P.I.I.G.S. @ Τεχνόπολις

Ο Ανδρέ Μάια (Andre Maia) μαζί με την μπάντα του θα ανοίξουν σήμερα το P.I.I.G.S. World Music Festival, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίωαν, στο Γκάζι.

Με μουσικές της ψυχής θα μυήσει το ελληνικό κοινό στην Πορτογαλική μουσική της ψυχής, το Fados. Μουσική που έχει κοινά στοιχεία με το δικό μας ρεμπέτικο, με μια ξεχωριστή μελωδική μοναξιά. Υπόσχεται να σταθεί «αιμορραγώντας» συναισθήματα μπροστά στο κοινό. Ο ίδιος μίλησε

Ερ. Πότε άρχισες να ασχολείσαι με την μουσική;

Α.Μ. Αρχικά ήμουν ηθοποιός. Για 28 χρόνια είμαι ηθοποιός. Και έχω κάνει αρκετά λυρικά και κλασσικά μαθήματα μέσα σε 8 χρόνια. Έτσι, δούλεψα σε αρκετά μιούζικαλ στην Πορτογαλία και ταυτόχρονα έκανα μεταγλωττίσεις σε ταινίες για την Disney και την Dreamworks, ως ηθοποιός και τραγουδιστής. Ήρθα να μείνω εδώ πριν από τέσσερα χρόνια και ήταν πάρα πολύ παράξενο. Επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα γεμάτη μουσική. Και αναρωτήθηκα, τι ξέρουν οι Έλληνες για την μουσική της Πορτογαλίας. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι μιλάμε ισπανικά στην Πορτογαλία. Δεν είναι αλήθεια. Μιλάμε πορτογαλικά. Είμαστε η πέμπτη πιο ομιλούμενη γλώσσα στον κόσμο. Είναι η επίσημη γλώσσα 8 χωρών. Έτσι άρχισα να καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι εδώ δεν ξέρουν τίποτα για μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ενώ οι δυο λαοί είμαστε τόσο κοντά, στα συναισθήματα, στην καρδιά, και έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω ένα συγκρότημα «Fados». «Fado» είναι μουσική από την Λισαβόνα. Είναι μουσική πόλης, όχι παραδοσιακή. Και ξεκίνησα να αναπτύσσω αυτήν την ιδέα με Έλληνες μουσικούς. Οπότε αντί να χρησιμοποιήσουμε την πορτογαλική κιθάρα, αποφάσισα να χρησιμοποιήσουμε ένα παραδοσιακό ελληνικό όργανο, το κανονάκι. Έχει βυζαντινές επιρροές. Και έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με την πορτογαλική κιθάρα. Η Πορτογαλία δεν είναι χώρα της Μεσογείου. Είμαστε από την μεριά του Ατλαντικού, είχαμε Άραβες τον 8ο αιώνα αλλά δεν έχουμε μουσικές επιρροές, δεν έχουμε τα ίδια όργανα. Είναι ένας άλλος κόσμος. Νομίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να έχουμε αυτήν την μίξη από αισθήματα, από όργανα, από κουλτούρες μέσα από το εγχείρημα που είναι το συγκρότημα μου.

Ερ. Ότι μου απαντήσατε την δεύτερη μου ερώτηση, πώς ξεκίνησε η ιδέα για ένα τέτοιο συγκρότημα. Πώς συναντηθήκατε; Πώς επιλέχθηκαν οι μουσικοί...

Α.Μ. Είμαι φίλος με τη Μαρία Φαραντούρη και με έπαιρνε μαζί της σε πολλά πάρτι, να γνωρίσω νέο κόσμο, της άρεσε η φωνή μου και σε ένα από αυτά τα πάρτι ήταν μια κυρία που είχε ένα συγκρότημα Τανγκό. Και έψαχναν έναν τραγουδιστή για το σχήμα τους. Και με προσκάλεσε, επειδή της άρεσε η δουλειά που έχω κάνει. Και είπε: Εντάξει εσύ θα τραγουδήσεις. Έτσι άρχισα να τραγουδάω «Πιαζόλα Τανγκό» (Piazzolla Tango). Στην συνέχεια, αργότερα, έφτιαξα ένα άλλο συγκρότημα Τάνγκο. Συνεργάστηκα με άλλα Τάνγκο συγκροτήματα. Αλλά έλειπε η πορτογαλική κουλτούρα από την Αθήνα. Νομίζω ότι είμαι ο μόνος Πορτογάλος καλλιτέχνης που ζει στην Ελλάδα (γελώντας). Μου φαίνεται πολύ παράξενο. Έτσι, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα είδος «αποστολής» κουλτούρας για να προωθήσω, αυτό που πραγματικά είναι η ομορφιά της Πορτογαλικής ποίησης και μουσικής και να το μοιραστώ με το ελληνικό κοινό. Νομίζω ότι οι Έλληνες είναι αρκετά «ανοιχτοί» στο Fado. Και αυτό επειδή το Fado είναι ένα είδος μουσικής της ψυχής. Έχει να κάνει με, θα πω την λέξη αλλά δεν είναι, ρεμπέτικο. Όχι στη φόρμα ή στις αρμονίες αλλά στη ψυχή, που είναι το ίδιο.

Ερ. Άρα βλέπεις μια σύνδεση μεταξύ Fado και ρεμπέτικου;

Α.Μ. Ναι. Είναι ακριβώς αυτό. Είναι η ψυχή. Για παράδειγμα, το Τάνγκο. Το Τάνγκο είναι φωτιά. Στο Τάνγκο είναι πάντα δύο άνθρωποι μαζί, είναι η μάχη μεταξύ τους, αλλά είναι μαζί. Το Fado και νομίζω και το ρεμπέτικο έχει πάντα κάποιον να λείπει. Είναι αυτή η μοναξιά. Συνήθιζα να λέω ότι το να τραγουδάς Fado είναι σα να τραγουδάς μπροστά στο κοινό με ένα μαχαίρι στο χέρι που σημαδεύει την καρδιά μας. Και αιμορραγεί. Αιμορραγώ γιατί το θέλω και θέλω να μοιραστώ αυτήν την αιμορραγία με το κοινό. Νομίζω ότι και το ρεμπέτικο είναι ακριβώς αυτό. Είναι μουσική της ψυχής. Και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά με το Τανγκό ή το Φλαμίνγκο. Επειδή εκεί μπορείς να δεις την φωτιά. Την φλόγα του πάθους. Στο ρεμπέτικο και στο Fado δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Είναι ένας πιο βαθύς πόνος. Αυτό νομίζω ότι είναι.

Ερ. Οπότε, τι θα παρακολουθήσει το κοινό στο P.I.I.G.S. Music Festival στην Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων, στις 15 Ιουλίου;

Α.Μ. Η 15η Ιουλίου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα μέρα γιατί είναι το P.I.I.G.S. φεστιβάλ. Γουρούνια, είναι το όνομα που η τρόικα και η υπόλοιπη Ευρώπη, χρησιμοποίησε για τις νότιες χώρες της Ευρωζώνης, που έχουν πρόβλημα. P.I.I.G.S. είναι τα αρχικά των χωρών. P για Πορτογαλία (Portugal), I για Ιταλία (Italy), το δεύτερο Ι είναι για Ιρλανδία (Ireland), G για Ελλάδα (Greece) και S για Ισπανία (Spain). Θα «ανοίξουμε» το φεστιβάλ στις 15 του μήνα, την Δευτέρα, και θα τελειώσει την Παρασκευή με την ισπανική παρουσίαση. Κάθε μέρα του φεστιβάλ έχουμε δύο καλεσμένους. Για παράδειγμα, από την Πορτογαλία έχουμε το δικό μου συγκρότημα που ζούμε όλοι στην Αθήνα και, ερχόμενη από την Πορτογαλία, μία πολύ διάσημη τραγουδίστρια Fado, την Χριστίνα Μπράνκο (Christina Branco). Είναι υπέροχη και θα είναι στο δεύτερο μέρος της συναυλίας. Θα αρχίσουμε στις 9 η ώρα και πιστεύω ότι θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα βραδιά. Και αυτό επειδή το Fado είναι οικειότητα. Την προηγούμενη χρονιά, ήταν περισσότερα από 2000 άτομα. Και αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση για έναν τραγουδιστή. Το να μην χάνει την επαφή με την ψυχή και να την δίνει σε πολλούς ανθρώπους.

Ερ. Τα επόμενα βήματα σας; Μετά το φεστιβάλ, πού ταξιδεύει το συγκρότημα;

Α.Μ. Η επόμενη συναυλία που έχουμε επιβεβαιώσει ότι θα γίνει, είναι στο νησί της Σέριφου. Θα συμμετέχουμε για δεύτερη χρονιά στο Φεστιβάλ της Σέριφου στην Κάτω Χώρα. Είναι ένα πανέμορφο μέρος. Θα βρίσκονται και πάρα πολλοί Έλληνες μουσικοί. Όπως είπα σε μια άλλη συνέντευξη, η Πορτογαλία είναι ένα «νησί». Επειδή από την μία μεριά έχουμε τον Ατλαντικό και από την άλλη μεριά έχουμε την Ισπανία που εμποδίζει την σύνδεση μας με την Ευρώπη. Νομίζω ότι έχουμε αναπτύξει αυτό το συναίσθημα απομόνωσης. Όπως και η Ελλάδα νομίζω. Είναι μια χώρα που ανήκει στα Βαλκάνια αλλά δεν είστε ακριβώς βαλκανική χώρα. Ούτε της Μέσης Ανατολής χώρα, ούτε απόλυτα χώρα της Δύσης. Νομίζω ότι είστε τόσο διαφορετικοί σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη που είστε απομονωμένοι επίσης. Και αυτή η συντεχνία ανάμεσα στην Πορτογαλία και την Ελλάδα είναι πολύ ενδιαφέρουσα γιατί δίνει κοινά σημεία (γελώντας). Έλληνες! Αυτή είναι η θεωρεία μου. Έχετε μια φανταστική σχέση με την θάλασσα που δεν βλέπω στις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες. Ίσως η Νότια Ιταλία, στην Σικελία και στην Σαρδηνία αλλά η υπόλοιπη Ιταλία κοιτάει μέσα στην χώρα. Όπως η Γαλλία, η Ισπανία. Οι Αραβικές χώρες, αν και δεν τις γνωρίζω πολύ καλά, δεν έχουν αυτή την σχέση με την θάλασσα, με το νερό, όπως έχετε εσείς. Και επίσης εμείς οι Πορτογάλοι έχουμε μια ισχυρή σχέση με την θάλασσα. Και αυτό το νερό ενώνει τις δύο χώρες. Για εμένα αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο.

- Χώρες γεμάτες εξερευνητές.

- (γέλια).

Ερ. Πότε να περιμένουμε την επόμενη δισκογραφική δουλειά σας;

Α.Μ. Έχουμε ηχογραφήσει ένα πρώτο CD. Με τίτλο «Fado στην Αθήνα». Δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Πιστεύω, τον Οκτώβρη ή τον Νοέμβρη θα είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε εδώ στην Αθήνα.

Ερ. Πού μπορεί κάποιος να σας βρει στο διαδίκτυο;

Α.Μ. Στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε το συγκρότημα (Andre Maia Band), στο Facebook στη σελίδα του συγκροτήματος. Επίσης στην προσωπική μου σελίδα στο Facebook. Εκεί ανεβαίνουν όλα μας τα νέα, και φυσικά τα μέρη που παίζουμε.

Facebook link https://www.facebook.com/andre.maia.5855