Η νέα μούσα του σοσιαλισμού στη Βραζιλία

Πριν από λίγες ημέρες, μιλώντας στο Ρίο Γκράντε σε έναν ολιγάριθμο κύκλο ανθρώπων (μετά βίας ξεπερνούσαν τους διακόσιους), η Λουσιάνα Τζένρο μιλούσε με θέρμη για την έκρηξη βίας το τελευταίο διάστημα στη Βραζιλία. Τα επεισόδια, όντως, ήταν αιματηρά και δεν είδαν φυλετική ή ηλικιακή διαφοροποίηση. Στην πραγματικότητα, οι δρόμοι της Βραζιλίας έχουν πάψει από καιρό να είσαι ασφαλείς.

Η 45χρονη Τζένρο δεν είναι μια απλή ακριβίστρια που ενώνει τη φωνή της με εκείνους που έχουν αποφασίσει

να μιλήσουν ανοιχτά για τον κύκλο αίματος που έχει ανοίξει στη χώρα. Είναι η γυναίκα που θεωρητικά μπορεί να συνενώσει τις αριστερές δυνάμεις κάτω από την ίδια ομπρέλα και να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα του καφέ. Ηταν από τα ιδρυτικά μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος PSOL, αλλά πλέον με πολιτικό τοπίο στη Βραζιλία να είναι θολό και το ένα σκάνδαλο να διαδέχεται το άλλο, η Τζένρο, μια πρώην δασκάλα, ελπίζει να δημιουργήσει ένα «αρραγές μέτωπο της Αριστεράς», συνενώνοντας μικρότερα προοδευτικά κόμματα και κινήματα, αλλά κυρίως ανθρώπους που μέχρι τώρα δηλώνουν ανένταχτοι.

Η συγκυρία με τον Λούλα

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πάντως ότι η συγκυρία δεν είναι η καλύτερη, καθώς ο πρώην πρόεδρος της χώρας Λούλα ντα Σίλβα, ένας άνθρωπος που ήταν ταυτισμένος με την εικόνα της Αριστεράς, εσχάτως αντιμετωπίζει προβλήματα με τη Δικαιοσύνη. Την προηγούμενη εβδομάδα προσήχθη για ανάκριση, στο πλαίσιο των ερευνών που σχετίζονται με το σκάνδαλο της πετρελαϊκής εταιρείας Petrobras. Μιλώντας σε υποστηρικτές του στην έδρα του Κόμματος των Εργατών, ο Λούλα είπε ότι δεν χρειαζόταν να στείλουν την αστυνομία στο σπίτι της οικογένειάς του και ότι σήμερα αισθάνθηκε σαν κρατούμενος. “Αν ο δικαστής ήθελε να με ανακρίνει, θα αρκούσε να το ζητήσει”, τόνισε υπενθυμίζοντας ότι στο παρελθόν έχει καταθέσει οικειοθελώς για την υπόθεση αυτή. Είπε μάλιστα ότι έχει ήδη απαντήσει στα ερωτήματα που του τέθηκαν σήμερα και εξέφρασε το παράπονο ότι του αξίζει λίγος περισσότερος σεβασμός. Η σημερινή ημέρα, συνέχισε, είναι “μια μέρα κατακραυγής και ασέβειας απέναντι στη δημοκρατία”.

Κατά τον αμερικανικό ιστότοπο «Ozy», η Τζένρο είναι κάτι σαν νέα «μούσα» του σοσιαλισμού στη χώρα. Το PSOL αυτή τη στιγμή είναι ακόμη ένα μικρό κόμμα. Αριθμεί μόλις 120.000 μέλη – πολύ λιγότερα σε σχέση με τα 1,75 εκατ. μέλη του κόμματος της Ντίλμα Ρούσεφ. Κι όμως, επειδή ο χώρος της Αριστερά δείχνει να είναι ορφανός, υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι για να ηγηθούν ενός μεγαλύτερου σχήματος. Το 2014, κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών, η οικολόγος Μαρίνα Σίλβα ήταν πολύ κοντά στον επίζηλο «θρόνο».

Ωστόσο, η Τζένρο προτιμάει να ξεκινήσει από πιο χαμηλά τις φιλοδοξίες της. Διεκδικεί τον τίτλο της δημάρχου στο Πόρτο Αλέγκρε – πρωτεύουσα της ιστορικής και πλούσιας περιφέρειας του Ρίο Γκράντε. Θεωρείται ένα καλό εφαλτήριο για κάθε πολιτικό καριέρας. Επί του παρόντος, τα πράγματα δείχνουν να είναι θετικά για την Τζένρο.

Οι καινούργιοι αριστεροί

Σε μια ήπειρο, την αμερικανική, όπου τα παραδοσιακά αριστερά πρόσωπα δείχνουν να αποχωρούν (βλ. Μοράλες και Κορρέα), τα καινούργια προσπαθούν να χαρτογραφήσουν τον δικό τους χώρο. Το ίδιο συμβαίνει και στη Βραζιλία. Κατά τον Σέλσο Μπάρος, πολιτικό αναλυτή και αρθρογράφο της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Βραζιλίας «Folha de São Paulo», η συζήτηση κινείται ανάμεσα στο Κεντροδεξιό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. Η Σίλβα, στις τελευταίες εκλογές έχασε τη στήριξη των αριστερών μετά τη συμμαχία που έκανε με τον τραπεζικό τομέα. Αυτό βοήθησε την Τζένρο να περάσει σε φάση εξέγερσης. Μιλώντας στο Ozy είναι ότι τάσσεται εναντίον της λογικής του μικρότερου κακού. Αρκετά μέλη της Αριστεράς της προτείνουν να μην προβαίνει σε επιθέσεις κατά της Ρούσεφ, ωστόσο δεν τους ακούει.

Παιδί του «Τείχους»

Στην Τζένρο αρέσει να συστήνεται ως πολιτικός που ξεπήδησε μετά την Πτώση του Τείχους στο Βερολίνο, αλλά και ως άνθρωπος που έχει μελετήσει αρκετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού λόγω της πολιτικής κάστας που τον διηύθυνε και της γραφειοκρατίας που είχε κατακλύσει τα πάντα.

Η Τζένρο είχε μέσα της το γονίδιο της πολιτικής μέσω του πατέρα της ( πρώην δήμαρχος και μέλος της κυβέρνησης του Λούλα) και τον παππού της (πρώην αντιδήμαρχος), οι οποίοι έφυγαν από τη Βραζιλία κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας. Το 1985, στα 14 της, αποφασίζει να πάει σε δημόσιο σχολείο, αντί για ιδιωτικό που ήθελαν οι γονείς της. Και φυσικά έγινε αμέσως γνωστή για τον ένθερμο χαρακτήρα της και την πολιτική της στράτευση. Το 2003 γίνεται ευρύτερα γνωστή όταν με δραματικό τρόπο εκδιώχνεται από τον Εργατικό Κόμμα, καθώς αρνήθηκε να ακολουθήσει την κομματική γραμμή θεωρώντας πως ο Λούλα προσεγγίζει επικίνδυνα τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Το πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει: θα μπορέσουν αυτές οι αριστερές δυνάμεις να μεταμορφώσουν τη δυναμική τους σε πολιτική; Ο Μπάρος θεωρεί ότι η οικονομική πολιτική του PSOL οφείλει να ωριμάσει, ενώ τα ΜΜΕ της χώρας δεν δείχνουν «ανοιχτά» αυτή τη στιγμή στο να υποστηρίξουν αυτές τις νέα προσπάθειες. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πάντως, η Τζένρο αναμένεται να απασχολήσει τα πολιτικά πράγματα της Βραζιλίας τα επόμενα χρόνια.

The post Η νέα μούσα του σοσιαλισμού στη Βραζιλία appeared first on Protagon.gr.