Πώς τους φαίνεται τώρα «το μπ… η Βουλή»;

Υπήρξε εκείνο το περιβόητο σύνθημα της εποχής της δήθεν αθωότητας: «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή».

Τα θυμόμαστε.

Συριζαίοι, αγανακτισμένοι κι έξαλλοι μούντζωναν, περικύκλωναν το κοινοβούλιο, έπαιρναν στο κυνήγι βουλευτές του ΠαΣοΚ και της ΝΔ και γενικώς εκστασιάζονταν με την αντίσταση κατά του «καθεστώτος

Πέρασαν τα χρόνια, έγινε ό,τι έγινε και όπως έγινε και καταλήγουμε εδώ που είμαστε σήμερα.

Κατά πρωτοφανή και οριακά συνταγματικό τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να διαμορφώσει μία νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Βουλή. Όχι επειδή πιέζεται από κάποια απειλή χρεοκοπίας της χώρας ή άλλη καταστροφή.

Απλώς και μόνο επειδή θέλει να παραμείνει στην εξουσία, ή επειδή δεν φαντάζεται τον εαυτό του χωρίς αυτήν. Και φαντασιώνεται την «αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού» και κάτι άλλα τέτοια.

Προκειμένου να το πετύχει αυτό, απευθύνεται, τρόπος του λέγειν, σε βουλευτές τριών – τεσσάρων κομμάτων ή κομματιδίων, πέραν του δικού του. Μεμονωμένα πρόσωπα. Με ξεχωριστά ή και κοινά κίνητρα.

Ετσι, κόμματα απειλούνται με διάλυση, εκπρόσωποι των πολιτών δεν διστάζουν να διασυρθούν ή δεν αντιλαμβάνονται πόσο διασύρονται . Ας πρόσεχαν, προφανώς. Μεγάλα παιδιά είναι, να σκεφτούν λίγο μπορούν – αν θέλουν.

Η κοινοβουλευτική διαδικασία της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης ευτελίζεται, η κοινοβουλευτική συζήτηση εκτροχιάζεται και ευτυχώς που υπάρχει και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να δίνει μία ευχάριστη νότα, με το ιδιόλεκτο και τα υπερβατικά του νοήματα.

Ο Τσίπρας (σ.σ. ο Πρωθυπουργός, όπως μας υπενθύμισε και ο ίδιος), προσπαθεί να εξασφαλίσει το βράδυ της Τετάρτης 151 υποστηρικτές του. Για να περάσει στην συνέχεια την Συμφωνία των Πρεσπών. Που όπως λέει είναι εθνικά επωφελής για την Ελλάδα και ευεργετική για το βόρειο ημισφαίριο.

Πλην όμως, οι 151 που μάλλον θα τον στηρίξουν την Τετάρτη δεν είναι οι ίδιοι 151 που χρειάζεται ο Πρωθυπουργός για την Συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί κάποιοι λένε ότι θα τον εμπιστευτούν, αλλά δεν θα ψηφίσουν την συμφωνία για την οποία ζητεί ψήφο εμπιστοσύνης… Για αυτήν θεωρούσε δεδομένες άλλες ψήφους, άλλων προσώπων, που πίστευε ότι θα του τις δώσουν, ακόμη και αν τους εξευτέλιζε πολιτικά και προσωπικά.

Φαίνεται πως το σενάριο έχει στραβώσει και μάλλον κάτι δεν είχε υπολογιστεί σωστά. Όπως ότι έστω και την τελευταία στιγμή κάποιος μπορεί να μην ανέχεται άλλο προσβολές, κοροϊδίες ή οτιδήποτε άλλο.

Ετσι, έπειτα από όλη αυτήν την αναστάτωση, δεν αποκλείεται τελικά ο μεγάλος και πονηρός παίχτης να βρεθεί στα κρύα του λουτρού και να ψάχνεται.

Το ερώτημα όμως είναι άλλο: Πότε ήταν η Βουλή μεγαλύτερο «μπουρδέλο» – κατά την φρασεολογία των ΣΥΡΙΖαίων αγανακτισμένων;

Τότε που το βροντοφώναζαν αυτοί ή μήπως τώρα;