Σημείο κλειδί... τα τρίποντα των ψηλών!

Δείτε, πρόχειρα ή προσεκτικά, όλες τις ομάδες, μια μια της Ευρωλίγκας, είτε της οκτάδας, είτε και τις πιο κάτω. Καμία δεν έχει σε θέση μάχης από το τρίποντο... και τους πέντε της (όσοι είναι τέλος πάντων σε κάθε ρόστερ) ψηλούς! Μόνο ο Παναθηναϊκός χρησιμοποιεί αυτό το κρυφό έως φανερό φυσικά του όπλο, το μυστικό και σημείο κλειδί σε κάθε αναμέτρηση. Από τον Γκάμπριελ, στον Φώτση, από εκεί, στον Γκιστ, στον Μπουρούση και βέβαια στον Σίνγκλετον, που συνολικά με την σταθερότητά του,

κερδίζει συνεχώς συμπάθειες στο «τριφύλλι». Η δυνατότητα των πέντε φόργουορντ και σέντερ των «πρασίνων» να βγαίνουν έξω από την γραμμή, με αξιοσημείωτα μάλιστα ποσοστά, να παρασύρουν τους αντιπάλους τους, σε συνδυασμό με το γεγονός πως δεν υπάρχει παίκτης στο δυναμικό, που επίσης να μην έχει έφεση σε αυτό τον τομέα, πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες επιτυχίας και διάκρισης, γιατί όχι και της μεγάλης έκπληξης στην Ευρωλίγκα, για φέτος.

Ο Πασκουάλ το γνωρίζει καλά, το αξιοποιεί κάθε φορά καταλλήλως, με την αντίστοιχη περίσταση του κάθε αγώνα (εξαρτάται από τον εκάστοτε αντίπαλο και το πλάνο αντιμετώπισης), διότι καλό και χρήσιμο και κάτι έξτρα το έξω παιχνίδι από τους ψηλούς, αλλά μετράει και η μάχη της ρακέτας, εκεί που σίγουρα όλοι πρέπει να βάλουν πλάτη, με τον Γκιστ πάντως να αποτελεί σημείο αναφοράς, με την επάνοδό του. Σε παιχνίδι, τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι, προσθέτοντας και αυτός ενέργεια και λύσεις, κάτι που έψαχνε απαραίτητα ο Παναθηναϊκός για να αρχίζει να μεταλάσσεται σε ομάδα... κι εκτός κάστρου (ΟΑΚΑ). Κάτι που φάνηκε στην Βασκονία. Προφανώς, δεν είναι τα τρίποντα η μοναδική σπεσιαλιτέ, γιατί οφείλεις να έχει μαγειρέψει και κάτι άλλο, κάτι εναλακτικό, πριν πεινάσεις...