Μωραίνει Κύριος…

Όταν ο ΒαγγέληςΒενιζέλος αναγκάζεται ναπραγματοποιήσει την πρώτη μεγάλη(;)προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ σεκλειστό χώρο (στο Ηράκλειο της Κρήτηςπαρακαλώ), ε δεν χρειάζεται κάτι άλλογια να διαπιστώσει κανείς την κατάστασητου Κινήματος. Το ηθικό με το οποίοπηγαίνει σ’ αυτές τις εκλογές. Το ίδιοκι ο Αντώνης Σαμαράςστην Άρτα. Κι αυτός σε κλειστό χώρο, τηνίδια μέρα, προχθές την Παρασκευή.

του Βασίλη Πάικου

Εκεί, σε κλειστά γήπεδαή σε κινηματοθέατρα όπου 500, το πολύ 1000άνθρωποι χειροκροτούν τους μεγάλουςαρχηγούς του πρώην κραταιού δικομματισμού.

Με βάση αυτή και μόνοτην εικόνα μπορούμε άνετα να μιλήσουμεγια κατά ποιότητα αλλαγή των ελληνικώνεκλογικών δεδομένων. Όχι προς το χειρότεροασφαλώς. Πρόκειται για την πιο τρανταχτήαπόδειξη πως, ως τώρα τουλάχιστον, δενέπιασαν τόπο τα εκβιαστικά διλήμματαμε τα οποία κάποιοι, αρκετοί, επεχείρησαννα τρομοκρατήσουν τους πολίτες. Δενέπιασε τόπο το δίλημμα κυβερνησιμότηταή ακυβερνησία. Δεν έπιασε τόπο το δίλημμαευρώ ή δραχμή. Ψευτοδιλήμματα αμφότερασημειωτέον, δεδομένου ότι και ησυγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ είναι ήδημαγειρεμένη, συσκευασμένη καιετοιμοπαράδοτη, και η παραμονή της Χώραςστην Ευρωζώνη εξασφαλισμένη. Αφού οιίδιοι οι μεγάλοι της Ευρώπης μας έχουνπεριγράψει με γλαφυρό τρόπο τον ζόφοτης ενδεχόμενης αποχώρησης μια Χώραςαπό το ευρώ. Κι εξ’ άλλου πάνω από το80% των ελληνικών πολιτικών δυνάμεωναλλά και του ελληνικού λαού «ψηφίζουν»ευρώ. Δεν πιάνει τόπο επίσης το απελπιστικάπαλιομοδίτικο σύνθημα της «χαμένηςψήφου», που άρχισε κιόλας να ανακαλείταιστην ενέργεια. Δεν πιάνει τόπο ούτε τοεμπόριο του φόβου, που τόδαμε και τοξανάδαμε, το ζήσαμε και το ξαναζήσαμε,για τον «εφιάλτη που μας περιμένει ανδεν ψηφίσουμε σωστά». Και απ’ ό,τιφαίνεται δεν πιάνουν τόπο ούτε οι απειλέςτων ξένων. Αυτές οι αναιδείς και αήθειςπαρεμβάσεις της Μέρκελ, του Σόιμπλε,του Γιούνκερ, του Τόμσεν κι ένα σωρόάλλων στα εσωτερικά μας, που ασφαλώς θατις ξαναδούμε τις δυο εβδομάδες πουαπομένουν ως την κάλπη…

Οι δημοσκοπήσεις πουείδαν το φως ως προχθές τη Παρασκευή(μιας και από δω και πέρα θα πορευτούμεμόνο με το «ράδιο-αρβύλα», εξαιτίας τηςηλίθιας και αντιδημοκρατικής απαγόρευσης),εμφανίζουν μια εικόνα σταθερά παγιωμένηεδώ και δυο μήνες και περισσότερο. Εικόναπου δύσκολα μπορεί-με βάση τη λογική-να πιστέψει κανείς ότι θ’ αλλάξει στις14 ημέρες που απομένουν. Τουλάχιστον ωςπρος τα βασικά της χαρακτηριστικά.Δεδομένου ότι διαμορφώθηκε στη βάσητων σεισμικών ανακατατάξεων πουεπισυνέβησαν στη ελληνική κοινωνία τατελευταία τρία χρόνια. Αλλά και δεδομένουότι τα κόμματα του παραδοσιακούδικομματισμού έκαναν και κάνουν ακόμηό,τι μπορούν για να την συντηρήσουν.Στολίζουν τα ψηφοδέλτιά τους με όλουςτους υπευθύνους για το σημερινό μαςχάλι το ένα, με όλα τα μπουμπούκια τηςκαραμπινάτης διαφθοράς το άλλο, εκείνουςπου μόνο ελέω παραγραφής βρίσκονταιακόμη εκτός φυλακής. Κι από την άλλη οπολιτικός τους λόγος, και ο σημερινόςο προεκλογικός, δείχνει ότι δεν έχουνκαταλάβει τίποτα, δεν έχουν μετανιώσειγια τίποτα, δεν έχουν αλλάξει σε τί