Ένα βήμα μακριά…

Του Διονύση Δελλή

Το έκανε η φανταστική Γιουγκοπλάστικα (με Κούκοτς, Ράτζα, Τάμπακ κλπ) στα χρόνια... του Γκάλη (1989-90, 1990-91). Το έκανε και η Μακάμπι στα μέσα της περασμένης δεκαετίας (2003-04, 2004-05). Ήρθε η σειρά του Ολυμπιακού να γίνει η τρίτη ομάδα στην σύγχρονη ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ που πάει για το repeat.

Για διαδοχικές κατακτήσεις της Ευρωλίγκας. Και μάλιστα πως; Στην χρονία όπου ο ευρωπαϊκός τίτλος πέρνα (για πρώτη φορά) από 31 επίσημα ματς (!). Τη χρονία όπου οι Ερυθρόλευκοι

έριξαν και άλλο το μπάτζετ σε σχέση με πέρσι. Που αποχωρίστηκαν τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Που «αναγκάστηκαν σε διαζύγιο» με τον πολύ σημαντικό Τζόε Ντόρσι. Που έχασαν εδώ και μήνες (με τραυματισμό) τον νέο πλέι-μέικερ της εθνικής ομάδας Βαγγέλη Μάντζαρη.

ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ: Αν είναι καλύτερη ομάδα ο Ολυμπιακός από πέρσι; Ίσως όχι. Σίγουρα όμως είναι ακόμη πιο «έτοιμη». Κάτι που απέδειξε στον ημιτελικό, χορεύοντας... στο ταψί την ΤΣΣΚΑ. Πιο έτοιμη πρώτα «πνευματικά» και έπειτα σωματικά. Πέρσι στην Πόλη ήταν γενικώς (και ειδικώς) αουτσάιντερ. Φέτος λίγο πριν από το αντάμωμα με την Ρεάλ Μαδρίτης, είναι τουλάχιστον ισότιμος διεκδικητής. Όχι μόνο για το μπάσκετ που παρουσίασε απέναντι στην «αρκούδα» την Παρασκευή το απόγευμα, αλλά και γιατί είναι ξεκάθαρα πια τόσο έμπειρη που να ξέρει να διαχειριστεί άριστα κάθε δευτερόλεπτου αυτού του τριημέρου στο Λονδίνο. Τρίτος τελικός σε τέσσερα χρόνια έρχεται! Και αυτό είναι ένα επιχείρημα δίχως αντίλογο. Δεν αγοράζεται η πείρα, σε αυτό το επίπεδο...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ: Το είπε άλλωστε, ο σταρ της Ρεάλ Μαδρίτης, Ρούντι Φερνάντεθ έπειτα από τη δική τους νίκη επί της Μπαρτσελόνα. Και για να... μεταφέρει τρόπον τινά το άγχος απέναντι, αλλά και γιατί πολύ λογικά το πιστεύει. Ο Ολυμπιακός ξέρει τι σημαίνει να φτάνεις ως εδώ, σε αντίθεση με την «βασίλισσα» που τελευταία φορά βρέθηκε σε τελικό το μακρινό 1995! Η Ρεάλ είναι με τη σειρά της ένα πολύ ενδιαφέρον σύνολο. Με μεγάλο «rotation» (εννέα παίκτες έπαιξαν πάνω από 10΄λεπτά), με καλή ισορροπία ανάμεσα σε κοντούς και ψηλούς. Με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι δεν «επενδύει» τόσο στο pick n roll (στη συνεργασία κοντού-ψηλού) όσο στο μακρινό σουτ της. Τρέχει πολύ καλά στο γήπεδο και είναι η πρώτη ομάδα της διοργάνωσης σε «επιθετικά» ριμπάουντ. Βασικό χαρακτηριστικό της επίσης, η «επιθετική άμυνα» στην μπάλα. Προφανώς καλή ομάδα λοιπόν. Αν δεν ήταν όμως πως θα έφτανε στον τελικό, έπειτα από τρεις δεκάδες ματς σε αυτό το επίπεδο;

ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ: Και οι Ερυθρόλευκοι; Ο πρωταθλητής Ευρώπης ότι και να συμβεί στον τελικό είναι ήδη απόλυτα επιτυχημένος. Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να... επιστρέψεις στην διεκδίκηση της δικής σου κούπας. Το μαρτυρά η ίδια η ιστορία. Μέσα από τον ημιτελικό ο Ολυμπιακός κέρδισε ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αφού... γονάτισε την ΤΣΣΚΑ μπορεί κάθε ομάδα. Επιπλέον; Έτσι όπως κύλησε το ματς παίκτες-κλειδιά όπως ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου έμειναν με μπόλικη...βενζίνη στο ρεζερβουάρ. Με βάση τον συντελεστή δυσκολίας της αποστολής, και όσο και αν μοιάζει με σχήμα οξύμωρο ο Ολυμπιακός κράτησε αποθέματα ενέργειας για τον τελικό. Αυτό θα αποτελέσει και το μεγάλο του όπλο. Για να κρατήσει την κούπα στο λιμάνι.

ΥΓ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θέλει να γίνει ο πρώτος έλληνας τεχνικός στην ιστορία της Ευρωλίγκας που κατακτά το τρόπαιο. Να κάνει ότι δεν κατάφεραν, ο Ιωαννίδης και ο Γιαννάκης. Του το ευχόμαστε. Το αξίζει τόσο ο ίδιος όσο και οι έλληνες προπονητές που τόσα χρόνια έμεναν ακόμη και μέσα στη χώρα μας σε... δεύτερο πλάνο.