Αλλάζοντας την Ελλάδα, χωρίς ν’ αλλάξουμε

Oποιον και να ρωτήσεις όλοι θα συμφωνήσουν στο ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Το οξύμωρο είναι ότι με τη ψήφο τους δείχνουν ότι αυτό που θέλουν είναι να διατηρηθεί ότι πιο παλιό έφερε τη χώρα σ’ αυτή τη κατάσταση. Αυτό συμβαίνει γιατί στη πραγματικότητα δε θέλουμε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Πως γίνεται λοιπόν ένας λαός να σκέφτεται τόσο νηπιακά και να μη μπορεί (ούτε και τώρα μετά από 6 χρόνια μνημονίου) να ξεχωρίσει ποιό είναι το πραγματικό και ποιό το ψευδές.

Στην ψυχολογία χρησιμοποιείται συχνά

ένας όρος που λέγεται «δήθεν προσωπικότητα» (as if personality). Αυτού του είδους η προσωπικότητα φαντασιώνεται τον εαυτό του ως κάτι που θα ήθελε να είναι αγνοώντας πλήρως στη πραγματικότητα αυτό που πράγματι είναι. Είναι αδύνατον να συνάψει αυθεντικές κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφέρεται άκρως ναρκισσιστικά. Κατα μία προσέγγιση ο ελληνικός λαός υποφέρει από ένα «συλλογικό δήθεν» το οποίο τον εμποδίζει στην ουσία να συνάψει ένα καινούργιο κοινωνικό συμβόλαιο. Ενα κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο θα περιλαμβάνει αλλαγές στη παιδεία, στην υγεία, στη δημόσια διοίκηση. Πόσες κ πόσες αλλαγές έχουν συμφωνηθεί να εφαρμοστούν τα τελευταία χρόνια αλλά όλες, μα όλες προσκρούουν στην αταλάντευτη πεποίθηση του Έλλληνα πολίτη ότι δε θέλει να αλλάξει τίποτα. Χωρίς κανένα ίχνος μακροχρόνιας σκέψης, ότι το σύστημα που δε θέλει να αλλάξει και τον τροφοδοτεί με τα πρόσκαιρα οφέλη είναι πεπερασμένο κ κάποια στιγμή θα σταματήσει να τον τροφοδοτεί.

Αν θα θέλαμε να το πάμε πολύ πίσω τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο λόγος ίσως που η συλλογική σκέψη είναι σε τόσο νηπιακό επίπεδο έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία δε πέρασε ποτέ Διαφωτισμό. Προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς τώρα, τα αντιμετώπισαν πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Πότε όμως; Το 17ο με 18ο αιώνα. Τι μεσολάβησε; Η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Χώρες όπως η Γαλλία, Αγγλία ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με τεράστια προβλήματα στην εισπραξιμότητα φόρων, στη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης αποφάσισαν ότι αν δεν αντιμετωπίσουν ριζικά αυτά τα προβλήματα τότε δε θα μπορέσουν να πετύχουν τον αντικειμενικό στόχο μίας κοινωνίας που δεν είναι άλλος από την ευημερία της. Το μεγαλύτερο επίτευγμα είναι ότι αυτό το επέβαλε ο ίδιος ο λαός κ όχι κάποια πολιτική ελιτ γιατί δεν άντεχε να βλέπει τον ακραίο κ άκοπο πλουτισμό μικρών ομάδων της κοινωνίας. Ως ένα σημείο στην ελληνική κοινωνία θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν δικαιολογημένη αύτη η απάθεια, αφού με την εισροή δανεικών και μεγάλων κεφαλαίων από την Ε.Ε. είχε μεγαλώσει η πίτα κ έτσι όλο κ περισσότεροι είχαν πρόσβαση κ συμφέρον ώστε να μην αλλαχτεί το υπάρχον καθεστώς. Το παράλογο είναι πως μετά από 6 χρόνια κατάρρευσης αυτού του μοντέλου, φτώχειας κ ανεργίας δεν έχει έπελθει συνειδητοποίηση για το τι μας οδήγησε ως εδώ και το τι πρέπει να αλλάξει για να εξελιχθούμε.

Ξαναγυρίζοντας πίσω στη δημιουργία του ελληνικού κράτους για να ανιχνεύσουμε τις αιτίες, θα δούμε ότι σε ένα κράτος και σε μία κοινωνία που έχει μάθει να κυριαρχεί το ατομικό καλό έναντι του συλλογικού είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει ένας γιατρός γιατί πρέπει να παραχωρήσει κάποια προνόμια του για να γίνει καλύτερο το σύστημα υγείας . Το ίδιο δύσκολο ήταν και για τους κλέφτες και αρματωλούς να καταλάβουν ότι έπρεπε να παραδώσουν κάποια από τα λάφυρα τους για να βοηθήσουν τα αποθεματικά χρυσού, το ίδιο δύσκολο για τους κοτζαμπάσηδες να εκχωρήσουν γη και προνόμια για να αναπτυχθεί η ελληνική ύπαιθρος. Από τότε με ελάχιστες εξαιρέσεις η πολιτκή ελιτ προσπάθησε να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα των μικρών συντεχνιών προσπαθώντας να διατηρήσει μια θολή εξουσία που δρούσε ενάντια στο συλλογικό συμφέρον και κατ’ επέκταση έναντια και στο συμφέρον των συντεχνιών που υπερασπιζόταν.

Οσο εμείς οι ίδιοι σαν έθνος και σαν συλλογικότητα δεν απορρίψουμε τα κούφια λόγια και τα ψέμματα το πολιτικό σύστημα θα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις μας για να πάρει αυτό που θέλει που δεν είναι άλλο από τη ψήφο μας. Όταν εμείς οι ίδιοι ξεπεράσουμε τα ναρκισσιστικά μας συμπλέγματα (δήθεν ότι είμαστε ο περιούσιος λαός) και ακούσουμε ουσιαστικά κ με κριτική ικανότητα το τι πραγματικά μας υπόσχεται ο καθένας τότε θα έχουμε δημιουργήσει το πρώτο βήμα για να δούμε κάτι νέο το οποίο πραγματικά θα αλλάξει την Ελλάδα, έχοντας αλλάξει (προς το καλύτερο) κ εμάς του ίδιους.

The post Αλλάζοντας την Ελλάδα, χωρίς ν’ αλλάξουμε appeared first on Protagon.gr.