Αμερικανική κραυγή αγωνίας

Αυτό ήταν ένα οδυνηρό τέλος μίας οδυνηρής προεκλογικής εκστρατείας. Στις βορειοδυτικές πολιτείες, προπύργιο της Χίλαρι Κλίντον, οι κάτοικοι αναρωτιούνται πόσο μπορεί να διαφέρει όχι μόνο η πολιτική τους ιδεολογία αλλά κυρίως οι κοινωνικές τους αξίες από αυτές των Αμερικανών που ζουν σε πολιτείες που υπερψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο φόβος είναι έντονος για το πού οδεύει η χώρα. Έντονος είναι και ο προβληματισμός τους που δεν κατάφεραν να πείσουν τους υπόλοιπους Αμερικανούς ότι μία πολιτική στάση φιλική προς τον ρατσισμό και εχθρική προς ευάλωτες κοινωνικές ομάδες δεν είναι αποδεκτή.

Η

Αμερική είναι μία χώρα με έντονη πίστη στο κοινωνικό κεφάλαιο και χτισμένη πάνω σε μία ισχυρή βάση εμπιστοσύνης σε θεσμούς και πρόσωπα. Τόσο ισχυρή που σε εκλογικά κέντρα πολλών πολιτειών δε χρειάζεται να δείξεις ταυτότητα για να ψηφίσεις. Και το σύστημα δουλεύει. Η εμπιστοσύνη στην αμερικανική δημοκρατία και τους θεσμούς κλονίστηκε έντονα με την προεκλογική εκστρατεία των δύο τελευταίων χρόνων και ακόμα περισσότερο με την εκλογή του Τραμπ. Εξελέγη πείθοντας τους Αμερικανούς ότι όλο το σύστημα της Ουάσινγκτον, προσωποποίηση του οποίου ήταν η Κλίντον, είναι διεφθαρμένο και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Οπωσδήποτε όλοι οι θεσμοί και τα πολιτικά κατεστημένα έχουν τα προβλήματά τους. Αλλά το γεγονός ότι η προεκλογική καμπάνια του Τραμπ παρουσίασε την Κλίντον ως μία εγκληματική προσωπικότητα και κοινωνικά προγράμματα που με πολλές δυσκολίες κατάφερε να περάσει ο Ομπάμα ‒όπως το εκτεταμένο πρόγραμμα ασφάλειας υγείας γνωστό ως Obamacare‒ ως αναποτελεσματικά, ζημιογόνα, ακόμα και αντιαμερικανικά, απειλεί την ίδια την υπόσταση της αμερικανικής δημοκρατίας.

Σε μία εποχή που η χώρα παλεύει με τα ρατσιστικά φαντάσματα του παρελθόντος και είναι βαθιά προβληματισμένη τόσο με τη συμπεριφορά της αστυνομίας όσο και με την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στους αστυνομικούς λόγω των επεισοδίων βίας που έχουν σημειωθεί, εκατομμύρια Αμερικανοί υποστήριξαν έναν υποψήφιο ο οποίος στηρίζει τη δημοτικότητά του σε εθνικιστικά, ρατσιστικά, σεξιστικά, προσβλητικά και ποικιλοτρόπως επικίνδυνα σχόλια. Αναρωτιούνται οι ψηφοφόροι των «μπλε» πολιτειών πώς είναι δυνατόν 150 χρόνια μετά τον αμερικανικό εμφύλιο και την απελευθέρωση των σκλάβων, 50 χρόνια μετά την κοινωνική και πολιτική επανάσταση που έδωσε πολιτικά δικαιώματα στους μαύρους πολίτες της χώρας, και επί προεδρίας του πρώτου μαύρου προέδρου, να εκλέγεται πρόεδρος που έχει τη δημόσια υποστήριξη της Κου Κλουξ Κλαν. Αρκετοί Αμερικανοί αναρωτιούνται με τρόμο τι θα σημαίνει η προεδρία του Τραμπ για τις μειονότητες της Αμερικής.

Εκφράζουν πολλοί την ανησυχία τους για το τι θα πούν στα παιδιά τους σχετικά με τη νίκη του Τραμπ. Oτι η τραμπική συμπεριφορά του εκφοβισμού στην προσωπική, επαγγελματική και πολιτική του ζωή κέρδισε τις καρδιές των συμπολιτών τους; Οτι το να υπερασπίζεσαι την ανήθικη συμπεριφορά σου όχι μόνο δεν τιμωρείται αλλά επιβραβεύεται με τη εκλογή σου στο ανώτερο αξίωμα της χώρας; Το κενό προεκλογικό μήνυμα «Make America Great Again» που κέρδισε τους ψηφοφόρους του προοιωνίζεται ένα άγνωστο και επικίνδυνο μέλλον για όσους δεν τον ψήφισαν. Η ελπίδα είναι οι φόβοι τους να μην επαληθευτούν.

*H Γιούλη Διαμαντή-Καράνου και είναι λέκτορας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Northeastern στη Βοστώνη.

The post Αμερικανική κραυγή αγωνίας appeared first on Protagon.gr.