Λούης Πατσαλίδης: «Θα ήθελα η κηδεία μου να είναι διασκεδαστική»

Ο Κύπριος παρουσιαστής, Λούης Πατσαλίδης, έδωσε μια συνέντευξη στο Down Town Κύπρου.

View this post on Instagram

Stooooooop!!!! #comedy #lns #comedian #standupcomedy #tv #alphacyprus

A post shared by Louis Patsalides (@louispatsalides) on Oct 22, 2019 at 7:37am PDT

Κάνεις συχνά χιούμορ με δύσκολες καταστάσεις που βιώνεις;

Ακατάχνωτα! Δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω αλλιώς! Στις κηδείες δε, το παθαίνω συχνά.

Θα το ‘λεγες και για τη δική σου κηδεία αυτό;

Μα, το χιούμορ ξεκινά πρώτα από μένα τον ίδιο.

Περιέγραψε μου, λοιπόν, πώς φαντάζεσαι τη δική σου κηδεία…

Α, η κηδεία μου θα ‘θελα να είναι fan, να ‘ναι διασκεδαστική! Ο κόσμος με συνδύασε με το χιούμορ, με το γέλιο, οπότε δεν θα μπορούσα στην κηδεία μου να είναι όλοι μαυροφορεμένοι, να μοιρολογούν και να κλαίνε. Αντί για γαρύφαλλα, θα ήθελα να μου ρίχνουν donuts! Ή να χτυπούν τους σκάμνους σε ρυθμό ζεϊμπέκικο. Και να ‘ρθει η φίλη μου, η Αντιγόνη η Τασουρή, για να τους χορογραφήσει!

View this post on Instagram

Λίγος ύπνος πριν το γύρισμα!!! #lns #louisnightshow #alphatv @livingcyprus

A post shared by Louis Patsalides (@louispatsalides) on Oct 1, 2019 at 4:42am PDT

Πάρτι η κηδεία σου!

Εμ, πώς; Επίσης δεν θέλω να με θάψουν με κοστούμι!

Αλλά; Γυμνό;

Φαντάστηκες; Όχι, όχι. Θα ‘θελα να φοράω ένα τζιν και ένα μπλουζάκι από πάνω που να γράφει: «See you soon!».

Ότι γελάμε με την κηδεία σου…

Μα, μου αρέσει το black χιούμορ! Και, γενικότερα, προσωποποιώ πράγματα και τα περνάω με τέτοιο τρόπο στον κόσμο που να γίνονται αστεία. Αρχίζοντας πρώτα από εμένα τον ίδιο.

View this post on Instagram

«Έξω φρενων» Stand up Comedy loading… #standupcomedy #comedian #cyprus #new #comingsoon

A post shared by Louis Patsalides (@louispatsalides) on Aug 22, 2019 at 4:06am PDT

Φοβάσαι τον θάνατο – μια και το ‘φερε η κουβέντα;

Τον σκέφτομαι. Αλλά λέω πως θέλω να ζήσω, για να προλάβω να κάνω και να δω συγκεκριμένα πράγματα: Τα μωρά μου να μεγαλώνουν, να είναι ευτυχισμένα, να κάνουν αυτό που θέλουν. Δεν θα ήθελα να πεθάνω νέος. Από την άλλη, δεν μπορώ και να το αποφύγω – ο θάνατος είναι το μόνο βέβαιο στη ζωή… Έχω, βέβαια, στο μυαλό μου τη μάμα μου καθώς σου τα λέω αυτά, την εικόνα της, το πώς αντιμετώπιζε την ασθένειά της η ίδια – όλα γίνονταν μέσα από το χιούμορ, μέσα από πλάκα, δεν την είδα ποτέ να κλάψει -ακόμη και στις χημειοθεραπείες της- δεν την είδα ποτέ να είναι μίζερη.