Τα έθιμα που σκοτώνουν πρέπει να πεθάνουν

Η «ελληνική ψυχή» χτυπά πιο δυνατά τις ημέρες του Πάσχα με τη βοήθεια των διάφορων εθίμων που πλαισιώνουν μία γιορτή κατάνυξης και περισυλλογής που καταλήγει στην ανείπωτη χαρά της Ανάστασης του θεανθρώπου.

Φέτος ένας συμπολίτης μας, μόλις 53 ετών και πατέρας, σκοτώθηκε από «σαΐτα» εν ώρα εργασίας, καθώς «κάλυπτε» το έθιμο του «σαϊτοπολέμου». Δύο 14χρονα αγοράκια ακρωτηριάστηκαν σε Κω και Αίγινα. Επίσης, Κυριακή του Πάσχα ένα 8χρονο κοριτσάκι που έπαιζε

στην αυλή του σπιτιού του με τα αδερφάκια του βρέθηκε με μια αδέσποτη σφαίρα «φυτεμένη» στο κεφαλάκι του.

Μέσα μία μέρα τρεις οικογένειες ζουν την αγωνία και μία πενθεί. Τρεις οικογένειες έστειλαν τα παιδιά τους για παιχνίδι και μία χαιρέτισε ένας μέλος της που πήγε για δουλειά και δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι.

Γιατί; Γιατί παρά τα περιστατικά που βροντοφωνάζουν επί δεκαετίες ότι κάποια πασχαλινά «έθιμα» και ορισμένες «παραδόσεις» σκοτώνουν, αρνούμαστε να τα σκοτώσουμε.

Γιατί δεν θέλουμε να στερηθούμε τις σχεδόν ειδωλολατρικές τελετές που μεταφέρουν νοητά τους παρευρισκόμενους σε καιρούς λεβέντικους, με μπαλωθιές, πιστόλια, κανόνια, κλεφτοπόλεμο και συντριβή του εχθρού. Τους ποτίζουν με ατμόσφαιρα πολέμου, ιαχές και μυρωδιά από μπαρούτι.

Γιατί δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από την αόρατη κλωστή που διαπερνά την ιστορία και μας συνδέει με τις ρίζες και το παρελθόν μας. Μια κλωστή που μας κρατά τόσο γερά δεμένους στο παρελθόν, που αδιαφορούμε για το μέλλον που στερούμε και στερούμαστε.

Γιατί κάποιοι ανόητοι για να νιώσουν σαν τους κλέφτες και τους αρματωλούς που ποτέ δεν ήταν, κραδαίνουν επικίνδυνα βεγγαλικά μέσα στον κόσμο.

Γιατί «θα υπάρξουν αντιδράσεις», σύμφωνα με τον δήμαρχο Καλαμάτας.

Από τη στιγμή που κοστολογούμε τις «αντιδράσεις» ως ακριβότερες από την ανθρώπινη ζωή, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Στεκόμαστε μικροί και λίγοι, να βυθιζόμαστε για κάποια λεπτά σαν ναρκωμένοι στη θύμηση του παρελθόντος, πληρώνοντας την αναβίωσή του με νεκρούς και τραυματίες κάθε χρόνο. Οι συλλήψεις και οι κατασχέσεις βεγγαλικών δεν φτάνουν.

Μακάρι να βρεθεί ένας γενναίος, να πάει κόντρα στις αντιδράσεις και να κάνει αυτό που πρέπει. Γιατί τα έθιμα που σκοτώνουν πρέπει να πεθάνουν.