Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σέβεται το λαό

Ότι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το Σύνταγμα της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας δεν χαρακτηρίζεται κι από ατέρμονη αγάπη κι αφοσίωση το υποψιαζόμασταν.

Ότι όταν έλεγαν «από το λαό για το λαό» δεν παπαγάλιζαν απλώς ατάκες του Αντρέα, επίσης.

Όταν έλεγαν «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος» ήμασταν αρκετά βέβαιοι ότι εννοούσαν ότι αυτοί είναι ο λαός,

το Σύνταγμα είναι του λαού, άρα το Σύνταγμα το διερμηνεύουν και το ενσαρκώνουν αυτοί.

Ότι δεν παίρνουν και πολύ στα σοβαρά την έννοια τη λαική κυριαρχία στο πολίτευμα μας, με τον τρόπο που αυτή έχει οριστεί και θωρακιστεί συνταγματικά στην πορεία της σύγχρονης ιστορίας μας, το απέδειξαν με τις προτάσεις τους για αναθεώρηση.

Και, όχι, τα λαικά δημοψηφίσματα δεν αρκούν για να κρύψουν τις βαθιές αντιλήψεις, ούτε αμφιβάλλει κανείς ότι η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια αλλοίωση του πολιτεύματος ώστε από θεσμός κοινής εμπιστοσύνης να γίνει ένας ακόμη αρχικομματάρχης.

Η αντίληψη που ακούσαμε να επαναλαμβάνεται από την κυβερνητική πλειοψηφία ότι η παρούσα Βουλή δεσμεύει την επόμενη κι ως προς το περιεχόμενο, την κατεύθυνση, της αναθεώρησης, είναι ο ορισμός της περιφρόνησης του λαού.

Ο λαός στο δημοκρατικό πολίτευμα δεν είναι ένα φαντασιακό πράγμα στο οποίο ο κάθε ηγέτης-πατερούλης μπορεί να προβάλλει τον εαυτό του και όποια χαρακτηριστικά αυτός επιθυμεί.

Σύνταγμα, άρθρο 1 παρ. 2: Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Παρ. 3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Στο πολίτευμα μας λοιπόν ο λαός είναι το ανώτατο όργανο της πολιτείας, αφού όλες οι εξουσίες πηγάζουν από αυτό το συλλογικό υποκείμενο.

Από αυτό, λοιπόν, προέκυψε η ιδέα να παρεμβάλλονται εκλογές ανάμεσα στη Βουλή που θα ψηφίσει τα προτεινόμενα προς αναθεώρηση άρθρα και τη Βουλή που θα τα αναθεωρήσει, που θα πρέπει να συζητήσει (είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα πρακτικά των αναθεωρήσεων αποτελούν ερμηνευτικά εργαλεία), να συντάξει, να ψηφίσει, το τελικό συνταγματικό κείμενο. Γιατί έτσι συμμετέχει ο λαός.

Υπάρχει, άλλωστε, και το ιστορικό γεγονός που υπενθύμισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με το Κίνημα στο Γουδί, το πώς η προηγούμενη Βουλή προσπάθησε να δεσμεύσει τη Βουλή που πλειοψηφούσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ξεκινώντας διαδικασία αναθεώρησης.

Το να μας λέει η τωρινή πλειοψηφία ότι θέλει να καθορίσει και την «κατεύθυνση» της αναθεώρησης είναι το λιγότερο προκλητικό. Είναι λίγο σαν να μας φτύνουν όλους μαζί στα μούτρα.