Παναθηναϊκός: Η αξιολόγηση των παικτών σε μια εφιαλτική σεζόν

Μία εφιαλτική σεζόν ολοκληρώθηκε για τον Παναθηναϊκό με την απώλεια του πρωταθλήματος. Ο λανθασμένος σχεδιασμός των "πράσινων" στοίχισε, με τα κενά στο ρόστερ να είναι εμφανή και - πρακτικά - να μην καλύπτονται ποτέ παρά τις προσθαφαιρέσεις που έγιναν μεσούσης της σεζόν.

Το SPORT24 κάνει την αξιολόγηση των 12 παικτών που πήραν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής, αφήνοντας εκτός συζήτησης τον Ντουέιν Μπέικον (που αποχώρησε πριν από τα playoffs), καθώς και τους Ματ

Τόμας, Νίκο Παππά, Νεοκλή Αβδάλα και Αλέξανδρο Σαμοντούροβ, οι οποίοι πήραν από ελάχιστο έως καθόλου χρόνο συμμετοχής και δεν μπορούν να κριθούν.

Παναγιώτης Καλαϊτζάκης

Ο ρόλος που είχε στο φινάλε της σεζόν αφορούσε περισσότερο σε αμυντικές αποστολές. Αυτό ξέρει να κάνει, αυτό μπορεί να κάνει. Ο Χρήστος Σερέλης τον έφερνε από τον πάγκο με σκοπό να δώσει λύσεις στο πίσω μέρος του γηπέδου, ταυτόχρονα όμως αντιλαμβανόταν πως είχε μια λιγότερη απειλή στην επίθεση.

Ο 24χρονος γκαρντ/φόργουορντ έδειξε πως έχει θέση στη δωδεκάδα του Παναθηναϊκού την επόμενη αγωνιστική περίοδο, με έναν ανάλογο ρόλο. Σε μια σαφώς πιο ποιοτική ομάδα, με ξεκάθαρη στόχευση και το know how για το τι μπορεί να δώσει ο καθένας, είναι δεδομένο πως θα είναι λειτουργικός.

Νέιτ Γουόλτερς

Δεν δικαίωσε ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες και την ανάγκη ενός ολόκληρου οργανισμού να βρει -στο πρόσωπό του- τον κουμανταδόρο που του έχει λείψει εδώ και χρόνια.

Οι συνεχόμενοι μυϊκοί τραυματισμοί τον πήγαν πολύ πίσω, δεν του επέτρεψαν να βρει ρυθμό και να προσφέρει (έστω λίγο), με αποτέλεσμα από ένα σημείο κι έπειτα να είναι κατά βάση μια λύση από τον πάγκο, για να δίνει ανάσες στον Πάρις Λι.

Η απόφαση να "κοπεί" από την τελική εξάδα των ξένων για τα playoffs της Basket League είναι ενδεικτική και αποτυπώνει ανάγλυφα το μέγεθος της προσφοράς του.

Πάρις Λι

Ήρθε για να αποτελέσει μια καλή λύση από τον πάγκο, αλλά οι συνθήκες τον οδήγησαν πολύ ψηλότερα στο rotation. Από τους πλέον μαχητικούς παίκτες του Παναθηναϊκού, με εγωισμό και προσωπικότητα στο παρκέ, πλην όμως με σοβαρές αγωνιστικές αδυναμίες (βλ. οργάνωση), που τον κατέστησαν αρκετά ευάλωτο στην πίεση -και κατ' επέκταση επιρρεπή στα λάθη.

Σε ένα πιο οργανωμένο σύνολο, θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα αφού κλήθηκε κατά βάση να κάνει πράγματα πέρα από τις δυνατότητές του.

Λευτέρης Μποχωρίδης

Ο αριστερόχειρας γκαρντ είχε μικρό ρόλο φέτος (μικρότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά ενδεχομένως, στη δεύτερη θητεία του).

Ήταν, ως συνήθως, μαχητικός και πρόθυμος στο πίσω μέρος του γηπέδου, χάθηκε όμως κι αυτός στην επιθετική αναρχία που επικρατούσε από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της σεζόν.

Γιώργος Καλαϊτζάκης

Ο 24χρονος γκαρντ ξεκίνησε με πολύ όρεξη, με ενέργεια στις δύο πλευρές του παρκέ και την αίσθηση πως θα δώσει πράγματα στον Παναθηναϊκό. Όσο περνούσε ο καιρός όμως, ο ρόλος του περιοριζόταν, με αποκορύφωμα όσα είδαμε στην τελική ευθεία της σεζόν, εκεί όπου το "DNP" αποτέλεσε τον δικό του κανόνα.

Η απουσία αμυντικής συνέπειας, σε αντίθεση με αυτής του δίδυμου αδελφού του, φαίνεται πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να περιοριστεί η θέση που είχε αρχικά στα πλάνα του Παναθηναϊκού.

Μάριους Γκριγκόνις

Η μεγαλύτερη απόδειξη πως μια κακή συνολική δουλειά μπορεί να "χαντακώσει" έναν καλό αθλητή. Το σπουδαιότερο μεταγραφικό απόκτημα του περσινού καλοκαιριού είδε τον Ντέγιαν Ράντονιτς να μην τον υπολογίζει επί της ουσίας, να του δίνει δευτερεύοντα ρόλο στο rotation, γεγονός που προδίκασε την πορεία της δικής του σεζόν.

Παρά τις προσπάθειες που έκανε στο β' μισό της σεζόν να αλλάξει το status που είχε στο παρκέ, δεν τα κατάφερε σε απόλυτο βαθμό -πλην κάποιων λίγων εξαιρέσεων. Οι αποδοκιμασίες που άκουσε στο ΟΑΚΑ, κατά την στιγμή της αλλαγής του, αποτυπώνουν πλήρως την εικόνα του κόσμου για εκείνον. Παράλληλα όμως είναι άδικες, αφού τίποτα δεν λειτούργησε στοιχειωδώς ορθά για τον Παναθηναϊκό φέτος.

Ντέρικ Γουίλιαμς

Οι δύο όψεις του νομίσματος. Από τη μία η εντυπωσιακή εκκίνηση στη σεζόν, από την άλλη το απογοητευτικό φινάλε. Ο 32χρονος φόργουορντ ήταν κακός σε όλα τα επίπεδα μέσα στο 2023, αδυνατώντας να προσφέρει είτε σε επίπεδο εκτέλεσης είτε σε επίπεδο άμυνας.

Ειδικά στην άμυνα, χανόταν κατά βάση, με αποτέλεσμα να αποτελέσει τον εύκολο στόχο του αντιπάλου -είτε πάνω είτε μακριά από την μπάλα. Η ολοκλήρωση του συμβολαίου του αποτελεί λύτρωση για αμφότερες τις πλευρές, αφού αυτή η συνεργασία -ήταν εμφανές πως- δεν ήταν αποτελεσματική.

Δημήτρης Αγραβάνης

Παρά το γεγονός πως μετακόμισε αργά μέσα στη σεζόν στον Παναθηναϊκό, βρήκε ρόλο και τον υλοποίησε σε ικανοποιητικό βαθμό.

Δεν μπορεί να λειτουργήσει ως λύση πρώτης γραμμής για τους πράσινους, από την άλλη όμως έχει την ικανότητα να δίνει πράγματα, ερχόμενος από τον πάγκο. Η επόμενη σεζόν θα αποτελέσει πιο ασφαλές κριτήριο για εκείνον.

Ματέους Πονίτκα

Ήταν εκ των τελευταίων που μπήκαν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, πλήρωσε όμως κι αυτός την έλλειψη στρατηγικού πλάνου από τον οργανισμό. Σίγουρα πρόσφερε αρκετά, πλην όμως θα μπορούσε να δώσει ακόμη περισσότερα, σε μια ομάδα με "αρχή, μέση και τέλος".

Πολύ αξιόπιστος και μαχητικός σε κάθε αγώνα που έδωσε ο Παναθηναϊκός, ο Ματέους Πονίτκα υπενθύμισε σε όλους πόσο μεγάλη είναι η σημασία της οργάνωσης, για την επιτυχία αυτού που κάνεις.

Λευτέρης Μαντζούκας

Ένα από τα λίγα κέρδη του Παναθηναϊκού από την φετινή σεζόν, αν όχι το μοναδικό σε μία εφιαλτική σεζόν. Ο 20χρονος φόργουορντ πήρε σποραδικά χρόνο συμμετοχής επί Ράντονιτς - κυρίως στην Basket League. Η έλευση του Χρήστου Σερέλη όμως άλλαξε εντελώς τα δεδομένα.

Υπό τις οδηγίες του Έλληνα τεχνικού ο Μαντζούκας έπεσε κατευθείαν στα βαθιά, ουσιαστικά πήρε την θέση του Ντέρικ Γουίλιαμς στο ροτέισον και ήταν κάτι παραπάνω από ανταγωνιστικός, δίνοντας υποσχέσεις για το μέλλον με την μαχητικότητά του στην άμυνα, το καλό του σουτ από στάση στην επίθεση και το αγωνιστικό του θράσος.

Γιώργος Παπαγιάννης

Ο τρόπος που χτίστηκε το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός έκανε εξ αρχής δύσκολη την δουλειά του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο διεθνής σέντερ χρειάζεται στο πλευρό του γκαρντ με ικανότητα στο Pick and Roll και καλές αποστάσεις για να αποδώσει στην επίθεση και δεν είχε τίποτα από τα δύο, με αποτέλεσμα - κυρίως επί Ράντονιτς - να περνάει σε κάποια παιχνίδια σχεδόν απαρατήρητος.

Στην άμυνα - παρά την διάθεσή του - ήταν δύσκολο να προστατεύει το καλάθι όπως έναν χρόνο νωρίτερα, αφού - με εξαίρεση τους Λι και Παναγιώτη Καλαϊτζάκη - δεν είχε γκαρντ που έδειχναν αμυντική συνέπεια κι έτσι για μεγάλο διάστημα της σεζόν φαινόταν εκτεθειμένος.

Παρά το άσχημο ξεκίνημά του ωστόσο, ο Παπαγιάννης ξανάνιωσε μετά την πρόσληψη του κόουτς Σερέλη. Το γεγονός ότι συμπεριλήφθηκε περισσότερο στο επιθετικό πλάνο της ομάδας - και του δόθηκε το ελεύθερο να σουτάρει πιο συχνά από την περιφέρεια, κάτι που άνοιξε το παιχνίδι του - αλλά και η αλλαγή προσέγγισης στην άμυνα από τον Παναθηναϊκό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν στιγμές που ο Παπαγιάννης θύμιζε... Παπαγιάννη.

Αρτούρας Γκουντάιτις

Την στιγμή που ο Παναθηναϊκός αποκτούσε τον Αρτούρας Γκουντάιτις ήξερε τι παίκτη είχε βάλει στο ρόστερ του. Έναν σέντερ με συγκεκριμένα δυνατά σημεία (Post Up παιχνίδι με καλές στιγμές στο Pick and Roll) και αδυναμίες (άμυνα στο Pick and Roll). Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν στον απόλυτο βαθμό φέτος.

Ο Γκουντάιτις πρόσφερε ακριβώς αυτά που θα περίμενε κάποιος που τον είχε παρακολουθήσει πριν έρθει στην Ελλάδα. Έδωσε λύσεις στην επίθεση με το ταλέντο του, είχε πολλές καλές στιγμές, αλλά την ίδια στιγμή εκτέθηκε πολλές φορές στην άμυνα - ειδικά στο υψηλότερο επίπεδο - σε καταστάσεις Pick and Roll. Τις στιγμές, δε, που συνυπήρχε με τον - επίσης κακό αμυντικό - Ντέρικ Γουίλιαμς, η άμυνα του Παναθηναϊκού είχε τεράστια ζητήματα.