Επιτέλους, τέλος στην αβεβαιότητα...

Η απόφαση της επίσπευσης των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν η πλέον ορθή που μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση. Μπαίνει έτσι ένα τέλος στο κλίμα αβεβαιότητας που είχε δημιουργηθεί και οι βουλευτές καλούνται να αποφασίσουν τι πραγματικά θέλουν. Η απόφαση για μία πιθανή πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι στα χέρια τους.

Η προεδρική εκλογή αποκτά αυτόματα το χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης. Με τη διαφορά ότι για την παροχή της χρειάζονται 180 ψήφοι και όχι 151. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που επέλεξε να χρησιμοποιήσει

τις εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε κάλπη για την κυβέρνηση Σαμαρά. Μένει να δούμε αν θα σεβαστεί ένα πιθανό αρνητικό αποτέλεσμα για τα σχέδιά του ή αν θα ζητάει και πάλι εκλογές από την επόμενη κιόλας ημέρα και με μία άλλη αφορμή αυτή την φορά.

Η συνηθισμένη επωδός είναι ότι οι "Σαμαρο-Βενιζέλοι" θα πρέπει να πέσουν με κάθε τρόπο! Το ακούμε από την επομένη των εκλογών. Είναι κατανοητή η δίψα της αριστεράς να πάρει τη... μεγάλη ρεβάνς. Παραλίγο να κάνει την έκπληξη με την ΕΔΑ του Ηλία Ηλιού κι ένιωσε να περιπαίζεται από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα πιστεύουν ότι ήρθε πράγματι η ώρα τους. Αν το αποφασίσει ο λαός, ασφαλώς και θα είναι η ώρα τους. Μέχρι τότε, όμως, οφείλουν όλοι να σέβονται τη βούληση του ελληνικού λαού. Κι ο ελληνικός λαός αποφασίζει για τους εκπροσώπους του κάθε τέσσερα χρόνια και όχι κάθε φορά που ένα κόμμα νιώθει δυνατό στις δημοσκοπήσεις.

Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στις έρευνες πρώτο κόμμα. Κι αυτό το δεδομένο χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την ανάγκη προσφυγής στις κάλπες. Οι ίδιοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα ξεχνούν να μας πουν ότι την ίδια ώρα η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν θέλει την προκήρυξη εθνικών εκλογών! Ο κόσμος θέλει σταθερότητα. Θέλει συναίνεση. Θέλει λύσεις. Το σκηνικό της συνεχούς έντασης τον έχει κουράσει. Ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. Δεν το λέμε εμείς. Το λένε οι ίδιες δημοσκοπήσεις που βγάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα με διαφορά 5 και έξι μονάδων από την Ν.Δ.

Κάποιοι θεωρούν απολύτως λογικό να οδηγούμαστε κάθε τρεις και λίγο στις κάλπες. Το έκανε το 2012 ο κ. Σαμαράς. Το επιδιώκει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση, αν νωρίτερα ο πολιτικός κόσμος δεν συμφωνήσει σε ένα εθνικό σχέδιο για την επιβίωση της χώρας και του Έθνους. Κι αν είμαστε απαισιόδοξοι, αυτό έχει να κάνει με την διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για να φτάσουμε σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Δεν μπορούν να ανταλλάξουν μία χειραψία και εμείς ελπίζουμε να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να βρουν λύσεις...

Αναρωτιόμαστε, όμως, ποιό μπορεί να είναι το μέλλον για τη χώρα, όταν η κυβέρνηση δεν προχωρά ούτε μία μεταρρύθμιση και η αντιπολίτευση το μόνο που υπόσχεται σήμερα είναι να δώσει ένα... μάθημα στην τρόικα και στους δανειστές μας! Να δώσει, δηλαδή, ένα μάθημα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που αποφάσισαν να μας δανείσουν από τα δικά τους χρήματα. Δυστυχώς το επίπεδο του πολιτικού λόγου δεν έχει ξεφύγει από εκείνο μιας κακής σύνθεσης ενός δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου της δεκαετίας του ΄80.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]