την ψυχή της. Έστειλε την Ολλανδία στην παρηγοριά του Σαββάτου (μικρός τελικός με την Βραζιλία), και επιστρέφει σε έναν τελικό έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια.

Η παρέα του Λιονέλ Μέσι, υπνώτισε τους Οράνιε. Και αφού άντεξε ως τα πέναλτι, εκεί αποδείχθηκε ότι είχε το πάνω χέρι. Το χέρι του Σέρχιο Ρομέρο. Του πορτιέρο που από χθες μπήκε με τη σειρά του στο βιβλίο των ηρώων. Σταμάτησε τον Φλάαρ στην πρώτη εκτέλεση, είπε όχι και σον Σνάιντερ και υπέγραψε το τελικό 4-2 από την άσπρη βούλα. «Απόψε γιορτάζουμε. Ήρθαμε να πάρουμε το Μουντιάλ και να το χαρίσουμε στον λαό της Αργεντινής. Είμαστε στον τελικό. Θα κοιμηθούμε χαρούμενοι και μόλις ξυπνήσουμε θα σκεφτόμαστε μόνο την Γερμανία» είπε ο ήρωας του χθεσινού δεύτερου ημιτελικού. Ο πορτιέρο της Μονακό που θύμισε τον Γκοϊγκοτσέα του ΄90.

Τότε η Αργεντινή στον δρόμο για τον τελικό της Ρώμης, στο δρόμο για το αντάμωμα από τη Γερμανία είχε σταθεί δύο φορές όρθια στην ρουλέτα. Απέκλεισε την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία στα πέναλτι, και στον ημιτελικό την οικοδέσποινα Ιταλία. Και αν θέλετε και άλλο νερό στο μύλο της... όμορφης αυτής ποδοσφαιρικής ιστορίας; Και τον Γκοϊγκοτσέα, Σέρχιο τον λένε, όπως και τον Ρομέρο. Άρα λοιπόν το έχει το όνομα. Ο άγιος Σέρχιο μεγάλη η χάρη του. Πραγματικά ο χθεσινός ημιτελικός δεν χωρά σε κριτική. Ένα σκληρό 90άλεπτο με μπόλικο πάθος αλλά ελάχιστες καλές στιγμές. Και μια ακόμη πιο βαρετή μισάωρη παράταση. Λες και οι δύο αντίπαλοι το είχαν αποφασίσει εξ αρχής...

Ένας έλλειψε από το σενάριο; Ο ήρωας των προημιτελικών για την Ολλανδία. Αυτή τη φορά ο σοφός Φαν Χάαλ δεν επέλεξε να κρατήσει την Τρίτη του αλλαγή για τα πέναλτι. Δεν άλλαξε τερματοφύλακα στο 119 για να δώσει ξανά την ευκαιρία στον Κρουλ, όπως στο ματς με την Κόστα Ρίκα. Την τελευταία αλλαγή ο κόουτς των Ολλανδών την έκανε στο 96 αλλάζοντας τον Φαν Πέρσι με τον Χούντελαρ. Εμπιστεύθηκε τον Σίλεσεν και δεν δικαιώθηκε.

Πάμε λοιπόν για τελικό Γερμανίας-Αργεντινής. Για τελικό με μια εκπληκτική ιδιαιτερότητα. Ότι και οι δύο ομάδες από τέτοιο... ραντεβού σήκωσαν την τελευταία κούπα της ιστορίας τους. Η Αργεντινή στο Μεξικό το ΄86 επικρατώντας των Πάντσερ με 3-2. Στην μεγαλύτερη παράσταση που έδωσε ποτέ «ένας εναντίον όλων». Στο Μουντιάλ του Ντιέγκο Μαραντόνα. Και η Γερμανία το ΄90 στην Ιταλία, με το 1-0 από το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Αντρέας Μπρέμε.