Λάθος μηνύματα

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Όταν ξέσπασε η κρίση, από την οποία εμείς επικεντρωθήκαμε μόνο στο οικονομικό της μέρος και αγνοήσαμε παντελώς και με μανία το βασικό της χαρακτηριστικό, δηλαδή την πολιτισμική της διάσταση, πολλοί διατύπωσαν την άποψη ότι τώρα, μέσα στη φτώχια, ο Έλληνας θα ζήσει πιο απλά, πιο αυθεντικά, πιο έντιμα. Προφανώς, πρόκειται για την άποψη εκείνη που στηρίζεται στον ψυχολογικό μηχανισμό της άμυνας απέναντι στις δυσκολίες και τις αναποδιές και αναζητάει πάντα ένα «χρυσό αιώνα» στο παρελθόν για να στηριχθεί. Στην προκειμένη περίπτωση ο «χρυσός αιώνας» ήταν η ασπρόμαυρη

μυθολογία του ελληνικού μεταπολεμικού κινηματογράφου.

Αγνοώντας όμως και επιμένοντας πεισματικά να μη συζητήσουμε την πολιτισμική διάσταση της κρίσης, την κρίση του μοντέλου και του παραδείγματος που μας κληροδότησε το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης, το μόνο που καταφέραμε είναι να κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί για άλλη μια φορά.

Τη βασική ευθύνη γι' αυτό τη φέρει η όποια ελίτ, πολιτική και οικονομική, της χώρας, η οποία επιμένει να φέρεται με εκείνο τον αφόρητο βαλκανικό επαρχιωτισμό και την κουτοπονηριά του απόγονου του κοτζαμπάση φοροσυλλέκτη της τουρκοκρατίας. Είναι η ελίτ αυτή, εκπρόσωποι της οποίας αφού διαπράξουν τερατώδη οικονομικά εγκλήματα γιορτάζουν προκλητικά τα γενέθλια τους στη Μύκονο ή φροντίζουν τα βλαστάρια τους να διοριστούν «επιστημονικοί συνεργάτες» νεόκοπων ευρωβουλευτών στις πρωτεύουσες της Εσπερίας. Είναι προφανές ότι η ελίτ αυτή εκπέμπει ένα βασικό μήνυμα, το οποίο θα μπορούσε να συνοψιστεί στη φράση ενός φλεγματικού αγγλοσάξωνα «business as usual», όπερ μεθερμηνευόμενο εις την καθ' ημάς γλώσσα θα ηχούσε ως «στην υγεία των κορόιδων».

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, το σύμπαν εκείνων που μοχθούσαν και μοχθούν με εντιμότητα, δημιουργικότητα, αγώνα και θυσίες, οι άνθρωποι πεθαίνουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν «φακελάκια» σε ανάλγητους διεφθαρμένους λειτουργούς του Ιπποκράτη, αδυνατούν να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, έρχονται αντιμέτωποι με μια α-νόητη και θηριώδη γραφειοκρατία, η οποία τους αντιμετωπίζει εχθρικά, με στόχο την τελική και οριστική τους εξόντωση.

Εδώ και έξι ολόκληρα χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αντιμετωπίζει καθημερινά αδιέξοδα και ανυπέρβλητα εμπόδια στην επιβίωσή της. Ένας αγώνας που φαντάζει πλέον μάταιος, αφού η ελίτ της χώρας επιμένει και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως μεσαιωνικός φεουδάρχης. Η παραλαβή των εκκαθαριστικών σημειωμάτων από την εφορία, αλλά και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, είναι η βραδυφλεγής βόμβα, η έκρηξη της οποίας, - αναπόφευκτα και μοιραία, - θα δημιουργήσει μια εντελώς διαφορετική οικονομική και, κυρίως, πολιτική πραγματικότητα, όπου το διαζύγιο με τη κοινή λογική θα φαντάζει απλά ως μια ήσσονος σημασία λεπτομέρεια, μέσα στο ζόφο μιας γενικευμένης αρνητικής διάθεσης απέναντι σε οτιδήποτε θυμίζει αυτό τον άδικο τρόπο διακυβέρνησης.