Studio 54: Οι 33 μήνες που άλλαξαν τη νύχτα στη Νέα Υόρκη

Μπορεί το Studio 54 να έκλεισε πριν από τέσσερις δεκαετίες, αλλά το θρυλικό νεοϋορκέζικο νάιτ κλαμπ αποκτά διαστάσεις εμβληματικού τοπόσημου σε βαθμό που το Brooklyn Museum του αφιερώνει έκθεση με τίτλο «Studio 54: Night Magic» – και ένα βιβλίο –, η οποία μελετά την ιστορία του και την επιρροή του.

Στις 26 Απριλίου του 1977 άνοιξαν το Studio 54 οι συνιδρυτές Steve Rubbel και Ian Schrager. Λειτούργησε για 33 μόνο μήνες

και έκλεισε τον Φεβρουάριο του 1980. Αφότου πωλήθηκε στον Mark Fleischman, ξανάνοιξε και πάλι για σύντομο χρονικό διάστημα μέσα στη δεκαετία του 1980, αλλά η έκθεση στο Brooklyn Museum εστιάζει μόνον στους 33 μήνες της πρώτης φάσης λειτουργίας του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Studio 54 quickly cemented itself as a place where artists, designers, and patrons alike could express themselves through fashion. Designers like Halston and Larry LeGaspi made fashion an integral part of the nightclub scene where there were many memorable outfits. Among others who added to the bold and diverse ensembles of the dance floor were British designer Zandra Rhodes and artist Richard Gallo, photographed here in a quilted coat. As well as being a location where fashion converged, Studio 54 also saw the birth of Calvin Klein’s iconic line of jeans, which famously emerged after a late-night conversation at the club.⁠⠀ ⁠⠀ What better excuse to get dressed up than a trip to see Studio 54: Night Magic? Book your tickets now before it closes November 8. #studio54bkm⁠⠀ ⁠⠀ Dustin Pittman (American). Richard Gallo, 1979. Courtesy of the artist. © Dustin Pittman ⇨ Dustin Pittman (American). Valerie LeGaspi, Larry LeGaspi and Zandra Rhodes, 1979. Courtesy of the artist. © Dustin Pittman ⇨ Rose Hartman (American, born 1937). R. Couri Hay and Zandra Rhodes, Studio 54, 1977. Black and white photograph. Courtesy of the artist, www.rosehartman.com. © Rose Hartman ⇨ Rose Hartman (American, born 1937). Woman in Red (Valerie LeGaspi), Studio 54, 1977. Color photograph. Courtesy of the artist, www.rosehartman.com. © Rose Hartman ⇨ Ron Galella (America, born 1931). Premiere party for “Grease.” Andy Warhol with Grace Jones, 1978. Courtesy of the artist. © Ron Galella ⇨ Dustin Pittman (American). Pat Cleveland, New Year’s Eve, 1979. Courtesy of the artist. © Dustin Pittman ⇨ Dustin Pittman (American). Iman, 1978. Courtesy of the artist. © Dustin Pittman ⇨ Ron Galella (America, born 1931). Party for Egon von Furstenberg’s Book “The Power Look” New York City, Ara Gallant and Diane von Furstenberg, 1978. Courtesy of the artist. © Ron Galella ⇨ Allan Tannenbaum (American, born 1945). Fashion Maker’s Show, Jerry Hall, May 23, 1978. Courtesy of the artist. © 2020 Allan Tannenbaum ⇨ Gordon Munro and Peter Rogers (1934–) for Studio 54 (Nightclub). Now everybody can get into Studio 54, circa 1980. Museum of the City of New York, 2013.8.9. © Gordon Munro, photographer

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Brooklyn Museum (@brooklynmuseum) στις 25 Οκτ, 2020 στις 6:13 πμ PDT

Η σημασία του Studio 54 γίνεται αντιληπτή μόνο αν το τοποθετήσει κανείς στο ιστορικό περιβάλλον του. «Για δύο δεκαετίες, η Νέα Υόρκη δεν είχε αυτού του τύπου εμπειρία νάιτ κλαμπ» εξήγησε, μιλώντας στο Rolling Stone, ο Matthew Yokobovsky, επικεφαλής επιμελητής στο Brooklyn Museum. «Παλαιότερα, μέσα στον 20ό αιώνα, υπήρξαν νάιτ κλαμπ σαν το Stork Club, το El Morocco, το Cafe Society και το Peppermint Lounge. Και όταν μπαίνεις στη δεκαετία του 1960, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αυτή η εμπειρία του μεγάλου νάιτ κλαμπ». Τη δεκαετία του 1970, η πόλη της Νέας Υόρκης έφτασε κοντά στο να δηλώσει χρεοκοπία, «και, κατά συνέπεια, θεωρώ ότι το Studio 54 έφτασε σε μια περίοδο που η Νέα Υόρκη ήταν γκρίζα και είχε φαλιρίσει. Στα αλήθεια, έφερε πίσω το γκλάμουρ. Εξαιτίας αυτής της αλλαγής, για δεκαετίες ο απόηχός του ήταν ο απόηχος ενός συμβόλου που μπορεί να είναι λαμπερό κι εντυπωσιακό ακόμα και σε δύσκολους καιρούς» είπε ο Yokobovsky.

Δύο ολόκληρα χρόνια στην έρευνα της ιστορίας του Studio 54 αφιέρωσε ο Matthew Yokobovsky, ο οποίος προηγουμένως είχε εργαστεί για τη μεγάλη έκθεση «David Bowie Is». Στην έκθεση «Studio 54: Night Magic», 650 εκθέματα φιλοξενούνται σε έναν χώρο 10.000 τετραγωνικών μέτρων: 250 φωτογραφίες, 40 βίντεο και 65 κομμάτια μόδας, προσκλήσεις, εφημερίδες και σκίτσα σκηνικών και φωτισμού. Ένα τμήμα είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στο «πλήρωμα» του Studio 54: τον Rubbel και τον Schrager, τους μπάρμεν, αυτούς που δούλευαν στην ιματιοθήκη, τους πορτιέρηδες.

«Κάποια στιγμή είπα “Νομίζω ότι το Studio 54 είναι η Μέριλιν Μονρόε των νάιτ κλαμπ”» ανέφερε ο Yokobovsky. «Όταν ζούσε η Μέριλιν, τη δόξαζαν, αλλά κυκλοφορούσαν γι’ αυτήν φήμες και κουτσομπολιά… Με το πέρασμα των χρόνων, η δημοφιλία του Studio 54 μεγάλωσε. Επανέρχεται ξανά και ξανά. Νομίζω, επειδή όταν ο κόσμος κοιτάει αυτές τις φωτογραφίες ενθουσιάζεται, με τον ίδιο τρόπο που ενθουσιάζεται όταν βλέπει μια φωτογραφία της Μέριλιν. Υπάρχει μια μαγεία, υπάρχει μια ενέργεια».

Η έκθεση ολοκληρώνεται στις 8 Νοεμβρίου.