Ας κρατήσουμε την Ελπίδα

Του Χρήστου Καπούτση

Η Ελπίδα, όσο παραμένει ζωντανή, καλλιεργεί προσδοκίες και συντηρεί το όνειρο, ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το εφιαλτικό σήμερα. Ωστόσο, ας έχουμε υπόψη μας ότι, «μήτε τα ανέλπιδα να ελπίζεις, μήτε να σου διαφεύγει η τωρινή πραγματικότητα» (Πυθαγόρας).

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η ελπίδα δεν έχει εγκαταλείψει τον 50άρη άνεργο ή τον ασθενή και ανήμπορο να εργαστεί συμπολίτη μας, που είναι χρηματοδότης κρατικού ασφαλιστικού φορέα.

Η Ελλάδα

οδηγήθηκε στη λαιμητόμο της οικονομικής κρίσης, που έστησε αριστοτεχνικά η παγκόσμια «Αυτοκρατορία του χρήματος», με την ανοχή Ελλήνων πολιτών και πολιτικών.  Η Ελλάδα υφίσταται την τιμωριτική μανία της Γερμανίας,  των δανειστών-τοκογλύφων και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Όπως ο Χίτλερ και ο Στάλιν διέλυσαν την Πολωνία με τη στρατιωτική τους ισχύ, έτσι σήμερα η Γερμανία,  η ΤΡΟΙΚΑ, η ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών και η ανευθυνότητα αρκετών Ελλήνων πολιτών, διαλύουν την Ελλάδα.

Δύο χρόνια τώρα, επιβάλουν εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας, για να μειώσουν το χρέος και το αποτέλεσμα είναι το χρέος της χώρας να αυξάνεται, η ύφεση να βρίσκεται στο 7% και ο Ελληνικός Λαός να εξωθείται στη φτώχεια, την εξαθλίωση και στο δρόμο χωρίς επιστροφή, που είναι η  ανεργία.

Έχουν επιβληθεί στον Ελληνικό Λαό σκληρά μέτρα, τόσο σκληρά όσο θα ήταν και  τα ισοδύναμα επακόλουθα μιας ταπεινωτικής ήττας σε Πόλεμο! Και το χειρότερο: Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι, μετά από τόσες εξοντωτικές θυσίες και ταπεινώσεις των Ελλήνων πολιτών, η Ελλάδα θα μπει σε τροχιά ευημερίας και ανάπτυξης;

Μήπως, το αναξιόπιστο και ηθικά ελλειμματικό πολιτικό μας προσωπικό; Μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση εκείνοι οι πολιτικοί, που με την αβελτηρία τους ή και την ιδιοτέλειά τους, προκάλεσαν τα σημερινά οικονομικά  και κοινωνικά αδιέξοδα; Μήπως αποτελεί σοβαρή πολιτική πρόταση να ανατεθούν Κυβερνητικές  ευθύνες στους αριστεριστές της μεταπολίτευσης;

Αλλά υπάρχουν σοβαρές ευθύνες και στους Έλληνες πολίτες. Είναι αδιανόητο κάποιοι από τους συμπολίτες μας, που απολαμβάνουν το Δημοκρατικό μας πολίτευμα, να μετατρέπουν τη δικαιολογημένη οργή τους για το πολιτικό μας σύστηνα, σε υποστήριξη του φασιστικού και ακραία αντιδημοκρατικού κόμματος της «Χρυσής Αυγής», που αποτελεί όνειδος για το Δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Αν το κόμμα των τραμπούκων, των χιτλερικών, των απαίδευτων θορυβοποιών, αποκτήσει και πολιτική υπόσταση και λαϊκά ερείσματα, τότε, οριστικά, θα μας εγκαταλείψει ακόμη και η Ελπίδα, ότι ίσως κάποτε, αυτή η χώρα εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κράτος, όπου οι πολίτες της θα μπορούν να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημιουργικής προσφοράς τους.