DW: Πουλήστε τα χρυσαφικά σας για να πληρώσετε το ΔΝΤ

«Οι Κορεάτες δώρισαν χρυσά κοσμήματα αξίας δισ. ευρώ για να βοηθήσουν στην αποπληρωμή του χρέους της χώρας προς το ΔΝΤ στον απόηχο της ασιατικής χρηματοπιστωτικής κρίσης του 1997, ένα χρέος που η Κορέα εξόφλησε νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα» αναφέρει δημοσίευμα της Deutsche Welle, εξετάζοντας εάν αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα παράδειγμα για την Αθήνα.

Η ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε να δώσει τιμαλφή οικογενειακά κειμήλια για να βοηθήσει το κράτος να εξοφλήσει τα χρέη του, θα φαινόταν παράλογο για τους πολίτες στις περισσότερες χώρες. Κι όμως, πολλοί Κορεάτες έκαναν ατό ακριβώς, κατά τη διάρκεια της ασιατικής χρηματοπιστωτικής κρίσης η οποία έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας το 1997.

Στη Νότια Κορέα, το εθνικό νόμισμα σημειώσει ξαφνική βουτιά, η κερδοσκοπικές φούσκας έσκασαν, εταιρείες και τράπεζες κατάρρευσα υπό το βάρος των χρεών τους και εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν την εργασία τους κατά τη διάρκεια της κρίσης, σημειώνει η Deutsche Welle.

«Η κυβέρνηση μας ενημέρωση το Νοέμβριο του 1997 από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι έχουμε ένα τεράστιο χρηματοπιστωτικό πρόβλημα και ότι χρειάζεται επειγόντως να δανειστούμε πολλά χρήματα» θυμάται ο Kyoung Sung-Suk, τότε μαθητής και πλέον επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.

Λίγο καιρό μετά από αυτό, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έδωσε το «πράσινο φως» για το μεγαλύτερο δάνειο που είχε χορηγήσει έως τότε: 58 δις. δολάρια. Τα χρήματα συνοδεύονταν από αυστηρούς όρους: Αύξηση επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ως αποτέλεσμα το ποσοστό ανεργίας σύντομα τριπλασιάστηκε.

Ο λαός της Νότιας Κορέας, αντιμετώπισε άμεσα την κρίση. Τον Ιανουάριο του 1998, η κυβέρνηση ζήτηση από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν τα χρυσά τους κοσμήματα για να βοηθήσουν να αποπληρώσει το δάνειο πιο γρήγορα. Εκατομμύρια άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.

Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, σχολιάζει η Deutsche Welle. Εντός μηνών συγκεντρώθηκαν 227 τόνοι χρυσού, αξίας άνω των 3 δις. δολαρίων, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Hankyoreh. Η εθελοντική δράση, έδωσε τη δυνατότητα στην Κορέα να αποπληρώσει το δάνειό της προς το ΔΝΤ νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, μετά από μόλις τρία χρόνια.

Ένα παράδειγμα για την Αθήνα;

«Θα μπορούσε το παράδειγμα της Κορέας να αποτελέσει ένα πρόβλημα για την υπερχρεωμένη Ελλάδα;» διερωτάται ο συντάκτης. Η κατάσταση δεν είναι ακριβώς η ίδια, σύμφωνα με τον οικονομολόγο Rolf Langhammer ο οποίος ήταν αντιπρόεδρος ου Kiel Institute για την Παγκόσμια Οικονομία, κατά τη διάρκεια της ασιατικής κρίσης. Τα τρέχοντα προβλήματα της Ελλάδας, σε σχέση με αυτά της Κορέας το 1997, δεν περιλαμβάνει έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων.

«Αλλά η κεντρική ιδέα είναι πολύ σωστή» λέει ο Langhammer. «Χρειάζεται να μεταφερθούν κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος, έτσι ώστε το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του».

Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. «Ο καλύτερος τρόπος είναι η φυσιολογική οδός, κυρίως μέσω της πληρωμής φόρων» λέει ο Langhammer. Ένα άλλο ενδεχόμενο θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να συλλέξει χρήματα από αυτούς του πολίτες της που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις με την πώληση ομολόγων σε αυτούς.

Ωστόσο υπάρχει μία προϋπόθεση ώστε μία κυβέρνηση να είναι σε θέση να πωλήσει ομόλογα στους πολίτες της: Εμπιστοσύνη στο κράτος. «Αμφιβάλλω αν οι Έλληνες πολίτες έχουν αυτό το επίπεδο εμπιστοσύνης» αναφέρει ο Langhammer. Εάν το είχαν, θα πλήρωσαν τους φόρους τους και δεν θα έστελναν τόσα πολλά χρήματα στο εξωτερικό κάθε μέρα.

Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στην Ελλάδα είναι μία «εθνική πρόκληση», συμπληρώνει ο ίδιος. Η χώρα υποφέρει από ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των πολιτών και του κράτους. «Πολλοί άνθρωποι ζουν από το κράτος, αλλά είναι απρόθυμοι να παράσχουν στο κράτος του πόρους που χρειάζεται προκειμένου να λειτουργήσει. Αυτό είναι χρόνιο πρόβλημα στην Ελλάδα».

Από την πλευρά της, η Κορεάτης ακαδημαϊκός Dr. Sung, δεν το θεωρεί απίθανο οι Έλληνες να κάνουν θυσία για το κοινό τους σκοπό. «Εάν όλες οι γενιές και οι τάξεις που ζουν στην Ελλάδα σήμερα ήταν διατεθειμένοι να ενώσουν τις προσπάθειές τους για να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, θα μπορούσαν να το κάνουν, χωρίς εξωτερικό βοήθεια».

Πηγή:www.capital.gr